Του Λάρκου Λάρκου
Ακούμε καθημερινά ότι οι Ε/κ αδιαφορούν για το Κυπριακό, άρα, ας το βάλουμε στο κάτω ράφι. Αλλά σε όποιο ράφι και να το βάλεις είναι εκεί, είναι η πέτρα πάνω στην οποία κουτουλάμε σε κάθε μας βήμα. Όπως, ενεργειακά, αγωγοί, μεταναστευτικό, εμπόριο, λαθρεμπόριο, διακοπές ρεύματος, ρύπανση, πυρκαγιές, μισοί δρόμοι, Κανονισμός ΠΓ, περιβαλλοντικά/πέρα από τα κλασικά του/κατοχή, θεμελιώδεις ελευθερίες. Γκάλοπ ή λύσεις; Α) Αλλά αν ο Γ. Κρανιδιώτης πρόσεχε τις δημοσκοπήσεις, οι S-300 θα ήταν εδώ, αλλά η ένταξη στην Ε.Ε. θα ήταν έξω. Β) Αλλά αν τα γκάλοπ ήταν μπροστά, οι αριθμοί δεν θα μιλούσαν πολιτικά: Κολονία, Ιούνιος 1999. 14 εναντίον, 1 υπέρ ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς προηγούμενη λύση. Ελσίνκι, Δεκέμβριος 1999, μηδέν εναντίον, 15 υπέρ. Γ) Σκοπιανό. Αλλά αν τα γκάλοπ ήταν μπροστά, η σύνθετη ονομασία δεν θα ερχόταν. Πολύ καλή η συμφωνία στις Πρέσπες- Βόρεια Μακεδονία. Η λύση περπάτησε με τον πιο ομαλό τρόπο.
Ο Μ. Μπουρτζού, εκπρόσωπος του Μ. Ακιντζί στην εφ/δα «Πολίτης» στις 3/8/2015: «Είχα πάει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο Σημίτης μού είπε πως η αποστολή ενός προοδευτικού κόμματος δεν είναι να ακολουθεί την κοινή γνώμη, αλλά να δημιουργεί την κοινή γνώμη». Λοιπόν, αυτό είναι το θέμα μας, αυτό χρειάζεται η Κύπρος:
• Δυνάμεις που να δημιουργούν κοινή γνώμη, για να μην οδηγηθούμε στη διχοτόμηση.
• Δυνάμεις που να δημιουργούν κοινή γνώμη, ώστε να βλέπει με ακρίβεια το δίλημμα: πρόοδος με βάση τα «έξι σημεία» του στιβαρού Πλαισίου Γκουτέρες, ή σύνορα με την Τουρκία στο τέρμα της οδού Λήδρας.
• Δυνάμεις που να δημιουργούν κοινή γνώμη, ώστε να εμπνέεται από τις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ισονομίας. Άλλοι χρησιμοποιούν τα γκάλοπ ως μπούσουλα, άλλοι ως άλλοθι και άλλοι για να κάνουν τα ανάποδα. Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης υποστηρίζει μια πολιτική εξέλιξη που ακολουθεί τους κύριους κανόνες της σύγχρονης πολιτικής επικοινωνίας:
• Εφικτοί στόχοι, τεκμηρίωση, ενημέρωση, κινητοποίηση
• Αξιοποίηση κάθε μέσου που προσφέρουν οι σύγχρονες μορφές επικοινωνίας, ΜΜΕ, ΜΚΔ κ.λπ.
Αντί να δούμε τα ουσιώδη, με τρικ επιλέγουμε να τα σκεπάζουμε. Έτσι αυτό το διάστημα κυριαρχεί η λέξη «ανεξάρτητος». Προσδίδει αξία σε κάποιον υποψήφιο;
1) Σε όλες τις δημοσκοπήσεις φαίνεται ότι πολλά πράγματα δεν αρέσουν στις κομματικές πρακτικές. Οι πολίτες ζητούν περισσότερα –κατ’ ακρίβεια λιγότερα (σε κομματικές παρεμβάσεις, διορισμούς, μεταθέσεις, προαγωγές κ.λπ.).
2) Το Ευρωβαρόμετρο 18/1 μέχρι τις 14/2, 2022 μιλά μόνο του: «το 81% δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται τα κόμματα στην Κύπρο. Το 13% τα εμπιστεύεται. Το 64% δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση. Το 30% δηλώνει ότι την εμπιστεύεται». Ονομάζεται κάποιος, ή ο ίδιος ονομάζει τον εαυτό του «ανεξάρτητο υποψήφιο», ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τίποτε, ή ελάχιστα, απέδειξε ότι είναι ανεξάρτητος! Η λέξη «ανεξάρτητος» από μόνη της δεν σημαίνει και πολλά. Όλα όμως συνδέονται με τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου, την πολιτική του διαδρομή, την ηγετικότητα που επέδειξε σε κρίσιμες στιγμές, τι εχέγγυα κουβαλά, ώστε να πείθει πως η ανεξαρτησία του είναι εκεί, με ποια παραδείγματα «συνοδεύεται».
3) Μια χώρα, όπως η δική μας, που παραμένει στάσιμη για χρόνια, ανεξάρτητες δεν είναι οι άχρωμες προσωπικότητες ή εκείνες που ήταν χειροκροτητές μιας κατεστημένης ακινησίας. Οι αντιπαραθέσεις με τις πρακτικές της συντήρησης είναι αναγκαίες. Αν μπορείς να πεις ότι διχοτόμηση και διαφθορά είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.
Στο ΡΙΚ (6/6) ο Ν. Αναστασιάδης έκανε μια εμφανή προσπάθεια για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Δήλωσε για τα «χρυσά διαβατήρια» πως υπήρχε «αμέλεια αυστηρού ελέγχου, κατάχρηση από παρόχους». Συμπλήρωσε δε πως έγιναν «7. 200 πολιτογραφήσεις. Τα 67 από αυτά αφορούν το πρώην δικηγορικό μου γραφείου, ή το δικηγορικό γραφείο που έφερε το όνομά μου. Είπα mea culpa με την έννοια των παραλείψεων». Τα 67 διαβατήρια δεν αφορούν το γραφείο του ως τέτοιο –αφορούν τη σύγκρουση συμφέροντος ανάμεσα στο γραφείο του που κάνει την αίτηση και τον (ίδιο) που ως πρόεδρος τα ενέκρινε! Επίσης, η αναφορά σε «αμέλεια» είναι αρκούντως παραπλανητική: το πόρισμα της Επιτροπής Νικολάτου λέει τον απίστευτο αριθμό: 52% παράνομα! Επίσης δεν έκανε κανένα λόγο στο γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κινεί δύο διαδικασίες επί παραβάσει κατά της Κύπρου– καμία απορία γιατί στη συνέντευξη ούτε για το ένα ρωτήθηκε, ούτε για το άλλο! Ο Ν. Αναστασιάδης σημείωσε πως «υποψήφιοι για την προεδρία είναι ο πρόεδρος της παράταξης (ΔΗΣΥ) και δύο εκ των στενοτέρων συνεργατών μου για 9 ολόκληρα χρόνια. Αυτό από μόνο του απαντά στο πόσο άδικα και καθ’ υπερβολήν εκατηγορείτο η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο πρόεδρος...».
Αυτό προφανώς θα είναι η εκλογική στρατηγική Αναστασιάδη. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό πως ο ίδιος ο Ν. Αναστασιάδης είπε πως «ο διαπραγματευτής (Α. Μαυρογιάννης) επιβεβαίωσε το αφήγημα Αναστασιάδη για το Κραν Μοντάνα», ενώ μίλησε και για «ψευδή πληροφόρηση σε ΑΚΕΛ από συγκεκριμένους κύκλους». Κανονικά, θα έπρεπε να υπάρξει μια αντίδραση τόσο από τον διαπραγματευτή όσο και το ΑΚΕΛ, σε εκείνους δηλαδή προς τους οποίους απευθύνονται οι αναφορές αυτές. Ενώ δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα και στο ΔΗΚΟ: Υπενθύμισε πως ο υποψήφιο Ν. Χριστοδουλίδης «ουδέποτε διαφώνησε σε θέματα διαφθοράς».
Ο Ν. Αναστασιάδης ανακοίνωσε «απολογισμό 10ετίας της διακυβέρνησης του, τον Σεπτέμβριο». Μίλησε για «πράσινη μετάβαση, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και 78 μεταρρυθμίσεις»! Αυτό δείχνει πως δεν είπε την τελευταία λέξη του για τις προεδρικές εκλογές –ίσως, υπό προϋποθέσεις, να την πει τον Οκτώβριο.
