Από τις 7 Οκτωβρίου παρακολουθούμε ζωντανά και λεπτό προς λεπτό στις οθόνες μας τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς. Δυστυχώς, δεν είναι κινηματογραφική ταινία. Οι σφαγές, βομβαρδισμοί και εξόντωση αμάχων, οι όμηροι, οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων, ασθενοφόρου, προσφυγικών καταυλισμών και του ελληνορθόδοξου ναού είναι πραγματικά γεγονότα. Φαίνεται ότι στο όνομα της εξόντωσης της τρομοκρατίας, τα πάντα πλέον επιτρέπονται. Μπήκε στο λεξιλόγιό μας και ο όρος «παράπλευρες απώλειες». Με αυτή την κομψή έκφραση καλούμαστε να μη σκεφτόμαστε ότι, κάτω από τη στέγη του ουρανού, κάθε ανθρώπινη ύπαρξη αξίζει όσο και κάθε άλλη, και πως η δημοκρατία λειτουργεί καλά όταν προασπίζεται αυτή την αρχή.
Κι όμως, οι πολιτικοί ηγέτες που κατακλύζουν τη δημόσια σφαίρα διεθνώς, εκφράζονται διαφορετικά. Καταδικάζουν μεν, όπως κι εσύ, κι εγώ, αγαπητέ αναγνώστη, την τρομοκρατική σφαγή από τη Χαμάς, εμφανίζονται ανεκτικοί δε σε κάθε έγκλημα που διαπράττεται από την επομένη της 7ης Οκτωβρίου. Όλα επιτρέπονται προκειμένου να εξοντωθεί η τρομοκρατία. Διερωτήθηκε κανείς τους για το πόσο αυτό είναι εφικτό ή όχι;
Για να αναζητήσουμε την απάντηση οφείλουμε να ανατρέξουμε στην Ιστορία. Ποιες τρομοκρατικές οργανώσεις κατάφεραν να αφανίσουν με σαρωτική εκστρατεία οι κατά καιρούς υπερδυνάμεις; Τους Ταλιμπάν, τον Isis, την Αλ Κάιντα, την Μπόκο Χαράμ, το Φωτεινό Μονοπάτι, τους Farc μήπως; Γιατί άραγε δεν επιτυγχάνει μια τέτοια προσέγγιση; Το μίσος φέρνει μίσος. Το περισσότερο μίσος φέρνει κι άλλο μίσος. Η τρομοκρατία θεριεύει κάτω από συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης. Όσο ένας πληθυσμός στερείται των πολύ βασικών αγαθών για να ζήσει (στέγη, νερό, τροφή, προστασία στα φαινόμενα του καιρού, ιατρική περίθαλψη και μια ευκαιρία να μορφωθεί και να εργαστεί), τόσο ευκολότερο είναι το έργο της δαιμονοποίησης των αντιπάλων. Ένας νέος που αισθάνεται ότι δεν έχει να χάσει τίποτα άλλο από τις αλυσίδες του, αν δεν μπει σε μια βάρκα να διασχίσει τη Μεσόγειο, εύκολα πιάνεται στο δίκτυ της τρομοκρατίας.
Η πρακτική του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», εδραιωμένη στους Εβραίους από την Παλαιά Διαθήκη, έχει αποδειχθεί αναποτελεσματική. Το σύγχρονο Ισραήλ οφείλει να γνωρίζει καλύτερα, αφού παρά το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί, ο εβραϊκός λαός άντεξε και ανέκαμψε. Είναι τραγικό να λειτουργεί σήμερα θυμίζοντας τις θηριωδίες του Χίτλερ. Είναι συνάμα αφελές να επιχειρείται να επηρεαστεί η διεθνής κοινή γνώμη (βλέπουμε μέχρι και σχετικές γιγαντοαφίσες στον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας-Λεμεσού) προκειμένου να δώσει την απεριόριστη ανοχή και στήριξή της στη συνεχιζόμενη για εβδομάδες εξόντωση αθώων. Οι μαζικές διαδηλώσεις στις μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου δείχνουν πως ο μέσος άνθρωπος αισθάνεται περισσότερη συμπόνια από τους ηγέτες του. Διερωτάται κανείς, αν οι μεγάλοι ηγέτες έχουν ακόμη μια υγιή ανθρώπινη καρδιά. Οι σκεπτόμενοι πολίτες ξέρουμε πια καλά ότι στην πολιτική ενδιαφέρονται για την επανεκλογή τους, νοιάζονται να αρέσουν στους «πλανητάρχες» που θα τους προστατεύσουν, θέλουν επίσης να τροφοδοτούν την αμυντική βιομηχανία τους (όσο περισσότεροι πόλεμοι, τόσα περισσότερα όπλα παράγονται) και την οικοδομική βιομηχανία τους (όσο περισσότερες υποδομές ισοπεδώνουμε, τόσο μεγαλύτερα τα συμβόλαια ανοικοδόμησης), περιορίζονται σε δηλώσεις χωρίς αντίκρισμα, κοκ. Φωτεινές εξαιρέσεις σ’ αυτή την κατρακύλα ο γ.γ. του ΟΗΕ (25/10) και ο Πάπας (5/11), που τόλμησαν και μίλησαν αντικειμενικά. «Εν ονόματι του Κυρίου, σας ικετεύω, σταματήστε, παύσατε πυρ», είπε ο ποντίφικας.
Κάπου δεν πρέπει να τραβήξουμε την γραμμή ενός ορίου; Ενός ορίου που θα επιτρέψει στον κόσμο να πιστέψει πάλι ότι οι ηγέτες του ενδιαφέρονται έμπρακτα για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από φυλή, προέλευση και θρησκεία; Αφού το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» οδηγεί σε αδιέξοδα, ποια ωφελιμότερη οδός, από την οδό της αγάπης; Στις 23 αυτού του μήνα ο πρόεδρος των ΗΠΑ και το επιτελείο του θα συγκεντρωθούν για το Thanksgiving. Είναι ώρα να αναλογιστούν σε ποιον θα απευθύνουν την ευχαριστία τους, και πόσο έχουν αποκλίνει από τα διδάγματα του. Ο Χριστός μας είναι ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων των εποχών. Που χωρίς να καταφύγει στη μισητή τρομοκρατία, άλλαξε τον κόσμο. Η σκυτάλη της αγάπης προς τον πλησίον, είναι τώρα στα χέρια των ηγετών, τόσο του Ισραήλ όσο και των μεγάλων δυνάμεων.
Ο κ. Ξενοφών Χασάπης είναι σύμβουλος και εκπαιδευτής Στελεχών Επιχειρήσεων και Νέων.
