Γράμμα στο Άγιο Βασίλη

Γράμμα Ι

Περισσότερο από έναν μήνα μετά, ίσως και δύο, η «Καθημερινή» και ο γράφων περιμένει απάντηση από το Κτηματολόγιο απάντηση σε αίτημα για την αποστολή στοιχείων για σκοπούς ρεπορτάζ που αφορούν τους συνοικισμούς. Προφανώς, εκεί στο Κτηματολόγιο δεν αδειάζουν για τέτοιες απαντήσεις και απλώς είτε διαγράφουν τα μηνύματα είτε τα προσπερνούν! Κάτι για τον περί του Δικαιώματος Πρόσβασης σε Πληροφορίες του Δημοσίου Τομέα Νόμο του 2017, που τέθηκε σε ισχύ στις 22 Δεκεμβρίου 2020. Δύο χρόνια τώρα, δηλαδή, έχουν ακούσει; Αλλά κι εγώ πάλι τι ρωτάω και να έχουν ακούσει τους κόφτει; Άρα για το 2022 θα ήθελα καλέ μου Άγιε Βασίλη να τον πας δώρο εκεί στο Κτηματολόγιο. Σε ευχαριστώ.

Γράμμα ΙΙ

Για το νέο έτος παραπέμφθηκαν και οι συζητήσεις για τη δημιουργία υφυπουργείου Πολιτισμού, αφού το 2021 δεν πρόλαβαν να τα κουβεντιάσουν επισταμένα στη Βουλή. Τελικά μερικές δεκαετίες δεν είναι αρκετές, άσε που και το Κυπριακό είναι άλυτο και τι θα το κάνουμε το υφυπουργείο, όταν λυθεί το εθνικό μας πρόβλημα; Μη μου απαντήσεις σε παρακαλώ, Άγιε Βασίλη μου, ό,τι θα κάνουμε και τα υπόλοιπα, δεν είναι πρέπον, μέρες που έχουμε. Αυτό που θέλω από σένα είναι να στείλεις στη Βουλή των Αντιπροσώπων μας και στο Τμήμα Αρχαιοτήτων τις πράξεις ίδρυσης που ενέκρινε το Υπουργικό και οι παρελθούσες Ολομέλειες για τα άλλα υφυπουργεία. Εκεί γιατί δεν υπήρξαν αντιδράσεις; Απλώς ρωτάω.

Γράμμα ΙΙΙ

Ουδέν νεώτερον και από το μέτωπο του Κυπριακού, στασιμότητα και απελπισία, και ελέω προεδρικών εκλογών ουδέν φαίνεται ότι θα γίνει και το 2022. Μόνο κάνε, Άγιε Βασίλη μου, να μη μπει στον νου του κ. Ερντογάν να τσιτσιρίσει και άλλο τους Βαρωσιώτες, ανοίγοντας σταδιακά ολόκληρη την περίκλειστη Αμμόχωστο. Αρκετά με τις κενολογίες κουνελιού, φορώντας προβιά λιονταριού. Γι’ αυτό, Άγιε Βασίλη μου, αυτό που θέλω είναι να πας στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες, και αν δεν μπορείς εσύ στείλε τον Saint Nicholas, ή την Μπεφάνα, που είναι πιο κοντά, να δείξεις στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων πώς τα μάρμαρα ενώ σκουριά δεν πιάνουν, κρύβονται με πανιά και σημαίες και εμείς καμωνόμαστε πώς δεν τα βλέπουμε. Δώρο Λοΐζο, είχες γράψει για σημαίες...

Γράμμα ΙV

Κάνεις ρεπορτάζ, πας απ’ εδώ, μιλάς από εκεί και τελικά γράφεις ένα κείμενο, και το δημοσιεύεις στο μέσο που εργάζεσαι. Ως εδώ καλά και έτσι πρέπει να γίνεται. Δεν έχεις υπολογίσει όμως ότι σε κάποιον δεν αρέσει και ξεκινούν οι Φιλιππικοί, αλλά και οι Λόγοι Λυσίου τύπου: «δέομαι υμών εμέ μεν δοκιμάζειν, τούτους δε ηγείσθαι χείρους είναι». Γι’ αυτό, Άγιε Βασίλη μου, θα ήθελα να ξεκινήσεις από την Πύλη Πάφου και να φτάσεις, όλο ευθεία, ώς τους λόφους έξωθεν της πόλης και να μοιράσεις υπομονή, εγκαρτέρηση και συναίσθηση της πραγματικότητας. Τίποτε άλλο δεν ζητώ, Άγιε Βασίλη μου, λιγότερους Φιλιππικούς θέλω μόνο, διότι δεν θέλω ν’ αναφωνήσω «Έρρει τα κάλα»... αλλά «Ικανά μοι νομίζω ειρήσθαι, καίτοι πολλά γε παραλιπών.