Στο βιβλίο «Φιλελευθερισμός» ο Αριστείδης Χατζής γράφει στον επίλογό του πως η επιτυχία μιας χώρας, μιας δημοκρατίας, κρίνεται και από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα σκουπίδια της. Θα πρόσθετα και τα απόβλητά της. Και με αυτόν τον δείκτη λοιπόν, εμείς εδώ στην Κύπρο παίρνουμε απροβίβαστο. Υπάρχουν άλλωστε εδώ και δέκα χρόνια αποφάσεις δικαστηρίων που επιβεβαιώνουν πως η μπόχα που αναδύεται από τα σκουπίδια και τα αποχετευτικά περιλαμβάνει μίζες εκατομμυρίων ευρώ. Το εκπληκτικό είναι πως ενώ για να καταδικαστούν οι πολιτικοί –και πολύ σωστά οι πολιτικοί που έπαιρναν τις μίζες είναι οι πρώτοι που πρέπει να καταδικάζονται– αξιοποιήθηκαν οι μαρτυρίες των πομπών των μιζών, των μεγάλων εταιρειών που κατασκεύαζαν τα αποχετευτικά και των ιδιοκτητών-διευθυντών τους, αυτές οι μαρτυρίες που καταγράφονται με γαργαλιστικές λεπτομέρειες στην απόφαση του δικαστηρίου, δεν είναι ικανές και αρκετές για να καταδικαστούν με πειθαρχικά παραπτώματα οι εταιρείες και τα πρόσωπα στα αρμόδια όργανά τους. Μιλώ για το Συμβούλιο Εγγραφής και Ελέγχου Εργοληπτών Οικοδομικών και Τεχνικών Έργων και από το ΕΤΕΚ όπου εδώ και έρευνες.
Είναι για να βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο. Πώς είναι δυνατόν, μετά από εννέα χρόνια που ξεκίνησαν τα δύο πιο πάνω όργανα τις διαδικασίες για τις πειθαρχικές κυρώσεις στα μέλη τους, να μην κατάφεραν να ολοκληρώσουν αυτές τις διαδικασίες; Ποια είναι η αιτιολόγηση που να μην είναι έωλη πως για εννέα ολόκληρα χρόνια έκαναν μια τρύπα στο νερό; Πόσο καλοί είναι πια αυτοί οι μεγαλόσχημοι δικηγόροι των υπό κατηγορία νομικών και φυσικών προσώπων, που κατάφεραν να προτάσσουν προδικαστικές ενστάσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Σεβόμαστε όλοι το δικαίωμα της δίκαιης δίκης. Αυτό όμως δεν μπορεί να υπερισχύει της κοινής λογικής και των συμφερόντων του κράτους μας. Όσο καλή διάθεση και να έχουμε για να δικαιολογήσουμε όλη αυτή της αργοπορία, δεν μπορεί να μη δημιουργούνται εύλογες υποψίες για την ύπαρξη ενός τεράστιου πέπλου διαπλοκής και διαφθορά που κατακάθεται πάνω σε όλους όσοι εμπλέκονται. Αν τα σώματα αυτά δυσκολεύονται να αυτορυθμίζονται, αν θεωρούν πως έχουν στρατηγικό μειονέκτημα απέναντι στους έμπειρους δικηγόρους όσων έρχονται απέναντί τους, να το αλλάξουμε.
Άκουσα χθες μια εισήγηση. Να φύγουμε από τη λογική της αυτορρύθμισης, να οριστεί ένα οριζόντιο σώμα που θα απαρτίζεται από πρώην δικαστές και δικηγόρους και που θα βλέπει οριζόντια τις υποθέσεις πειθαρχικών ζητημάτων από συμβούλια, ημικρατικούς οργανισμούς και όσοι σήμερα ορίζουν τέτοια σώματα στη βάση νομοθεσίας. Χρειάζεται μελέτη και επεξεργασία, αλλά σε πρώτο άκουσμα μου φάνηκε λογικό και εφαρμόσιμο. Μέχρι τότε όμως, δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Ζητούμε όλα τα έγγραφα των διαδικασιών που ξεκίνησαν από το 2015. 37 ακροάσεις μέχρι τη διακοπή το 2018 και άλλες 17 από το 2021 και μετά. Για να φτάσουμε στο σήμερα και να διαβάζουμε το εξωφρενικό, πως έκλεισαν οι υποθέσεις λόγω της παρέλευσης μεγάλου χρονικού διαστήματος. Που το ίδιο το διάστημα όμως, οι εταιρείες και τα πρόσωπα δεν το κρίνουν μεγάλο και απαιτούν στα δικαστήρια ποσά πέραν των 20 εκατομμυρίων από το Συμβούλιο Αποχετεύσεων της Πάφου. Την εποχή των δικαστικών αποφάσεων, των καταδικών σε φυλάκιση των πολιτικών που έπαιρναν τις μίζες νιώσαμε περήφανοι για τη δικαιοσύνη και για τον τόπο μας. Πιστέψαμε πως ο ήλιος γύρισε και πως θα έμενε για λίγο έστω διάστημα ψηλά στον ουρανό. Δυστυχώς, η ανατολή εκείνη ήταν η εξαίρεση. Σήμερα, την απογοήτευση τη διαδέχθηκε η αηδία και το αβίαστο συμπέρασμα πως τίποτα δεν δουλεύει σωστά. Εμείς, που είμαστε στην πολιτική αρένα, πέραν των διαπιστώσεων οφείλουμε να είμαστε ένα βήμα πιο μπροστά. Σε αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα λοιπόν, να απαιτήσουμε τη συνέχιση της διαδικασίας στα σώματα αυτορρύθμισης και την ίδια ώρα να επεξεργαστούμε πρόταση για λήξη της αυτορρύθμισης και βελτίωσης του σημερινού ατέρμονου τρόπου επιβολής αυτών των ποινών. Γιατί, τούτος ο ήλιος πρέπει να ανατέλλει πιο συχνά.
Ο κ. Δημήτρης Δημητρίου είναι Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΣΥ, πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών
twitter: @dmdemetriou
