Από το 2019 και μετά ο Τούρκος Πρόεδρος ακολουθεί ένα παράλογο δρόμο που μοιάζει σε πολλά σημεία με αυτόν του Πούτιν. Φαίνεται ότι κατά βάθος θαυμάζει όσους καταπιέζουν τους λαούς τους και κρατούν την εξουσία με το ζόρι, πολλές φορές με αδιαφανείς διαδικασίες στις εκλογές ή ακόμα και χωρίς αυτές. Για να πετύχει τη μέχρι τώρα κυριαρχία του στην Τουρκία αναγκάστηκε να φυλακίσει ένα μεγάλο αριθμό του στρατιωτικού συνόλου της χώρας του αφήνοντάς την χωρίς πιλότους και χωρίς έμπειρα στελέχη στο στρατό. Την ίδια ώρα με τη συμφωνία για τους S400, αλλά και τη βοήθεια που δίνει στον Πούτιν λόγω των περιορισμών που υφίστανται στην οικονομία της η Ρωσία, έχει αναγκάσει τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην του παραδίδουν σύγχρονα αεροπλάνα, όπως επίσης και ανταλλακτικά για τα υφιστάμενα οπλικά του συστήματα.
Την ίδια ώρα η Ελλάδα εξοπλίζεται κατάλληλα με σύγχρονα συστήματα πολύ ανώτερα από αυτά της Τουρκίας. Για παράδειγμα, οι δυνατότητες των Γαλλικών Rafale δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από τα Τουρκικά αεροπλάνα. Το ναυτικό μας επίσης είναι σε καλύτερο επίπεδο από αυτό της Τουρκίας όχι μόνο λόγω ανεβασμένου ηθικού, αλλά και λόγω των Γερμανικών υποβρυχίων κλάσης Παπανικολής που δεν ανιχνεύονται από το Τουρκικό ναυτικό. Την ίδια ώρα Ελλάδα και Κύπρος έχουν υπογράψει τριμερείς συμφωνίες με τις χώρες της περιοχής. Ο Ερντογάν αμφισβητεί την Ελληνική κυριαρχία των νησιών, αμφισβητεί τις οικονομικές μας ζώνες, αμφισβητεί τον εναέριο χώρο και επίσης θέλει στην Κύπρο να δημιουργηθούν δυο ξεχωριστά κράτη σε αντίθεση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Θεωρεί επίσης ότι στην Ανατολική Μεσόγειο έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα γεωστρατηγικά συμφέροντα χωρών όπως του Ισραήλ και της Αιγύπτου. Την οποιαδήποτε στρατιωτική κίνηση εναντίον της Ελλάδας ή της Κύπρου με τα παραπάνω δεδομένα μόνο ως αυτοκτονική θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω, οπότε πιστεύω ότι ο Ερντογάν θα κινείται στα όρια της τρέλας χωρίς να δημιουργήσει επεισόδιο μέχρι και τις εκλογές. Αν όμως τολμήσει να δημιουργήσει επεισόδιο η απάντηση που θα πάρει θα είναι ολοκληρωτική. Δυστυχώς, οι εκλογές στην Τουρκία είναι ακόμα μακριά και δυστυχώς διατηρώντας την πολεμική εναντίον της Ελλάδας κατάφερε να ισορροπήσει τα ποσοστά του που είχαν πάρει την κατιούσα. Το μόνο πρόβλημα είναι να μην εγκλωβιστεί από την επιθετική του ρητορική. Προς το παρόν επιλέγω να είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα μείνει στα λόγια και δεν θα περάσει στην πράξη.
*Ο κ. Γιάννης Γεωργούλας είναι σύμβουλος Στρατηγικής και Επιχειρήσεων.
