Του Νίκου Κωνσταντάρα
Η κλιμάκωση της επιθετικής ρητορείας του Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, πέρα από τη συνήθη τακτική να προκαλεί φασαρία για να δει τι θα κερδίσει, μπορεί να σημαίνει ότι βρίσκει εμπόδια στη νέα εισβολή στη Συρία, ότι θέλει να αποσπάσει κάτι από το ΝΑΤΟ, ότι ο δάσκαλός του, ο Πούτιν, με το παράδειγμά του τον ενθαρρύνει να χτυπήσει τον εχθρό πριν είναι αργά, μέσα σε μια ομίχλη προπαγάνδας. Ολα τα ενδεχόμενα είναι επικίνδυνα και απαιτούν αντίστοιχη απάντηση. Το ερώτημα είναι αν επαρκούν οι βασικές προτεραιότητες της άμυνας – αποτρεπτική δύναμη, ισχυρές συμμαχίες, εθνική ομοψυχία.
Σήμερα η Ελλάδα είναι ισχυρή όσο ποτέ, με διπλωματική και στρατιωτική στήριξη από μεγάλες δυνάμεις, ενώ η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση με πολλές χώρες, μπλεγμένη ήδη σε διάφορες στρατιωτικές περιπέτειες. Στην Ελλάδα έχουμε την τάση και να υπερτιμούμε και να υποτιμούμε τις δυνατότητες της Τουρκίας. Οι Τούρκοι υπερβάλλουν για την απειλή που δήθεν αισθάνονται από την Ελλάδα, ενώ υπερτιμούν τις δυνατότητες των ιδίων. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι απειλές εναντίον της Ελλάδας δεν θα πείσουν τις ΗΠΑ ούτε άλλο μέλος του ΝΑΤΟ ή χώρα-μέλος της Ε.Ε. για το δίκιο του. Προσβλέπει στο να είναι τόσο μεγάλο «αγκάθι» για τους συμμάχους, ώστε να υποχωρήσουν σε κάποιο από τα μέτωπα που ανοίγει συνεχώς. Πιο σημαντικός στόχος, όμως, είναι να προκαλεί συνεχώς στους συμπατριώτες του ένα μείγμα παντοδυναμίας και οργής εναντίον ντόπιων και ξένων εχθρών.
Ο Ερντογάν θα κλιμακώσει τις απειλές. Εδώ που έφθασε, δεν μπορεί να κάνει πίσω χωρίς κάποια «νίκη». Επιπλέον, τον εξυπηρετεί η ένταση ενόψει εκλογών το 2023. Γι’ αυτό, πέρα από τα αυτονόητα –την επαγρύπνηση, τη στρατιωτική και διπλωματική θωράκιση, την εθνική ομόνοια– το ισχυρότερο όπλο της Ελλάδας ίσως να ήταν μια εκστρατεία ενημέρωσης του τουρκικού λαού, στα τουρκικά. Τα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα προσφέρονται γι’ αυτό. Με τρόπο σαφή και δίκαιο, το κείμενο και οι εικόνες θα εξηγούσαν την κατάσταση και τους λόγους που η χώρα μας αναγκάζεται να επαγρυπνεί για την ασφάλειά της. Μόνο οι ίδιοι οι λαοί μπορούν να ανακόψουν την πορεία επικίνδυνων ηγετών τους.
