Του Νίκου Κωνσταντάρα
Συγκλονίζουν τα λόγια μιας 94χρονης γυναίκας που, όπως γράφει, «έχω γνωρίσει τον πόλεμο, την Κατοχή, τον διαμελισμό της πατρίδας μου μεταξύ Ιταλών και Βουλγάρων και τη δολιότητα των “Συμμάχων”». «Οι κίνδυνοι που διατρέχει η πατρίδα μας σήμερα είναι ίδιοι και χειρότεροι», συνεχίζει. «Μακάρι –χίλιες φορές μακάρι– να είχα πεθάνει, προτού δω την απέραντη ανεμελιά του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που σήμερα με ιαχές έχει καταπιαστεί να διυλίζει τον κώνωπα έχοντας ήδη καταπιεί το διεθνές φαινόμενο των παρακολουθήσεων». Στηλιτεύοντας τις «μικροπολιτικές μας φιλοδοξίες», τελειώνει με μήνυμα για τους πολιτικούς: «Λες και δεν είναι αύριο αυτοί που θα κυβερνήσουν το ίδιο καράβι της δύστυχης πατρίδας μας. Ανάθεμα και τρις ανάθεμα».
Αυτά έγραψε η Αθηνά Κακούρη σε επιστολή που δημοσιεύθηκε στην «Κ» χθες (1/9/22). Δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς ότι είναι καταξιωμένη συγγραφέας που, σε πολλά βιβλία της, ασχολήθηκε με πρόσωπα και γεγονότα της ελληνικής Ιστορίας, για να κατανοήσει το βάρος των λέξεών της. Αρκεί ότι ακούμε έναν άνθρωπο που έζησε τόσα, που κατάλαβε, που αφομοιώθηκε από ιδέες και γεγονότα, να προειδοποιεί τους νεότερους ότι οι κίνδυνοι σήμερα είναι «ίδιοι και χειρότεροι» απ’ όσα ταλαιπώρησαν τη χώρα στη διάρκεια της μακράς ζωής της. Τι άλλο θέλουμε για να κατανοήσουμε ότι η επιβίωση ενός έθνους δεν είναι δεδομένη, ότι πολίτες και πολιτικοί είναι υποχρεωμένοι να αξιολογήσουν σωστά την κατάσταση, να αναπτύξουν τη συλλογική τους δύναμη, να εξελιχθεί η χώρα;
Αντί σοβαρότητας και ψυχραιμίας, αντί να μαθαίνουμε από τα καλά και τα κακά του παρελθόντος, παραμονεύουμε για να καταγγείλουμε, να υπονομεύσουμε, να αχρηστεύσουμε ο ένας τον άλλον. Ασφαλώς, ουδείς θα ισχυρίζετο ότι η παρακολούθηση πολιτικών αντιπάλων, δημοσιογράφων και άλλων δεν είναι σοβαρότατο θέμα, το οποίο απαιτεί διερεύνηση, ορθή διαχείριση και λογοδοσία. Ομως, το να αφήνουμε τιμόνι και κουπιά καθώς αρμενίζουμε προς την καταιγίδα, για να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου, δείχνει ή απέραντη βλακεία ή αδικαιολόγητη αισιοδοξία – θανάσιμη ανεμελιά. Οταν, μάλιστα, σπεύδει να παραδώσει μαθήματα ορθής συμπεριφοράς πολιτικός που μακαρίως οδήγησε τη χώρα στα βράχια της χρεοκοπίας, και έκτοτε σιωπά, μπορούμε μόνο να λυπούμαστε τα παιδιά στα οποία, φεύγοντας εμείς, κληροδοτούμε κινδύνους και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
