Του Νίκου Κωνσταντάρα
Η ελληνική µυθοπλασία ζει ημέρες δόξας. Οχι τόσο στις τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες, ύστερα από μακρόχρονη νηστεία των καναλιών, εξελίσσονται σε κραιπάλη εικόνων και παθών, όσο στην πολιτική σκηνή, όπου η κατάκτηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη είναι το υπερθέαμα της σεζόν.
Αυτό που σε σενάριο σαπουνόπερας θα εθεωρείτο υπερβολικό και τετριμμένο, προκαλεί μεγάλη αναστάτωση στην πραγματικότητα. Το απίστευτο είναι γεγονός. Ο άνθρωπος «από το πουθενά» σήμερα κρατάει τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βρίσκεται σε θέση να συμβάλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της πολιτικής κουλτούρας μας και των μελλοντικών εξελίξεων.
Σαν σενάριο, η έλευση του Κασσελάκη στα πολιτικά μας πράγματα θυμίζει την πολύ επιτυχημένη και συμπαθητική σειρά της Apple «Τεντ Λάσο». Η υπόθεση βασίζεται στο μοχθηρό σχέδιο της ιδιοκτήτριας μιας ταλαίπωρης ποδοσφαιρικής ομάδας του Λονδίνου να εκδικηθεί τον πρώην σύζυγό της, καταστρέφοντας την ομάδα που αυτός αγαπούσε και αυτή κέρδισε στο διαζύγιο. Προσλαμβάνει έναν άσημο και άσχετο με το ποδόσφαιρο προπονητή του αμερικανικού φούτμπολ και τον επιβάλει στην ομάδα.
Ο Τεντ, όμως, αργά αργά, αρχίζει να αλλάζει την τύχη της ομάδας και να κερδίζει την εκτίμηση της ιδιοκτήτριας. Τον βοηθούν ο αγαθός χαρακτήρας, η καλοσύνη και έμφαση στη δύναμη της ομαδικότητας και η πίστη στον στόχο. Ολα αυτά εκφράζονται με ακατάπαυστα κλισέ (όπως το «στους συντρόφους ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι πρώτος», του Κασσελάκη). Ενώ ο ίδιος δίνει μάχη με τους προσωπικούς δαίμονές του, ο Τεντ αλλάζει τους πάντες γύρω του προς το καλύτερο – μεταξύ αυτών και πολλούς που τον αδίκησαν. Αμερικανική σειρά, αναμενόμενα πράγματα, θα πείτε.
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έπεισε τον Κασσελάκη να διεκδικήσει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, μπορούμε να υποθέσουμε τα κίνητρα αυτών που τον ενθάρρυναν, καθώς ήταν σίγουρο ότι η δυναμική υποψηφιότητά του (πόσο μάλλον η νίκη) θα ενίσχυε τη θέση τους και θα αποδυνάμωνε τους αντιπάλους.
(Η πορεία του Κασσελάκη, πάντως, προ της πολιτικής εμπλοκής του δείχνει ότι μάλλον επιφυλάσσονται εκπλήξεις για τους επίδοξους αρχηγούς του παρασκηνίου.)
Το σκηνικό της πραγματικότητας και τα πρόσωπα του δράματος (στη γενέτειρα και της τραγωδίας και της κωμωδίας) είναι πιο πολύπλοκα και επικίνδυνα απ’ οποιαδήποτε feelgood (καλοπροαίρετη) τηλεοπτική σειρά. Ο Κασσελάκης έχει να διαχειριστεί και τους συντρόφους που τον στήριξαν και τους εσωκομματικούς αντιπάλους. Εκτός κόμματος, πρέπει να κερδίσει ένα δύσπιστο κοινό, το οποίο εύκολα αποθεώνει και ευκολότερα αποκαθηλώνει.
Η προσωπική πορεία και κάθε επιλογή του θα «ταΐσουν» τις μυλόπετρες της υποκρισίας και της μισαλλοδοξίας, από δεξιά και αριστερά. Ο ίδιος και ο σύντροφός του θα βρεθούν στην ανθρωποφάγο αρένα σε μια εποχή που ακρότητες και ο διχασμός εξασφαλίζουν δημοσιότητα και επιρροή. Ο Κασσελάκης θέλει να αλλάξει τα πάντα. Το ερώτημα είναι πόσο θα τον αλλάξει η πραγματικότητα.
