Συχνά πυκνά η πολιτική σκηνή καταλαμβάνεται από κομματικές σκιαμαχίες με επίκεντρο γεγονότα και πρόσωπα του μακρινού πλέον παρελθόντος. Ξαφνικά παρακολουθούμε παθιασμένες αντιπαραθέσεις για καταστάσεις που ανήκουν οριστικά στο χθες. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι όλα αυτά συνιστούν την κοινή μας ιστορία. Ότι τα λάθη, εγκληματικά σε κάποιες περιπτώσεις, οι παραλείψεις και οι αποφάσεις δεν επηρέασαν δυσμενώς την πορεία του τόπου. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι πλάνες και οι εμμονές δεν άνοιξαν τις πόρτες στους Αττίλες. Διερωτόμαστε όμως εάν ωφελεί να στρέφουμε συνεχώς το βλέμμα σε αυτά που μας δίχασαν και μας οδήγησαν σε καταστροφικές για τον τόπο συνέπειες. Αδιαμφισβήτητα, αποτελούν μέρος της ιστορίας μας και επιβάλλεται να αντλούμε διδάγματα, για να μη διαπράξουμε τα ίδια λάθη. Η ζωή προχωρά όμως και απαιτεί νέες προσεγγίσεις, επιβάλλει κυρίως την υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών.
Τα κομματικά σύνορα, που είχαν κάποτε χαραχθεί, έχουν χάσει πλέον τη σημασία τους. Κι αυτό είναι ίσως το κίνητρο όσων επιλέγουν την παρελθοντολογία. Ο φόβος ότι φυλλοροεί το κομματικό ακροατήριό τους και ενισχύεται η αναζήτηση ενός κοινού τόπου λογικής, πέρα από τα συνήθη στεγανά. Οπότε γίνεται καταφυγή στο ύστατο εργαλείο περιχαράκωσης, τον κομματικό πατριωτισμό.
Οι πρακτικές αυτές φαίνεται ότι πνέουν τα λοίσθια. Η κυπριακή κοινωνία αλλάζει ραγδαία. Οι πολίτες αφήνουν πίσω τους τα στερεότυπα, τα τεχνητά διλήμματα, τις ψευδεπίγραφες αντιθέσεις, την οικειοθελή ομαδοποίηση. Αντ’ αυτού, επιζητούν προτάσεις και λύσεις στα ζέοντα προβλήματα της ζωής μας. Όπως είναι η εξάλειψη της διαφθοράς, η αναγνώριση και επιβράβευση της αξιοκρατίας, η ανάγκη άμβλυνσης των αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων, η στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, που πλήττεται από την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, η ανεύρεση στέγης, καθώς τα ενοίκια έχουν καταστεί απλησίαστα, ιδίως για τους νέους που θέλουν να στήσουν το σπιτικό τους.
Προτάσεις εφικτές ζητούν οι Κύπριοι και για την αγορά εργασίας, ώστε να μη φεύγουν οι νέοι επιστήμονες προς αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, για την πληθυσμιακή και παραγωγική αναγέννηση της κυπριακής επαρχίας, για μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα επιτρέπει στα παιδιά μας να αποκτούν γνώσεις και δεξιότητες που χρειάζονται σε έναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο. Και τέλος, όλους τους απασχολεί το μέγιστο ζήτημα του τρόπου επίτευξης της επανένωσης της πατρίδας μας και η αντιμετώπιση του τουρκικού αναθεωρητισμού και της επιθετικότητας της Άγκυρας.
Ως Δημοκρατικό Κόμμα, καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα, με απόλυτη συνέπεια, πολιτευθήκαμε με μοναδικό γνώμονα την ανεύρεση κοινού τόπου με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις για το καλό του τόπου. Και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι διότι η στάση μας βρίσκει ανταπόκριση στους πολίτες. Καθώς και αυτοί φαίνεται ότι επιθυμούν αυτό τον τρόπο του πολιτεύεσθαι, μακράν των στείρων και ψυχοφθόρων αντιπαραθέσεων.
Και με το ίδιο κριτήριο και το βλέμμα στο μέλλον, αποφασίσαμε τη στήριξη του υποψηφίου προέδρου Νίκου Χριστοδουλίδη. Διότι πιστεύουμε ακράδαντα πως αντιπροσωπεύει, και ως πολιτικός και ως άνθρωπος, ακριβώς αυτά που κι εμείς πρεσβεύουμε. Το ενωτικό πνεύμα που απαιτείται για να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό κράτος, με ευημερούντες πολίτες.
Αυτή η δημιουργική στάση, της αμφίδρομης αλληλοκατανόησης, συνιστά και την πλέον αποστομωτική απάντηση σε όσους αμφισβητούν τη δυνατότητα αποτελεσματικής διακυβέρνησης Χριστοδουλίδη με τη στήριξη διαφορετικών πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων. Αντιθέτως, είμαστε βέβαιοι ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει μπορεί να αποτελέσει μοντέλο-πρότυπο για την νέα πολιτική εποχή που ανατέλλει στην Κύπρο.
Ο κ. Πανίκος Λεωνίδου είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος.
