Του Νίκου Κωνσταντάρα
Είναι τόσα τα χρόνια προβλήματα της χώρας, τόσο ρευστό το διεθνές περιβάλλον, τόσο επιτακτική η ανάγκη για σταθερότητα, που ο χειρότερος εχθρός των κυβερνήσεών μας είναι πάντα ο ίδιος ο εαυτός τους. Διαχρονικά, δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η στήριξη σε μια κυβέρνηση και η εμπιστοσύνη στον πρωθυπουργό ξεπερνούν το ποσοστό που το κυβερνών κόμμα απέσπασε στις εκλογές. Πέρα απ’ ό,τι ψηφίζουν, οι περισσότεροι πολίτες θέλουν οι κυβερνήσεις τους να πετύχουν. Οταν οι κυβερνώντες φαίνεται να διαχειρίζονται κρίσεις με μέθοδο και ειλικρίνεια, κάμπτεται η χρόνια (δικαιολογημένη) δυσπιστία των πολιτών σε θεσμούς και κρατικούς μηχανισμούς. Τότε, η κυβέρνηση ενισχύεται, παρότι κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα επιχειρεί να την παρουσιάσει ως ανάλγητη, επικίνδυνη και πουλημένη. Μέσα στην πόλωση, κάθε κυβέρνηση πιστεύει ότι η όποια επιτυχία οφείλεται μόνο σε αυτήν. Ετσι, αποκτά μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό της, σε βαθμό αλαζονείας, ενώ η αντιπολίτευση εντείνει τις επιθέσεις της, επιχειρώντας να μετατρέψει κάθε «τρίχα» σε «τριχιά».
Η διαβόητη «τοξικότητα», που όλοι καταγγέλλουν και ασπάζονται συνάμα, είναι μια σταθερά που συνήθως δεν σημαίνει πολλά. Εως ότου ξαφνικά το «ανοσοποιητικό» σύστημα της δημόσιας ζωής αποδυναμώνεται από κυβερνητικό λάθος ή αδράνεια. Τότε, και οι υπερβολές και τα ψέματα της αντιπολίτευσης αποκτούν «εγκυρότητα» και «νομιμοποίηση». Με τη δημοσκοπική κάθοδο, οι κυβερνήσεις οδηγούνται σε ολοένα μεγαλύτερα λάθη, έως ότου το δράμα κορυφωθεί με εκλογές. Αέρας στα πανιά κάθε νέας κυβέρνησης είναι η αποτυχία της προηγούμενης και η ανάγκη των πολιτών για σταθερότητα και λύσεις, καθώς, μέσα στην πολιτική αντιπαράθεση, τα προβλήματα επιδεινώνονται. Ετσι, παραδέρνουμε συνεχώς μεταξύ της ελπίδας πως «αυτή η κυβέρνηση θα είναι καλύτερη» και του φόβου της απογοήτευσης.
Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία απέ-δειξε επανειλημμένως ότι είναι καλύτερη της προηγούμενης, καλείται τώρα να πείσει ότι η διαχείριση της υπόθεσης της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, Κουκάκη και άλλων είναι ειλικρινήςκαι αποτελεσματική, ότι όσα συνέβησαν ή δικαιολογούνται ή αποτελούν παρέκκλιση και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κουλτούρας ασυδοσίας και προχειρότητας. Είναι μεγάλη η ευθύνη της κυβέρνησης να εξασφαλίσει την αξιοπιστία της ίδιας, του πολιτικού συστήματος και των θεσμών. Και να προστατεύσει την εικόνα της χώρας σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη συγκυρία.
