Τα Ιουλιανά
Έξαλλη ήταν η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον στο τηλέφωνο. Επί δύο λεπτά έλεγε διάφορα ακατάληπτα, ώσπου κατάφερε επιτέλους να ηρεμήσει κάπως ώστε να κάνουμε ένα στοιχειωδώς δομημένο διάλογο. Θεώρησα δεοντολογικά σωστό να ρωτήσω εάν μπορώ να δημοσιοποιήσω την κουβέντα μας. Η απάντησή της ήταν κάτι περισσότερο από σαφής: «Είναι σαν να με ρωτάτε, αγαπητέ, αν ο Πάπας είναι καθολικός. Φυσικά και μπορείτε. Όλα στο φως!».
–Διακρίνω μια αγωνία κυρία Ουίλσον…
–Νεύρα έπρεπε να διακρίνετε, πλην όμως η εμβρίθεια ουδέποτε υπήρξε το δυνατό σας σημείο. Πρέπει να ξυπνήσετε, αγαπητέ. Η εποχή τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και σας προσπερνά. Γύρω μας γίνεται της εκδιδομένης γυναικός το κιγκλίδωμα και εσείς αναλώνεστε σε λεκτικούς ακροβατισμούς.
–Λυπάμαι αν γίνομαι αγενής, αλλά εσάς γιατί σας κόφτει;
–Επειδή η αστική Λευκωσία σάς θεωρεί επίσημο βιογράφο μου. Κι εκεί που έκτισα ένα όνομα, βασισμένο σε μια ζωή που την καθόρισε η εξτραβαγκάνζα, ο δικός σας καθωσπρεπισμός το καταστρέφει. Τουτέστιν, για να σας προλάβω, φτάσαμε στο σημείο να αποκαλέσουν ΕΜΕΝΑ οι κάργιες της Φιλοπτώχου: «ταπεινό χαμομηλάκι». Ταπεινά είναι τα μούτρα τους!
–Τι ακριβώς εισηγείσθε, κυρία Ουίλσον;
–Εισηγούμαι το αυτονόητο: Clickbait για ν’ ανέβουν τα πεσμένα σας. Που έχετε να κάνετε σουξέ από τον καιρό που η Μπέσσυ Αργυράκη έκανε comeback στο Just the 2 of Us! Παλαιά θα ενθυμείσθε, τα περιοδικά έβαζαν τίτλους κράχτες του τύπου: «Το σέξι μυστικό της Βάνας Μπάρμπα». Ήταν η εποχή που υπήρχε το εξωτικό είδος «περιοδικά» και το ακόμα πιο σπάνιο είδος «καριέρα Βάνας Μπάρμπα». Από τότε όμως ο κόσμος ήρθε τούμπα. Κι έτσι φτάσαμε στο ψηφιακό χάος που άλλα λέει ο τίτλος, άλλα το κείμενο και άλλα καταλαβαίνει ο έρμος ο αναγνώστης.
–Έχετε κάποιο τίτλο υπ’ όψιν σας για τη στήλη;
–Κάτι του τύπου «Ροζ σκάνδαλο στο δωμάτιο της εξουσίας». Και μη σας νοιάζει, εμείς πάλι για τον Δίπλαρο θα πούμε, πάλι για τον Φούλη, πάλι για τον Νίκαρο. Το γνωστό ρεπερτόριο…
–Υπάρχει κινητικότητα στα χαρακώματα του ΔΗΣΥ πάντως.
–Καλέ, γίνεται το σύστριγγλο! Δεν συζητώ τον Ευθύμιο που εκτόξευσε την απειλή από το μέλλον, ότι τον ενδιαφέρει η προεδρία του ΔΗΣΥ το 2028. Περί γούστου και πολιτικής ορέξεως άλλωστε κολοκυθόπιτα. Ο κακός χαμός έγινε με τους τέως. Που βγήκε ο Αβέρωφ στα «90 λεπτά: Πολιτικά Αλλιώς» της Μαρίνας Οικονομίδου και μας προέκυψε τραμπικότερος του Τραμπ! Ούτε που θέλω να σκέφτομαι την ατζέντα του για το 2028…
–Θα το αποτολμήσει λέτε ο Αβέρωφ για δεύτερη φορά το απονενοημένο;
–Ο ίδιος κάθε άλλο παρά απονενοημένο θεωρεί το εγχείρημα. Θα το διεκδικήσει το χρίσμα απέναντι στην Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά καθότι ο Φούλης είναι της επιθετικής σχολής πολιτικής σκέψης: «Εγώ σε έκτισα φούρνε μου, εγώ θα σε γκρεμίσω». Επιπλέον, τα μηνύματα που παίρνει από τη βάση είναι ότι ο λαός του ΔΗΣΥ τον θέλει. Καλό το Instagram, αλλά στα δύσκολα ο παλιός είναι αλλιώς. Είδαμε εξάλλου πώς τα έκανε και ο νέος…
–Τον οποίο «πετσόκοψε» ο Νίκαρος στον Τσουρούλλη…
–Ειδικά η ατάκα «Είναι μόνο για κορδέλες;», έγραψε! Δεν τον αδικώ πάντως τον Πρόεδρο. Να έχει από τη μια τον Μακάριο Δρουσιώτη να τον διασύρει και από την άλλη τον Χρίστο Χριστοφίδη του ΑΚΕΛ να ολοφύρεται γιατί δεν τον καλούν να καταθέσει στη Αρχή κατά της Διαφθοράς, φτάνει και περισσεύει. Αλλά και το δικό του παιδί; Που τον πήρε νεαρό άσημο διπλωμάτη και τον έκανε πρόεδρο Δημοκρατίας; Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου.
–Απ’ την άλλη, τι να κάνει και ο Χριστοδουλίδης που σκάει το ένα έργο-ναυάγιο μετά το άλλο της προηγούμενης κυβέρνησης στα χέρια του;
–Θα παραμείνω κυρία και θα απαντήσω με τα λόγια του τέως Προέδρου: «Δεν ήταν υπουργός της κυβέρνησης ο κύριος Χριστοδουλίδης;».
–Σε άλλα νέα, ακούσατε υποθέτω ότι ο Κουλίας δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να είναι ξανά υποψήφιος το 2026. «Το ποιος μπαίνει και το ποιος βγαίνει στη Βουλή δεν είναι απόφαση των κομματαρχών», είπε.
–Εδώ υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μπουν στη Βουλή οι ρεπλίκες του Φειδία, ο Κουλίας μάς μάρανε; Ο πατριάρχης του λαϊκισμού έχει όπως και να το κάνουμε ένα άλφα προβάδισμα. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ως λαός έχουμε καταγεγραμμένα στο DNA μας τα πανηγύρια. Διδακτικό παράδειγμα το Καρναβάλι της Λεμεσού, όπου οι καρναβαλιστές στάθηκαν ξημερώματα στην ουρά για να εξασφαλίσουν συμμετοχή. Λατρεύω το παράλληλο λεμεσιανό σύμπαν, το ομολογώ!
–Μια που φτάσαμε στο ελαφρολαϊκό πρόγραμμα, αναρωτιέμαι, υπάρχει καμιά πικάντικη είδηση;
–Το πιο νόστιμο έσκασε σε μια εκπομπή, όπου ο στιχουργός Νίκος Γρίτσης αφηγήθηκε ένα παλιό περιστατικό με την Άντζελα Δημητρίου. Είναι λέει τέλη της δεκαετίας του ’90 σ’ ένα δρόμο στη Γλυφάδα και η Λαίδη βλέπει την πινακίδα «Οδός Πλουτάρχου». Έξαλλη πήρε τον δήμαρχο για να διαμαρτυρηθεί, γιατί νόμιζε πως ο δρόμος ονομάστηκε προς τιμήν του Πλούταρχου που τότε δεν είχε παρά ένα δυο σουξέ. Θεά η Άντζελα!
–Με τούτα και με κείνα, δεν είπαμε κάτι για το «Ροζ σκάνδαλο στο δωμάτιο της εξουσίας».
– Το clickbait ούτε το εξηγείς ούτε το αναλύεις, αγαπητέ. Το αφήνεις να σκάσει σαν πυροτέχνημα πάνω από τα κεφάλια του φιλοθεάμονος κοινού, ελπίζοντας για λίγα ψίχουλα προσοχής στη ζούγκλα του διαδικτύου.
