Τα Ιουλιανά
Το τηλέφωνό μου κτυπούσε επίμονα μέσα στη νύχτα. Με έκπληξη διάβασα στην οθόνη «Queen» –έτσι την έχω καταχωρημένη– οπότε φυσιολογικά αναρωτήθηκα τι να θέλει τέτοια ώρα. Απάντησα δισταχτικά, δίχως να κρύβω την ανησυχία μου…
–Είστε καλά κυρία Ουίλσον;
–Γιατί να μην είμαι καλά, αγαπητέ;
–Ένεκα του προχωρημένου της ώρας.
–Όταν φτάσετε στην ηλικία μου θα καταλάβετε ότι ο χρόνος είναι σχετική έννοια και η ώρα τίποτε παραπάνω από ένας αριθμός.
–Για να το λέτε εσείς… Σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος;
–Θέλω να τα πω! Τουτέστιν, χρειάζομαι ένα δημοσιογραφικό βήμα για να εκφράσω όσα βράζουν μέσα μου. Αφού έχετε τη ρημαδοστήλη, ας την αξιοποιήσουμε.
–Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, κυρία Ουίλσον.
–Ε, δεν είστε και ο Κακούρης, αλλά τη δουλειά μας θα την κάνουμε.
–Είστε φαν του Γιώργου Κακούρη, εάν σωστά πιάνω το υπονοούμενο.
–Και του Παύλου Ξανθούλη επίσης. Άλλο επίπεδο το ευρωπαϊκό ρεπορτάζ, μάνα μου.
–Παρόλα αυτά, εμένα σκεφτήκατε να πάρετε τηλέφωνο περασμένα μεσάνυχτα.
–Επειδή θα σκάσω, αν δεν μιλήσω! Από την ώρα άλλωστε που άκουσα την Κυπραία παίχτρια του MasterChef να λέει «πρέπει να κάνω μετάφραση στην καθαρεύουσα ελληνική γλώσσα» τρελάθηκα! Η κοπέλα εξηγούσε πόσο δύσκολο είναι να χρησιμοποιεί την κοινή ελληνική, αγνοώντας μάλλον τις παράπλευρες απώλειες. Το γεγονός, ας πούμε, ότι εγώ είμαι στην τσίτα και οι συνταξιούχοι φιλόλογοι έπαθαν ντουβρουτζά. Μια επιμελήτρια λογοτεχνικών εκδόσεων δε, από ό,τι μαθαίνω, είναι κάτω από το γιοφύρι της Ζάχα και θρηνεί όπως την Αστέρω στις σπηλιές.
–Είστε τόσο γλαφυρή, κυρία Ιουλία!
–Και να φανταστείτε δεν σας είπα τίποτε ακόμα για τους αερόσακους Takata που είναι το θέμα μας.
–Είναι παρήγορο πάντως ότι έχουμε θέμα.
–Θεματάρα έχουμε. Καθότι, πείτε μου εσείς, τι θα κάνουμε όταν πρέπει να ακινητοποιήσουμε τα αυτοκίνητά τους; Να πάρουμε τις συγκοινωνίες λέει ο Βαφειάδης. Καλέ, τι ιδέες είναι αυτές; Τι μπρίο, τι ταπεραμέντο είναι ετούτο; Αλήθεια, με κόβει εμένα ο υπουργός να περπατώ ώς την πλατεία Σολωμού με τη γόβα τη Ferragamo για να πάω στο κομμωτήριο του Άγγελου; Πώς την είδε έτσι ο «σε περίπτωση που»; Πίσω από τη γλάστρα με το γιασεμί, θα είναι εκεί τα κλειδιά του σπιτιού; Σοβαρά τώρα;
–Τώρα σας βρίσκω λίγο σνομπ.
–Θα το δεχτώ. Το λέγαμε και προχθές στο καρέ, όταν είδαμε το τρέιλερ της εκπομπής «Μην κάψεις την κουζίνα», όπου ο Αλέκος Τρυφωνίδης ενημέρωνε το φιλοθεάμον κοινό: «Σήμερα στο ΡΙΚ1 μαγειρεύουμε λουβί χωριάτικο». Τι είναι το λουβί το χωριάτικο; Υπάρχει δηλαδή και λουβί πολίτικο; Και γιατί ως φορολογούμενοι πληρώνουμε πάνω από 30 εκατομμύρια τον χρόνο για να υποδύεται ο Τρυφωνίδης τη Χρύσω Λέφου στο ευαγές Ίδρυμα;
–Εδώ πληρώσαμε 76.800 ευρώ στον Γιαννάκη Γιαννάκη τα τελευταία 4 χρόνια, ενώ βρίσκεται σε διαθεσιμότητα.
–Αυτό ξαναπές το! Κράτος παρωδία καταλήξαμε και μετά μου λένε γιατί ασχολούμαστε ως καρέ με τη light ειδησεογραφία. Καλύτερα να σχολιάσω τους Μαυρίκιο και Ιλάειρα, παρά τον Λετυμπιώτη, ο οποίος μας κουνάει το δάκτυλο ότι «δεν μπορεί να υπάρξει μαγική λύση με τους Takata». Και για να μην ξεχάσω τους Μαυρίκιο - Ιλάειρα, ελπίζω να είδατε το βίντεο με την αγιογραφία που τους έκαναν δώρο. Το δε εικονοστάσι στο σπίτι τους, μια υπερπαραγωγή! Μόνο η Ζωζώ Σαπουτζάκη λείπει να τραγουδάει «Τη Υπερμάχω».
–Αυτό θα λέγατε ότι ήταν το διαμαντάκι της light ειδησεογραφίας της βδομάδας;
–Ο Μαυρίκιος έθεσε πολύ σοβαρή υποψηφιότητα καθότι τοποθετήθηκε και για τη Γιουροβίζιον – σιγά που θα έλειπε ο μαϊντανός από τη σαλάτα των μεσημεριανών. «Ο Σάκης και η Έλενα δεν μπορούσαν να αρθρώσουν μια πρόταση σωστά» αποφάνθηκε το ανθυποσελέμπριτι, πλην όμως, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια, δεν έκοψε το νήμα των εντυπώσεων. Ο Παύλος Ντε Γκρες ήταν το πρόσωπο της βδομάδας.
–Για το ζεϊμπέκικό του στον Ρέμο ή για τον γάμο του αδελφού του Νικόλαου με τη Χρυσή Βαρδινογιάννη;
–Από τη στιγμή που χόρεψε ο Μπισμπίκης ζεϊμπέκικο στην ίδια πίστα, όλα τ’ άλλα είναι πταίσματα. Η κορυφαία στιγμή του Παύλου ήταν άλλη. Τον σταμάτησε μια δημοσιογράφος κι αυτός πολύ ευγενικά δήλωσε ότι χαίρεται για τον γάμο του αδελφού του. Εκεί έπεσε η βόμβα: «Θα ραφτείτε;» ρώτησε η φέρελπις ρεπόρτερ και ο πρίγκιψ την κοιτούσε σαν χαμένος. Μεσολάβησαν μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας, ακριβώς όσο χρόνο χρειάζεται μια κυρία της Γλάδστωνος για να επεξεργαστεί την πληροφορία «λουβί χωριάτικο». «Τι εννοείτε;» ρώτησε ο άνθρωπος που ονειρεύτηκε πως κάποτε θα γινόταν βασιλιάς. «Καινούργιο κοστούμι δεν θα ράψετε;» επέμενε η κοπέλα. «Έχω κοστούμια» ψέλλισε αυτός και αποχώρησε με όση αριστοκρατική αξιοπρέπεια του απόμεινε.
–Με τούτα και με κείνα, έρχονται σε δεύτερη μοίρα τα πολιτικά.
–Εκτός από τον Φειδία ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος, ακάματος και προπαντός ανεξάντλητος. Όσο σκέφτομαι ότι το μειράκιο έπαιξε για τη θέση του αντιπροέδρου σε ειδική επιτροπή του ευρωκοινοβουλίου (άσχετο αν έχασε) και έδωσε συνέντευξη στο Politico (άσχετο αν έπεισε) είναι φανερό ότι έχουμε εισέλθει σε έναν νέο απρόβλεπτο κόσμο.
–Κάπου εδώ, όμως, δυστυχώς θα πρέπει να βάλουμε μια τελεία.
–Μα φυσικά. Εγώ άλλωστε αυτά είχα να πω. Την Κυριακή θα δημοσιευτεί η συνέντευξη;
–Ναι. Ήταν τιμή μου, όπως πάντα, κυρία Ουίλσον.
–Αυτό σας έλειπε να μην ήταν, αγαπητέ.
