Δικαίωση επιτέλους!

Δικαίωση επιτέλους!

Μαζική ήταν συμμετοχή του κόσμου την περασμένη Τετάρτη έξω από τη Νομική Υπηρεσία για να στηρίξουν την Ανδριάνα Νικολάου στη μάχη που δίνει για να τιμωρηθούν οι ένοχοι για τον θάνατο του γιου της Θανάση. Η στήριξη προς την κυρία Ανδριάνα είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει από την κοινωνία. Από την εξίσωση βεβαίως δεν πρέπει να παραλείπονται οι ευθύνες και των προηγούμενων γενικών εισαγγελέων. Ο Πέτρος Κληρίδης το 2009 και ο Κώστας Κληρίδης το 2014 αποφάσισαν να μην ξανανοίξει η υπόθεση και να μη διαταχθεί το ενδεχόμενο διερεύνησης εγκληματικής ενέργειας. Το έκαναν αυτό τη στιγμή που εκθέσεις αποδομούσαν το αφήγημα περί αυτοκτονίας. Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να αγνοείται και ο ρόλος του τότε ιατροδικαστή Πανίκου Σταυριανού, ο οποίος απέκλεισε το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας. Μήπως είναι καιρός να αποδοθούν ευθύνες προς όλους αυτούς για παράλειψη εκτέλεσης καθήκοντος και το ενδεχόμενο συγκάλυψης;

Στύλο-στύλο άνεση

Μα ακούσατε, σκέψεις για μαρίνα στην Αμμόχωστο, την Αμμόχωστο που σιγά-σιγά γίνεται τουριστική ατραξιόν από τις λίγες στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυξάνονται και οι τουρίστες, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν ούτε από περίκλειστη, ούτε από ψηφίσματα, ούτε από δικαιώματα ιδιοκτητών. Εντάξει, η πλευρά μας ικανοποιείται με την επαναβεβαίωση από τα Ηνωμένα Έθνη των ψηφισμάτων και ορόσημο το ορόσημο προχωράει. Μετά το Βίλνιους και την επαναπροσέγγιση Μητσοτάκη και Ερντογάν, θα πάμε τον Σεπτέμβριο και στην Ευρώπη και τσούκου-τσούκου θα δούμε τι θα γίνει. Εκτός και αν ο κ. Ερντογάν, που μάλλον θα έρθει στα Κατεχόμενα τις επόμενες ημέρες, πει ή κάνει κάτι και χρειαστεί να αλλάξουμε τους σχεδιασμούς μας… Θα δούμε, στύλο-στύλο άνεση κάνει και ζέστη και δεν είναι καλό να τρέχουμε, ούτε μαραθωνίους, ούτε κατοστάρια.

Νέα υφυπουργός, νέα έδρα…

Παραιτήθηκε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης από το υφυπουργείο Πολιτισμού, πάνω που έψαχναν κτήριο για να στεγαστεί το υπουργικό γραφείο. Σύμφωνα με πληροφορίες της στήλης έχει βρεθεί κατάλληλο κτήριο, μιας και στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες δεν χωράνε όλοι. Ευκαιρία λοιπόν για το υπουργείο Παιδείας να πάρει πάλι πίσω το κτήριο του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών και να το ξανακάνει ερευνητικό κέντρο. Βέβαια, χρειάζεται από την υπουργό Παιδείας κα Μιχαηλίδου θάρρος και θέληση για να ξαναβρεί το Κέντρο τη χαμένη του αίγλη. Δόξα τω Θεώ νέους και ικανούς επιστήμονες έχουμε, ερευνητικά εργαλεία υπάρχουν, όρεξη για δουλειά από πολλούς επίσης, άρα χρειάζεται τόλμη. Ο τόπος έχει ανάγκη και από αυτά τα κέντρα. Πολλά μπορούν να καταφέρουν και οι ανθρωπιστικές επιστήμες, ας μην τις υποτιμούμε. Άλλωστε η νέα υφυπουργός Πολιτισμού Λίνα Κασσιανίδου από αυτές προέρχεται, ήταν και διευθύντρια της Μονάδας Αρχαιολογίας, λίγο παρακάτω…

Τα αρχεία τα θέλουμε;

Και μιας και μιλάμε για στέγες, τι γίνεται τελικά με το στεγαστικό του Κρατικού Αρχείου; Μετά την Έμιλυ Γιολίτη είχαμε ακόμα δύο υπουργούς Δικαιοσύνης… οι οποίες λένε και ξελένε, και απ’ ό,τι μαθαίνει η Στήλη τίποτε δεν γίνεται. Το Κρατικό Αρχείο έχει πολλές ανάγκες, ήταν μία καλή αρχή η μετακίνησή του από τα διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης στο σημερινό κτήριο, ωστόσο οι ανάγκες για σύγχρονα αρχειοστάσια, στα οποία θα φυλάσσονται όλα τα αρχεία, είναι επιτακτική ανάγκη και θα πρέπει η κα Προκοπίου να το δει σοβαρά. Δεν γίνεται η μόνη σοβαρή κίνηση να έχει γίνει από την κα Γιολίτη, για την οποία τόσα έχουμε πει. Εκτός και αν δεν μας ενδιαφέρει να τα έχουμε, και να τα βάζουμε σε κούτες ή να τα φυλάμε σε πλημμυρισμένα υπόγεια και ώς που πάνε... Καλά για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη μη σχολιάσω…

Ζητείται ανθρωπιά

Σπουδαίο πρόβλημα αντιμετωπίζει ο Σύνδεσμος Ευημερίας Ατόμων με Νοητική Αναπηρία (ΣΕΑΝΑ). Σε ανάρτησή του ο πρόεδρος του ΣΕΑΝΑ Σταύρος Σταύρου αναφέρει πως ο Σύνδεσμος αναζητεί σπίτι που θα λειτουργεί σε 24ωρη βάση, αλλά εδώ και πάρα πολύ καιρό αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα εύρεσης, αναφέρει: «Η εξεύρεση του σπιτιού που θα φιλοξενήσει το 24ωρο αυτό πρόγραμμα φαινόταν από την αρχή εξαιρετικά δύσκολη. Κανένας ενοικιαστής δε δεχόταν να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες (διαπλάτυνση θυρών, δημιουργία ραμπών κτλ.) για να καταστεί το εκάστοτε σπίτι κατάλληλο για να δεχτεί άτομα με αναπηρίες». Υποσχέσεις πολλές που όμως δεν έγιναν πράξη. Το ένα υπουργείο στέλνει τον Σύνδεσμο στο άλλο και στο τέλος τίποτε δεν γίνεται… Ο κ. Σταύρου κλείνει την ανάρτησή του ως εξής: «Δύο περίπου χρόνια μετά την έναρξη της προσπάθειας, βρισκόμαστε στο απόλυτο αδιέξοδο». Μήπως κα Ευαγγέλου να κάνετε κάτι; Διότι δεν σας πολυακούμε και έχω την αίσθηση ότι μπορείτε να βοηθήσετε.