Του Λάρκου Λάρκου
Ο Βοηθός γ.γ. των Η.Ε. αρμόδιος για την Ευρώπη Μίροσλαβ Γιέτζια «αναμένεται να επισκεφθεί την Κύπρο στα τέλη Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου για να έχει συναντήσεις με τον ΠτΔ Ν. Χριστοδουλίδη και τον Τ/κ ηγέτη Ε. Τατάρ» (Πηγή: ΚΥΠΕ, 9/8). Η επίσκεψη Γιέτζια «αποκαλύπτει» ειδήσεις με ουρά:
1. Το ΥΠΕΞ ερευνά πληροφορίες για κατασκευή μαρίνας σε περιοχή του Βαρωσιού (11/8). Σύμφωνα με τον τ/κ τύπο έχουν δοθεί 277 άδειες αγοράς ακίνητης περιουσίας «για την υλοποίηση του έργου κατασκευής μαρίνας στο μικρό φυσικό λιμάνι που βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο Κωνστάντια» (Πηγή: Κίμπρις 11/8).
2. Η ρωσική πρεσβεία στην Κύπρο θα αρχίσει σύντομα να παρέχει προξενικές υπηρεσίες «στο βόρειο τμήμα της πόλης της Λευκωσίας στο αμέσως προσεχές διάστημα. Η εργασία θα διεξάγεται σε τακτική βάση» (Πηγή: ΤΑΣΣ 9/8).
3. Η «Σταρ Κίμπρις» γράφει πως «σειρά έχουν οι απευθείας πτήσεις από τη Ρωσία για τις 50.000 Ρώσους» (10/8).
4. Συμμετοχή της «τδβκ» στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Τουρκικών Κρατών (ΟΤΚ) το 2024 στο Καζακστάν με τη δική του σημαία-δηλώσεις Ορχάν Χασάνογλου, προέδρου του συνδέσμου φιλίας Αζερμπαϊτζάν-«τδβκ» (ΓΤΠ, 8/8).
Οι εξελίξεις αντιμετωπίζονται με δύο τρόπους: α). Ο κλασικός τρόπος: καταγγελίες, διαβήματα, με την ελπίδα ότι κάτι θα γίνει. Η εμπειρία είναι γνωστή, το αποτέλεσμα πασίγνωστο. Το σημαντικότερο είναι πως θεωρούμε πως μετά από μια καταγγελία, πιστεύουμε ότι κάναμε το καθήκον μας και ας πάμε παρακάτω. Αλλά η ευθύνη για το παρακάτω, δεν μεταφέρεται από τους πολιτικά υπεύθυνους χειριστές –την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση– στους αποδέκτες της καταγγελίας. Η καταγγελία δίνει την εντύπωση ότι η ευθύνη πάει στους άλλους να κάνουν αυτό που εμείς ζητάμε, ενώ βέβαια είναι η εκλεγμένη ηγεσία του τόπου που έχει την ευθύνη να ανταποκριθεί στις δυσκολίες.
α) Ο «σοβαρός» τρόπος: Η επιδείνωση των δεδομένων είναι ολοφάνερη, οι κίνδυνοι μεγαλώνουν διαρκώς. Άρα, άμεση κινητοποίηση, αξιοποίηση της επίσκεψης Μίροσλαβ Γιέτζια και της συνάντησης με τον γ.γ. στη Νέα Υόρκη. Συνεννόηση ΠτΔ με τις πολιτικές δυνάμεις, τα σχήματα και τις προσωπικότητες, που ενδιαφέρονται να μη μείνουμε για πάντα, έτσι. Πάνω στο τραπέζι το Πλαίσιο του γ.γ. Πάνω στο τραπέζι εφικτά, άμεσης απόδοσης ΜΟΕ με απ’ ευθείας σύνδεση με την τ/κ κοινότητα όπως ζητούν ΟΗΕ-Ε.Ε. Πάνω στο τραπέζι αποστολή απεσταλμένου στην Τουρκία για επαφή με τον Τ. Ερντογάν ή συνεργάτες του. Μερικά πράματα γίνονται και δεν λέγονται. Αλλά εδώ που είμαστε, να λέγονται: για παράδειγμα, ο τέως Επίτροπος Χ. Στυλιανίδης με ισχυρές διεθνείς διασυνδέσεις του, θα μπορούσε.
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο «σοβαρός» τρόπος, το περιέγραψε ο Ελ. Βενιζέλος μέσα στην Ελληνική Βουλή το 1932. Τα ίδια λόγια χαράχτηκαν στον τάφο του: «Ο προκείμενος νεκρός ήτο ένας αληθινός άνδρας με θάρρος μεγάλο, με αυτοπεποίθησιν και δι’ εαυτόν και διά τον λαό τον οποίο εκλήθη να κυβερνήση. Ίσως έκαμε πολλά σφάλματα, αλλά ποτέ του δεν απέλειψε το θάρρος, ποτέ δεν υπήρξε μοιρολάτρης, διότι ποτέ δεν επερίμενε από την μοίραν του να ίδη την χώραν του προηγμένην, αλλά έθεσε εις την υπηρεσίαν της όλον το πυρ το οποίο είχε μέσα του – κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν».
Δεν γνωρίζω πόσοι και ποιοι Ε/κ πολιτικοί μπορεί να δουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό το κάδρο. Αλλά μερικοί μπορεί να δουν τον εαυτό τους στο κάδρο της έλλειψης θάρρους και της μοιρολατρίας:
Ο χειριστής του κυπριακού το 2004 δεν έθεσε εις την υπηρεσίαν της χώρας του «κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν». Κρύφτηκε, δεν διαπραγματεύτηκε, εμφανίστηκε ως «θύμα» των ξένων και κρημνοβατώντας, ώθησε τις εξελίξεις στον δρόμο της «ευγενούς μας τύφλωσις» (όρος που χρησιμοποίησε ο Αιμίλιος Χουρμούζιος στη Λεμεσό, το 1897, στην εφ/δα «Η Σάλπιγξ»). Η μερική αλλαγή του χάρτη, οι μεγάλες πολεοδομικές αναπτύξεις στην Κερύνεια ήταν αποτέλεσμα (και) αυτής της «μοιρολατρείας».
Ο χειριστής του Κυπριακού το 2017 δεν έθεσε εις την υπηρεσίαν της χώρας του «κάθε δύναμιν ψυχικήν και σωματικήν», ούτε ήθελε «να ίδη την χώραν του προηγμένην». Έθεσε «όλον το πυρ το οποίο είχε μέσα του» για να ευδοκιμήσει ο ίδιος και η πόλη του, εποπτεύοντας το σύστημα χορήγησης των «χρυσών διαβατηρίων» (67 δικά του, όπως ο ίδιος δήλωσε). Η μερική αλλαγή του χάρτη, οι μεγάλες πολεοδομικές αναπτύξεις στο Τρίκωμο ήταν αποτέλεσμα (και) αυτής της «μοιρολατρίας».
Αγνοώντας τις προτάσεις του ΟΗΕ-Ε.Ε., θεώρησαν ότι εξετέλεσαν το καθήκον τους, σπρώχνοντας τα πράγματα παρακάτω, αλλά αυτά δεν μπαίνουν και βγαίνουν από το ψυγείο όποτε τα διατάξουμε. Με τους χειρισμούς του 2004 σταδιακά έφυγαν από τη ζωή οι «μάχιμοι» πρόσφυγες του 1974, όλοι εκείνοι που μπορούσαν να επιστρέψουν και, έχοντας ικανό χρόνο μπροστά τους, να «επανασυνδέσουν» τη μνήμη και τη ζωή τους.
Ύστερα ήρθε το 2017. Σηκώθηκε και έφυγε από το τραπέζι των συνομιλιών μπροστά σε όλους τους παίκτες-ΟΗΕ, Ε.Ε. Έκανε πέντε χρόνια όλες τις μανούβρες για να φύγει από τη μέση ο Μ. Ακιντζί. Μόλις βγήκε ο Τατάρ, θυμήθηκε τη ΔΔΟ! Περιγράφουμε τις δυσκολίες, το ζήτημα είναι να τις αντιμετωπίσουμε. Μόνο έτσι θα επανακτήσουμε το υπό τις περιστάσεις μέγιστον δυνατόν, και, έτσι θα αποφύγουμε τα επόμενα άγνωστα. Τα λόγια του Ελευθέριου Βενιζέλου έχουν κυπριακήν αξίαν: «αυτοπεποίθησις, θάρρος μεγάλο, ψυχική και σωματική δύναμις», για να «ίδωμεν την χώραν ενωμένην». Ο Θουκυδίδης μάς υπενθυμίζει τον τύπο πολιτικού που συναντά τα χαρακτηριστικά που περιγράφει ο Ελ. Βενιζέλος: «Η φιλοδοξία του να αποβλέπει στο μονιμότερο συμφέρον της πόλης, όχι στην απόλαυση πρόσκαιρης προσωπικής δόξας».
