Ολόκληρος ο ελληνισμός της Κύπρου και τα κόμματα και οι οργανώσεις του επιδιώκουν μια λύση του Κυπριακού, που να είναι διαρκής και βιώσιμη. Να τερματίσει τη διχοτόμηση, που επέβαλε η κατοχή. Κατά τη γνώμη μου μια μόνο λύση μπορεί να είναι διαρκής και βιώσιμη, έστω κι αν δεν είναι δίκαιη, εφόσον η Τουρκία με την εισβολή της το 1974 άλλαξε τα δεδομένα.
Η λύση αυτή είναι η απελευθέρωση της Κ.Δ. από την τουρκική κατοχή. Όταν λέω απελευθέρωση δεν εννοώ φυσικά πολεμική επιλογή για εκδίωξη του εισβολέα. Μια τέτοια επιλογή θα ήταν καταστροφική. Θα παρέδιδε την Κύπρο στην Τουρκία.
Η απελευθέρωση σημαίνει διατήρηση και μετεξέλιξη της Κ.Δ. στην οποία να επανενταχθεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα ως συνιστώσα πολιτεία. Η άλλη συνιστώσα πολιτεία της Κ.Δ. θα είναι η ελληνική κοινότητα της Κύπρου. Αυτή είναι η βασική ιδέα της απελευθέρωσης. Για πλήρη απελευθέρωση θα πρέπει να αποχωρήσουν όλα τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα και Να τερματιστούν οι εγγυήσεις της Βρετανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Μαζί με τις εγγυήσεις θα αποχωρήσουν φυσικά η ΤΟΥΡΔΥΚ και η ΕΛΔΥΚ, που ήταν όργανα της συνθήκης εγγυήσεως. Την εγγύηση της Κ.Δ. και της διατήρησή της θα αναλάβει η Ε.Ε., της οποίας η Κ.Δ. είναι πλήρες μέλος από το 2004. Αυτές οι συνθήκες αποτελούν το πρώτο μέρος της απελευθέρωσης.
Απελευθέρωση δεν σημαίνει φυσικά επιστροφή στις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου. Θα συνταχθεί ένα νέο σύνταγμα, που θα καθορίζει τις εξουσίες της κεντρικής κυβέρνησης και των εξουσιών που θα παραχωρηθούν στις συνιστώσες πολιτείες. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί, ότι στα τρία συντάγματα πρέπει να διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών και η εφαρμογή όλων των προνοιών του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Τα δικαιώματα ελεύθερης διακίνησης, περιουσίας και χρήσης της θα είναι κατοχυρωμένα. Θα υπάρχουν μόνο περιορισμοί στο δικαίωμα εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας για να διασφαλίζεται η διζωνικότητα του κράτους και η διατήρηση της πλειοψηφίας κάθε κοινότητας στην περιοχή της δικής της αρμοδιότητας, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Πολλοί εξαντλούν την έννοια της απελευθέρωσης και τον τερματισμό της κατοχής με τον όρο «επανένωση». Αυτή η αόριστη επανένωση θα είναι η πιο επικίνδυνη κατάσταση, αν προϋποθέτει κατάργηση της Κ.Δ. επανένωση δύο κρατιδίων με κυριαρχική ισότητα. Τότε δεν θα υπάρχει η Κ.Δ., αλλά μια «επανενωμένη» Κύπρος, έτοιμη για προσάρτηση από την Τουρκία, όταν αποφασίσει. Γιατί τότε δεν θα υπάρχει αναγνωρισμένο κράτος, που να προσφύγει στον ΟΗΕ, και η Ε.Ε. θα κάνει την πάπια ως συνήθως.
Πολλοί θα μου πουν ότι αυτές είναι μαξιμαλιστικές θέσεις και απόψεις, που δεν οδηγούν σε λύση, αλλά σε διαιώνιση της διχοτόμησης. Θα ανταπαντήσω, ότι η λύση, όπως την επιδιώκουν οι Τούρκοι, δεν θα είναι λύση, αλλά διάλυση της Κ.Δ., μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο σε πρώτο στάδιο και σε προσάρτηση όλης της Κύπρου σε τελικό στάδιο, όταν η Τουρκία αποφασίσει.
Θα με ρωτήσουν επίσης τι προτείνω, εφόσον οι Τούρκοι είναι αδύνατο να αποδεχτούν μια λύση, όπως περιγράφω την απελευθέρωση και τον τερματισμό της κατοχής. Και απαντώ. Να παραμείνουμε αδιάλλακτοι στη διατήρηση και συνέχιση της Κ.Δ. μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ., για όσο χρόνο μπορέσουμε και αντέξουμε ή ώσπου να διαφοροποιηθούν οι συνθήκες. Γιατί η Τουρκία αποδέχεται μόνο λύση, που θα είναι στην ουσία κατάργηση της Κ.Δ.. Και η κατάργηση της Κ.Δ. θα είναι το πρώτο βήμα για την επανάκτηση της Κύπρου, όπως θεωρούν ως τελική λύση οι Τούρκοι.
΄Εχουμε μιαν ανίκητη ασπίδα, που κανείς δεν μπορεί να την καταργήσει. Ας είμαστε αδιάλλακτοι στη διατήρηση και συνέχιση της Κ.Δ. Αν η Κ.Δ. καταργηθεί έστω και για μια στιγμή, αν ακυρώσει την κυριαρχία της. Ο Ελληνισμός της Κύπρου θα χαθεί ολοκληρωτικά με οποιαδήποτε λύση, που θα καταργεί την Κ.Δ.. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν πρέπει να είμαστε η τελευταία γενιά των Ελλήνων στην Κύπρο.
