Kathimerini.com.cy
Όλες οι θέσεις που εκφράζονται για τη λύση του Κυπριακού από τις πιο απορριπτικές ως τις δουλοπρεπώς ρεαλιστικές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλες καταδικάζουν τη διχοτόμηση και θεωρούν την αποδοχή της ως εσχάτη προδοσία. Ως λύση για αποφυγή της διχοτόμησης οι πιο «απορριπτικοί» θεωρούν τον τερματισμό της κατοχής από την Τουρκία και οι πιο διαλλακτικοί θεωρούν λύση την επανένωση του ελεύθερου με το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.
Τερματισμός της κατοχής σημαίνει αποχώρηση του στρατού κατοχής, επιστροφή των εκδιωχθέντων και των κληρονόμων τους στις περιοχές από τις οποίες εκτοπίστηκαν το 1974 και τερματισμό των συνεπειών της εισβολής, δηλαδή αποχώρηση των εποίκων, ελεύθερη εγκατάσταση, ελεύθερη διακίνηση και διαχείριση της περιουσίας. Απαραίτητη προϋπόθεση της απελευθέρωσης είναι η διατήρηση και συνέχιση της Κ.Δ. με συμφωνημένες τροποποιήσεις του συντάγματος, για καθορισμό των εξουσιών των δύο κοινοτήτων της Κύπρου, ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν ισότητα και αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και να ζουν σε συνθήκες ασφάλειας, ελευθερίας και ειρήνης.
Οι ρεαλιστές «απορριπτικοί» αναγνωρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να επανέλθουμε στην προ του 1974 κατάσταση. Η προδοσία της χούντας και των συνεργατών της στην Κύπρο και η τουρκική εισβολή έχουν δημιουργήσει συνθήκες που αναγκάζουν την ελληνοκυπριακή κοινότητα να πληρώσει βαρύ τίμημα και να αποδεχτεί οδυνηρό συμβιβασμό στον διαμοιρασμό της εξουσίας. Ο συμβιβασμός αυτός μπορεί να είναι η μετεξέλιξη της Κ.Δ. σε Δ.Δ. Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, σύμφωνα και με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αυτό περίπου είναι και «το σωστό περιεχόμενο» μιας ΔΔΟ.
Αυτόν τον συμβιβασμό δεν τον αποδέχεται η Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την Κ.Δ. Η Τουρκία θέλει κατάργηση της Κ.Δ. και παρθενογένεση ενός νέου κράτους Δ.Δ.Ο. στην οποία θέλει να έχει ρόλο εγγυητή. Θέλει ακόμα μέσω των εξουσιών και των υπερδικαιωμάτων της τουρκοκυπριακής κοινότητας να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο και να καταργηθούν πολλά ανθρώπινα δικαιώματα και πρόνοιες του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Στις μέχρι σήμερα διαπραγματεύσεις και με τις υποχωρήσεις των τελευταίων δώδεκα χρόνων η Τουρκία πέτυχε τους περισσότερους στόχους της. Με τη λύση που είναι έτοιμες να αποδεχτούν οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ δεν θα γίνει επανένωση της Κ.Δ. Θα γίνει μια κατ’ ευφημισμόν ένωση δύο κρατιδίων, με πιθανή κυριαρχική ισότητα, αφού καταργηθεί η Κ.Δ. Δεν θα τερματιστεί η κατοχή τμήματος της Κ.Δ. θα νομιμοποιηθεί, γιατί το κατεχόμενο τμήμα θα αποτελεί το τουρκοκυπριακό κράτος. Κι έτσι δεν θα έχουμε επανένωση της Κύπρου, αλλά αναγνώριση και νομιμοποίηση της διχοτόμησης. Η ντε φάκτο διχοτόμηση που παράνομα επέφερε η τουρκική εισβολή θα γίνει ντε γιούρε διχοτόμηση και μάλιστα με τις ευλογίες και την αναγνώρισή της από τον ΟΗΕ και την Ε.Ε.
Εμείς οι απορριπτικοί που δεν αποδεχόμαστε κατάργηση της Κ.Δ. δεν τσιμεντώνουμε τη διχοτόμηση, όπως μας κατηγορούν. Απλώς τη διατηρούμε παράνομη, χωρίς διεθνή αναγνώριση και χωρίς νομιμοποίηση. Εκείνοι που εισηγούνται και άλλες παραχωρήσεις για να επανενώσουν την Κύπρο, απλώς θα τσιμεντώσουν τη διχοτόμηση. Γιατί με τη λύση τους το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου θα γίνει νόμιμο τουρκοκυπριακό κράτος, η Κύπρος θα διχοτομηθεί νόμιμα και μόνιμα σε τουρκοκυπριακό και ελληνοκυπριακό κράτος, που θα έχουν κάποιου είδους συνεργασία με έλεγχο της Τουρκίας. Και η Κ.Δ. θα είναι ανύπαρκτη, αλλά με βρετανική εποικοδομητική ασφάλεια θα παραμείνει στα χαρτιά το όνομά της, αλλά δεν θα έχει ούτε εξουσία, ούτε αναγνώριση. Απλώς θα αναζητεί κηδεμόνα, για να στηρίξει τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων, που θα κινδυνεύουν από τουρκοποίηση.
Πιθανόν, όπως λένε οι υποστηρικτές της όποιας λύσης, να έρθουν εκατομμύρια για ανοικοδόμηση της Αμμοχώστου. Αλλά εμείς, όπως είπε και ο Κυριάκος Μάτσης, «ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα». «Δεν ποιούμεν αγώνα». Απλώς συνεχίζουμε την αντίστασή μας για να μην καταργηθεί η Κ.Δ.
