Έχουν περάσει ήδη 43 χρόνια από την ιστορική υπογραφή της Συνθήκης Ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ λόγω του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Πριν πολλά χρόνια και για την Κύπρο, ο μεγάλος ηγέτης της κεντροδεξιάς παράταξης Γλαύκος Κληρίδης πείθει τον τότε Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Γκάλι, ώστε να παρέμβει στον Ντελόρ υπέρ της Κύπρου με αποτέλεσμα το 1995 το συμβούλιο Υπουργών να πάρει τη δεσμευτική απόφαση για να αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Νέα Δημοκρατία στην Ελλάδα και ο Δημοκρατικός Συναγερμός στην Κύπρο έπαιξαν το μεγαλύτερο ρόλο για την ένταξη των δυο χωρών στην οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η εισχώρηση Ελλάδας και Κύπρου στην Ευρωπαϊκή οικογένεια μάς κάνει να νιώθουμε ασφαλείς απέναντι σε εξωτερικές απειλές, μας δίνει το βήμα για να αποφασίζουμε πάνω σε σημαντικά θέματα που αφορούν την ήπειρό μας μαζί με τις άλλες χώρες και φυσικά κατά τη διάρκεια της μεγάλης κρίσης σε Ελλάδα και Κύπρο, η Ευρωπαϊκή Ένωση μάς στήριξε οικονομικά για να μην γίνουμε Βενεζουέλα. Δυστυχώς, όμως, εντός των τειχών υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που ήθελαν τις δυο χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι δυνάμεις είναι οι ίδιες που έχουν σχέσεις με τη Ρωσία διαχρονικά και κατά τη διάρκεια της κρίσης την έβλεπαν ως σωτήρα. Ακόμα θυμάμαι τις φωνές αριστερών και στις δυο χώρες που ήθελαν να ζητήσουμε δάνειο από τη Ρωσία όντας σίγουροι ότι θα μας το δώσει. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ και σήμερα η μεγαλύτερη σύμμαχος της Ρωσίας είναι η Τουρκία. Φανταστείτε δηλαδή την ώρα της κρίσης να κυβερνούσαν αριστεροί, σε τι κατάσταση θα βρισκόμασταν σήμερα. Η απειλή όμως είναι διαχρονική. Δεν πρέπει να εφυσυχαζόμαστε και δεν πρέπει να κάνουμε πειράματα. Τον επόμενο χρόνο θα έχουμε εκλογές και στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο για να αποφασίσουμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε την πορεία προς το φως ή θέλουμε να βυθιστούμε στο σκοτάδι.
*Ο κ. Γιάννης Γεωργούλας είναι σύμβουλος Στρατηγικής και Επιχειρήσεων
