Του Σταύρου Χριστοδούλου
«Ας περπατήσουμε» είπε η Ιουλία, παρότι το κρύο τής περόνιαζε τα κόκαλα. Η απόσταση άλλωστε από το Δημοτικό Θέατρο ώς την οδό Κωστή Παλαμά δεν ήτανε παραπάνω από πέντε-έξι λεπτά με τα πόδια. Η Ρωσίδα κατένευσε σιωπηλά. Από τη σκοτεινιά στο πρόσωπό της φαινόταν πως είχε και αυτή ανάγκη ν’ αναπνεύσει καθαρό αέρα. Η θεατρική παράσταση «Σπυριδούλες» σαν να της ρούφηξε όλο το οξυγόνο.
Δεν γνώριζε η Σβετλάνα την ιστορία της Σπυριδούλας που συγκλόνισε την Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Ήταν τότε η εποχή που ανήλικα κορίτσια από την επαρχία έμπαιναν στη δούλεψη πλούσιων οικογενειών για ένα κομμάτι ψωμί. Ψυχοκόρες τις λέγανε. Δουλικά ήταν όμως στην πραγματικότητα. Ένα τέτοιο δωδεκάχρονο παιδί, η Σπυριδούλα, κατηγορήθηκε από τα αφεντικά της ότι έκλεψε 50 δολάρια. Και για να την τιμωρήσουν που το αρνιότανε, την έκαιγαν επί δύο ημέρες με καυτό σίδερο ώσπου έλιωσε το κορμί και το πρόσωπό της, φτάνοντας ένα βήμα πριν από τον θάνατο.
«Με σιδέρωσαν γιατί τους Επιτρέπεται. Με σιδέρωσαν και μαζί με μένα, σιδέρωσαν όλες τις Σπυριδούλες κι όλους του Σπυριδούλους αυτού του κόσμου». Τα λόγια του κοριτσιού βούιζαν στ’ αφτιά της Ιουλίας. Λόγια βαριά που έκαναν το άλμα στον χρόνο κι έφταναν στις σημερινές Σπυριδούλες, από τις Φιλιππίνες, από την Ινδία ή από την Ανατολική Ευρώπη. Ιστορίες εξάλλου γνώριζε και η Ιουλία πολλές και ας απόφευγε να τις συζητήσει με τις φιλενάδες της. Για κορίτσια που υπέφεραν σε σπίτια υπεράνω κάθε υποψίας στη μικρή μας πόλη… «Μας σιδέρωσαν και σιδέρωσαν όλες τις δωδεκάχρονες αυτού του κόσμου. Του κόσμου όπως τον φτιάξατε ή όπως τον αφήσατε να γίνει» ηχούσαν τα λόγια του θιάσου σαν αμείλικτο κατηγορώ μέσα στο κεφάλι της.
«Γιατί δεν μιλάς;» ρώτησε τη Σβετλάνα Αλεξάντροβα, όταν έφτασαν στο διαμέρισμα. «Και τι να πω;». «Για σένα. Ποτέ δεν μιλάς γι’ αυτά που άφησες πίσω». «Επειδή ποτέ δεν ρωτήσατε». Κι έπειτα απλώθηκε μια πηχτή σιωπή ανάμεσά τους. «Τη μάνα μου άφησα πίσω. Και το σκυλί μας, την Μπάμπουσκα. Πάει, πέθανε αυτό... Και τις πουέντ μου άφησα κι όλα τα όνειρα για τη ζωή που δεν ζήσαμε» είπε και βγήκε απ’ το δωμάτιο.
Όλο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι η Ιουλία. Την επομένη ξύπνησε αργά, έκανε βαρύθυμα όσα κάνει κάθε μέρα, ώσπου έφτασε επιτέλους το απομεσήμερο και μαζεύτηκε το καρέ. Η Ρωσίδα σέρβιρε τους καφέδες με τα σπιτικά βουτήματα, ενώ η οικοδέσποινα μάταια προσπαθούσε να βρει ένα πικάντικο θέμα μήπως αλλάξει διάθεση. «Η επικαιρότητα θυμίζει ευθεία γραμμή σε εγκεφαλογράφημα. Σαν να πήρε παράταση η Blue Monday και να ζούμε τη Blue Week με βαριά κατάθλιψη. Εδώ έκανε ο άλλος ανασχηματισμό για επανεκκίνηση και μας προέκυψε μια κυβέρνηση σαν πίνακας του Γαΐτη: πανομοιότυπες ανθρώπινες φιγούρες δίχως καμία ελπίδα έκπληξης» μουρμούρισε η Ιουλία.
«Ο μόνος που δεν πλήττει πάντως είναι ο έρμος ο υπουργός Δικαιοσύνης» σχολίασε πικρόχολα η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού. «Ενώ ο υπόκοσμος οργιάζει μέρα μεσημέρι, ο Μάριος Χαρτσιώτης βαυκαλίζεται ότι θα βάλει τάξη με κλούβες και αστυνομοκρατία. Δεν μας σώζει τίποτε, μάνα μου…». «Μοναδική ελπίδα μας να βάλει το χέρι του ο Θεός» είπε η Ευγενία η Καλαμαρού. «Τουτέστιν;». «Τουτέστιν, o Νίκος Χριστοδουλίδης να κάνει Άγιο Ευχέλαιο στο Προεδρικό όπως αποφάσισε να κάνει ο Μόρφου Νεόφυτος στη Μητρόπολη του. Ένεκα της “αύξησης των πολλών ασθενειών και των ξαφνικών θανάτων”, λέει». «Τι ζούμε!» ψιθύρισε συντετριμμένη η Ιουλία από τη μετωπική σύγκρουση με τ’ απολειφάδια του Μεσαίωνα.
Σε άλλα νέα, οι κυρίες ενημερώθηκαν από την καθεστωτική Ρενέ Κυπαρίσσι ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διέψευσε το δημοσίευμα της ελληνικής εφημερίδας ΕΣΤΙΑ με τίτλο «“Απεκεφαλίσθη” ο Κύπριος υπουργός Αμύνης κατόπιν απαιτήσεως των Αθηνών». «Ένα τέτοιο νέο περίμενε με αγωνία να πληροφορηθεί ο κυπριακός λαός. Άμα δεν “απεκεφαλίσθη” ο Γιωργάλλας μπορούμε ανενόχλητοι να συνεχίσουμε τον ανένδοτο» σάρκασε η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον και ζήτησε μπιριμπάκι.
Εξίσου παγερά αδιάφορη ήταν η «είδηση» για τη δήλωση του Μαρίνου Κλεάνθους της ΔΗΠΑ ότι έχει απογοητευτεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, ο πολιτευτής δήλωσε: «Ενώ ακούγαμε πάρα πολλά προεκλογικά, τώρα βλέπουμε διάφορες αντιφάσεις». «Καλώς τόνε κι ας άργησε» ήταν το σχόλιο της Καλαμαρούς, σχόλιο που επικυρώθηκε από το καρέ με τον πρώτο γύρο gin and tonic.
Σε μια τόσο απροκάλυπτα βαρετή ημέρα, άξιζε και το αντίστοιχο φινάλε. Η Κόκκινη Κουλλίτσα ενημέρωσε το καρέ ότι ο εξωστρεφής (sic) Χριστόφορος Τορναρίτης έδωσε τα εύσημα στην υφυπουργό Μαριλένα Ευαγγέλου με ένα ακόμα επικό tweet: «Άκουσα πολλά καλά λόγια για τη Μαρινέλλα που πολλούς. Συν τον άλλον, διέκοψε 204 επιδόματα εξοικονομώντας εκατομμύρια για το κράτος! Εύχομαι να συνεχίσει απτόητη για το καλό της Κύπρου, των αμπάλατων και των κακομαθημένων!».
Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ή το γεγονός ότι δεν είχε ξεθυμάνει ακόμα η δύσθυμη διάθεση που προκάλεσαν στην Ιουλία οι «Σπυριδούλες»; Όποια κι αν ήτανε πάντως η αιτία, εκείνη την ώρα μόνο τη φωνή της Χαρούλας είχε ανάγκη ν’ ακούσει: «Σ’ αυτό το θέατρο σκιών τι περιμένω, θολή φιγούρα δίχως πρόσωπο και λόγια, οι θεατές μ’ έχουνε κιόλας ξεχασμένο και φεύγουν βιαστικά κοιτώντας τα ρολόγια…».
