Του Απόστολου Κουρουπάκη
Αβδηριτισμού δόξα
Πολλά μπορούν να λεχθούν για την καταβαράθρωση των ποσοστών σε όλους τους δείκτες του προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη και της κυβέρνησής του, και μόνο αστεία δεν μπορεί να κάνει κανείς, βλέποντας τη δημοσκόπηση της Symmetron Market Research για λογαριασμό της «Κ» αυτή την Κυριακή (σελ. 4 και σελ. 5 το ρεπορτάζ της διευθύντριας της «Κ» Μαρίνας Οικονομίδου). Μία κυβέρνηση που από τα πρώτα της δείγματα φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων. Ένας πρόεδρος που καλεί τα μέλη του να έχουν κλειστά τα αφτιά τους στις Σειρήνες (sic), όπως και ο ίδιος… Αναπόφευκτα δεν ακούει, και αφού ο Πρώτος του Υπουργικού Συμβουλίου δεν ακούει, το ίδιο κάνουν και οι αποκάτω. Με λίγα λόγια «τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται».
Ιδιώτες καθ’ ολοκληρία
Αυτό που αισθάνομαι πως είναι χρήσιμο να θιχτεί είναι η πολιτική μας ανωριμότητα ως πολιτών. Πώς δηλαδή καταφέρνει να μας ξεγελάσει, ναι αυτό είναι το ρήμα, ένας πολιτικός που ενόσω ήταν στην κυβέρνηση στρουθοκαμήλιζε και έμενε στεγνός, όσο και αν άφριζε η θάλασσα και ξέβραζε λογής-λογής απορρίμματα. Αντιμετωπίσαμε ως κοινωνία το φαινόμενο του άφθαρτου και νέου με περισσή επιπολαιότητα. Μπήκε σε πλήρη εφαρμογή η κυπριακή παροιμία «Εγιώ στραώννω τζιαι πουλώ, εσού άμπλεπε τζαι γόραζε», με τα ψιλά γράμματα στο πωλητήριο να γράφουν, «Μετά από την απομάκρυνση από το Ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Οι πολιτικοί κάνουν τη δουλειά τους, ξέρουν να πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, εμείς ως συνειδητοποιημένοι πολίτες τι κάνουμε είναι το θέμα, αγοράζουμε καθρεφτάκια ή απαιτούμε ευθύς εξ αρχής τον τίτλο του Πολίτη και όχι του Ιδιώτη;
Υστερα έρχεται η πυρά
Επικίνδυνο επίσης και το φαινόμενο ανόδου του ΕΛΑΜ, και η ουσιαστική ανυπαρξία μιας στερεάς και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης. Δημοκρατικός Συναγερμός και ΑΚΕΛ βολιδοσκοπούν εαυτούς, τα κόμματα του Κέντρου σκέφτονται να γραδάρουν τα νερά και όπου κάτσει η μπίλια. Με την απομάκρυνση από τον πολιτικό βίο και την εσωστρέφεια του πολίτη, να είναι συμπτώματα που το σώμα των πολιτών είχε εμφανίσει εδώ και καιρό. Ουδείς φαινόταν να νοιάζεται, και ως γνωστόν, σπείραμε θύελλες; Θα θερίσουμε καταιγίδες… και δεν είναι δύσκολο να αναλογιστούμε τι σημαίνει εποχή των άκρων… Φέτος, θα γίνουν λογής-λογής εκδηλώσεις για τα 50χρονα από την εισβολή των Τούρκων, αλλά πριν από την εισβολή είχαμε το πραξικόπημα. Είχαμε προχωρήσει σε παιδοκτονία, 14 χρονών η Δημοκρατία… έκτοτε παλεύει να μεγαλώσει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Συν Αθηνά…
Και αυτή την ανωριμότητα μπορεί να τη δει κανείς έκδηλα στις δηλώσεις ενός υπουργού, του υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης Μάριου Χαρτσιώτη, υποδεχόμενος την Τίμια Ζώνη της Παναγίας, με τιμές αρχηγού κράτους. Δεν θα σταθώ στο ακατανόητο της υποδοχής ενός κειμηλίου με τιμές κοσμικές… Αυτό που πρωτίστως με ενδιαφέρει εδώ είναι οι δηλώσεις του κου Χαρτσιώτη, είπε λοιπόν: «Εκπροσωπώντας τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση και την Πολιτεία καλωσορίζω την Αγία Ζώνη της Θεομήτορος, είναι ύψιστη τιμή, χαρά και συγκίνησις. Η Αγία Ζώνη αποτελεί ένα από τα πολυτιμότερα και ιερότερα κειμήλια της Χριστιανοσύνης και πραγματικά η τιμή είναι πολύ μεγάλη». Ως εδώ καλά, ας πούμε πως εκφράζεται εθιμοτυπικά… αλλά συνέχισε, λέγοντας: «[…] γίνεται [σ.σ. η επίσκεψη] σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι για τον τόπο μας, όταν ο τόπος μας περνά τεράστιες δυσκολίες. Είμαι σίγουρος ότι η παρουσία της εδώ θα δώσει δύναμη, ενέργεια και ελπίδα προκειμένου να δούμε το συντομότερο την Κύπρο απελευθερωμένη, ενωμένη όπως την γνωρίζαμε στα παλιά»… Δηλαδή, περιμένουμε από την Αγία Ζώνη να κάνει ό,τι μπορεί για να λυθεί το Κυπριακό, όμως ούτε ο Πενταδάκτυλος τους απόσεισε, ούτε κανείς αέρας φύσηξε, και τέλος πάντων, συν Αθηνά και χείρα κίνει!
