Του Νίκου Κωνσταντάρα
Στην προσπάθεια να καταλάβουμε πού προσβλέπει ο Ερντογάν με την απόπειρα εξουδετέρωσης του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, χρήσιμο είναι να θυμόμαστε ότι ο πολυπράγμων Τούρκος πρόεδρος είναι ικανός για μεγάλα λάθη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά έχασε την πονηριά με την οποία πορεύθηκε όλα του τα χρόνια, όμως, οφείλουμε να εξετάσουμε εάν η ακραία αυτή κίνηση δηλώνει ότι ο Ερντογάν ορίζει το παιχνίδι και κάνει ό,τι θέλει, εάν είναι σοβαρότατο λάθος τακτικής ή εάν επιχειρεί να στρέψει την προσοχή των ψηφοφόρων σε κάτι άλλο.
Με τον Ερντογάν τα πράγματα είναι πάντα και απλά και πολύπλοκα. Στην υπόθεση της αγοράς των S-400, βλέπουμε το προφανές κόστος που αυτή είχε για την Τουρκία όσον αφορά τις σχέσεις με τα δύο κόμματα στις ΗΠΑ και τον αποκλεισμό από το πρόγραμμα των μαχητικών F-35. Ωστόσο, όσο και να στοίχισε στην Τουρκία το λάθος αυτό, έδεσε με στενότερους δεσμούς τον Ερντογάν με τον Πούτιν, κάτι που ωφελεί και τους δύο: άφθονο ρωσικό χρήμα βοηθάει τον πρώτο να απαλύνει κάπως τις επιπτώσεις από τα οικονομικά προβλήματα που ο ίδιος έχει προκαλέσει, ενώ ο δεύτερος διαθέτει «παράθυρο» για την παράκαμψη των κυρώσεων της διεθνούς κοινότητας.
Και αν στην περίπτωση των S-400 βλέπουμε πως ό,τι είναι καλό για τον Ερντογάν δεν είναι αναγκαστικά καλό για την Τουρκία, η απόπειρα αφανισμού του Ιμάμογλου ίσως αποδειχθεί καλή για την αντιπολίτευση και επιζήμια για τον Ερντογάν. Η απροκάλυπτη υπονόμευση και των πιο βασικών κανόνων της πολιτικής αντιπαράθεσης μπορεί να ωθήσει τα στοιχειωδώς ενωμένα έξι αντιπολιτευτικά κόμματα να συμφωνήσουν σε κοινό υποψήφιο για την προεδρία. Επίσης, παρά τις αναστολές τους να στηρίξουν κεμαλιστές και άλλους εθνικιστές, ίσως οι Κούρδοι και ψηφοφόροι του HDP (που και αυτό βρίσκεται υπό διωγμόν) στραφούν υπέρ του αντιπάλου του Ερντογάν, για να αποτρέψουν νέο πλήγμα κατά της δημοκρατίας. Ερώτημα είναι εάν με την αναστάτωση στο εσωτερικό ο Ερντογάν, κατά λάθος, απέσπασε την προσοχή των ψηφοφόρων από την εξωτερική πολιτική (όπου ο ίδιος καθορίζει τις εξελίξεις και η αντιπολίτευση ακολουθεί) ή εάν ήθελε να ξεχαστεί ότι οι ρητορικοί πύραυλοι εναντίον γειτόνων δεν οδηγούν πουθενά.
