Την Πέμπτη ο υπουργός Ενέργειας ανακοίνωσε στην Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής πως τερματίζεται το εμπόριο των αδειών για τα φωτοβολταϊκά πάρκα. Θα έχουν λέει περίοδο υλοποίησης και η άδεια δεν μπορεί να μεταβιβάζεται. Στην ενέργεια, λοιπόν, εκτός όλων των άλλων, ευδοκίμησε και ένα παραεμπόριο πολλών εκατομμυρίων ευρώ που το αφήσαμε να ακμάζει και να ακμάζει σφυρίζοντας αδιάφορα για πάνω από δέκα χρόνια.
Λίγες μέρες νωρίτερα ο ίδιος υπουργός μάς είπε πως δεν θα έχουμε μείωση της τιμής της ενέργειας μέσα στο 2025, ενώ λίγες μέρες αργότερα ο πρόεδρος της ΑΗΚ μας είπε, πάλι στη Βουλή, πως δεν βλέπει πώς θα μειωθεί η τιμή του ηλεκτρισμού ούτε το 2025 αλλά ούτε το 2026. Σήμερα έχουμε ενέργεια που παράγεται και την πετάμε γιατί δεν έχουμε ούτε μπαταρίες αποθήκευσης αυτής της ενέργειας που δεν μπορεί να την απορροφήσει το δίκτυο, αλλά ούτε και δίκτυο αναβαθμισμένο για να μπορεί να διοχετεύσει αυτή την παραγόμενη ενέργεια στο μίγμα ενέργειας.
Την ίδια ώρα έχουμε ήδη αδειοδοτημένα πάρκα που αν υλοποιηθούν μόνο αυτά, θα έχουμε παραγωγή ενέργειας μόνο από φωτοβολταϊκά υπερδιπλάσια των αναγκών της χώρας. Αν θέλουμε επιπλέον παραγωγή από φωτοβολταϊκά, ας λειτουργήσουμε λίγο πιο δημοκρατικά, και ας δώσουμε την ευκαιρία να συμβάλουν στην παραγωγή όλοι οι πολίτες της χώρας. Και αυτοί που μένουν σε πολυκατοικίες, και σε διατηρητέα κτήρια. Και ας ενισχύσουμε τη δυνατότητα αποθήκευσης της ενέργειας στα νοικοκυριά και όχι στα πάρκα. Αν ο παραγωγός θέλει να αποθηκεύσει την ενέργεια που παράγει, ας φροντίσει να το πράξει. Γιατί πρέπει να του επιχορηγήσει το κράτος την επιχειρηματική του δράση;
Η μεταβατική ρύθμιση θυμίζει άλλα προσωρινά μέτρα που σιγά-σιγά γίνονται μόνιμα. Είμαστε ήδη στον όγδοο χρόνο, προκαλεί στρεβλώσεις στην αγορά ενέργειας που την πληρώνουν όσοι τιμολογούνται από την ΑΗΚ, δηλαδή όλοι εμείς, πέραν του 80% των καταναλωτών και των επιχειρήσεων. Εδώ έχουμε και τα υπερκέρδη των παραγωγών, αφού η τιμή πώλησης της ενέργειας που παράγουν είναι λίγο πιο χαμηλή από την τιμή πώλησης της ΑΗΚ. Άρα κάθε φορά που η ΑΗΚ βάζει αύξηση στο τιμολόγιο, οι παραγωγοί ενέργειας από το αγαθό, τον ήλιο, εισπράττουν περισσότερα έστω και αν αυτό δεν έχει καμία σχέση με το δικό τους κόστος παραγωγής.
Το σημαντικό ερώτημα που τίθεται είναι αν, με αυτά τα δεδομένα, το γεγονός πως δεν θα βοηθήσει στη μείωση της τιμής ενέργειας η αύξηση των φωτοβολταϊκών πάρκων, χρειάζεται να αδειοδοτηθούν και άλλα πάρκα. Προσωπικά πιστεύω πως σε αυτό το στάδιο χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να επικεντρωθούμε στην αποθήκευση, να βελτιώσουμε το δίκτυο μεταφοράς, να ανανεώσουμε τις γερασμένες γεννήτριες. Χρειάζεται επίσης να τολμήσουμε να αλλάξουμε τους όρους του παιχνιδιού. Αφού πρώτα κάνουμε παραδοχές. Πως ήταν λάθος να αφήσουμε εκτός παραγωγής ΑΠΕ την ΑΗΚ και τώρα εκτός αποθήκευσης. Πως κάναμε εγκληματικά λάθη εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες που σκοτώνουν μέχρι σήμερα τα όνειρα και τις προοπτικές σχεδόν δύο γενιών. Πως ναι, θυσιάσαμε τους πολλούς, για τους λίγους, το δημόσιο συμφέρον για το συμφέρον των λίγων. Αφού τολμήσουμε να τα πούμε αυτά, ας έρθουμε με κινήσεις ριζικής αλλαγής και να δώσουμε ανάσες στον κόσμο. Μέχρι τότε, θα βλέπουμε τον υπουργό αμήχανο να λέει πως δεν θα έχουμε μείωση της τιμής ρεύματος. Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μιλά 50 λεπτά, να διαβάζει 4.000 χιλιάδες λέξεις και να αφιερώνει 108 για την ενέργεια. Χωρίς μάλιστα να λέει και τίποτε. Με τις υγείες μας.
Ο κ. Δημήτρης Δημητρίου είναι Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΣΥ, πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών
twitter: @dmdemetriou
