Του Απόστολου Τομαρά
Τα τελευταία 30 χρόνια λόγω επαγγελματικής δραστηριότητας έχω ζήσει από κοντά τις παραιτήσεις δεκάδων αξιωματούχων. Σε αρκετές από αυτές οι αποχωρήσαντες προσπάθησαν να κάνουν ηρωική έξοδο παρουσιάζοντας τον εαυτό τους ως θύμα κάποιων σκοτεινών και υποχθόνιων δυνάμεων. Από τον κανόνα δεν εξαιρείται ο μέχρι την περασμένη Τρίτη πρόεδρος του ΟΑΥ Θωμάς Αντωνίου, με μια διαφορά. Τερμάτισε την τετριμμένη λογική του «θύματος».
Ο κ. Αντωνίου αντί να επαναλάβει τα τετριμμένα ισχυρίσθηκε πως στόχος των υποχθόνιων δυνάμεων ήταν το ΓεΣΥ αφήνοντας να νοηθεί πως εξοστράκισαν τον ίδιο για να το πετύχουν. Δηλαδή μας είπε πως ο ίδιος ήταν ο θεματοφύλακας του ΓεΣΥ και πως ο ίδιος στεκόταν εμπόδιο σε όσους το πολεμούν. Ο κ. Αντωνίου ακόμα και αυτή τη στιγμή αρνείται να παραδεχθεί πως η κατάληξη που είχε η επαγγελματική του διαδρομή στον ΟΑΥ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κλασική περίπτωση αυτοεγκλωβισμού. Εάν δεν το έχει αντιληφθεί ο κ. Αντωνίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχθηκε την «παραίτησή του» επειδή ένα θεσμικό όργανο της πολιτείας, η Επιτροπή Διερεύνησης Ασυμβίβαστου, διαπίστωσε πως εδώ και κάποια χρόνια ο ίδιος ο πρόεδρος του ΟΑΥ παραβίαζε το σχετικό νόμο.
Πού λοιπόν εντοπίζει εχθρούς του ΓεΣΥ ο κ. Αντωνίου πίσω από την παραίτησή του; Αν κάποιος παρανομούσε, αυτός ήταν ο ίδιος, με βάση το γράμμα του νόμου. Όταν προέκυψε το μείζον ζήτημα με τον διορισμό του προέδρου του ΠΙΣ στο ΔΣ του ΟΑΥ, έτρεξε να διαλαλήσει στο Παγκύπριο πως θα παραιτηθεί και πως υπάρχει ασυμβίβαστο για τον Πέτρο Αγαθαγγέλου. Δεν θα ασχοληθώ με την περίπτωση του προέδρου του ΠΙΣ και τα όσα ειπώθηκαν, επιχειρηματολογία που επιεικώς αγγίζει τα όρια της ανοησίας. Τελικά αποδείχθηκε πως ασυμβίβαστο δεν υπήρχε για τον πρόεδρο του ΠΙΣ αλλά για τον κομιστή των καταγγελιών πρόεδρο του ΟΑΥ. Ο κ. Αντωνίου αν ήθελε να κάνει την διαφορά, δεν έπρεπε να περιμένει την απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, έπρεπε να έχει αποχωρήσει εδώ και πολύ καιρό.
Το έχω πει και θα το επαναλάβω. Σε καμία περίπτωση δεν αφήνω την παραμικρή αιχμή για την εντιμότητα του κ. Αντωνίου ή για την επαγγελματική του επάρκεια. Όμως εάν θέλουμε να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια το γράμμα του νόμου, ο πρώτος διδάξας έπρεπε να ήταν ο ίδιος. Τα υπόλοιπα στην λαϊκή ορολογία λέγονται «Παραμύθια της Χαλιμάς». Και για να ξεκαθαρίσουμε μερικά ζητήματα: Πρώτον το ΓεΣΥ υπάρχει, όχι χάρη ενός προσώπου στη θέση του προέδρου ΟΑΥ, αλλά γιατί λήφθηκε η πολιτική απόφαση. Δεύτερον με αφορμή το διορισμό δυο νέων μελών στο ΔΣ και τα όσα ακολούθησαν, στον ΟΑΥ θα πρέπει να δούν και πάλι την επικοινωνιακή τους τακτική. Τρίτον το ΓεΣΥ είναι αστείο να υποστηρίζεται πως κινδυνεύει από ένα πρόσωπο. Μπορεί κανείς να εκφράσει αντίθετη άποψη για τον διορισμό συγκεκριμένου προσώπου, όχι όμως να του αποδίδει υπερφυσικές δυνάμεις. Τέταρτον το ΓεΣΥ κινδυνεύει μόνο από αυτούς που ασκούν διοίκηση και σε αυτό το κομμάτι δεν έχει γίνει ακόμα ταμείο. Άρα όσοι σπεύδουν να εμφανισθούν βασιλικότεροι του βασιλέως, καλά θα κάνουν να περιμένουν όταν θα γίνει απολογισμός και όταν τερματισθεί η περίοδος χάριτος, που προνοεί ο νόμος, στα οικονομικά του ΟΑΥ. Τότε θα φανεί από ποιους πραγματικά κινδυνεύει το ΓεΣΥ.
