To πολιτικό μας σύστημα δεν φημιζόταν ποτέ για το επίπεδό του. Αυτό είναι καλό να το θυμόμαστε όταν αναφερόμαστε στο πολιτικό παρελθόν του τόπου, κυρίως για να μην πέφτουμε πάλι από τα σύννεφα. Η τάση των ανθρώπων να ανατρέχουν με μια αφελή ρομαντικότητα στο παρελθόν, δημιουργεί μια εσφαλμένη εικόνα, όταν προσπαθούμε να συγκρίνουμε το τότε με το σήμερα. Οι γραφικότητες δεν έλειπαν ποτέ από καμιά προεκλογική, απλώς ενδύονταν με το μανδύα μιας επιφανειακής σοβαροφάνειας. Σε συνδυασμό με την κομματική πόλωση συνήθως το κλίμα πριν από κάποια εκλογική αναμέτρηση ήταν πάντοτε εκρηκτικό. Φυσικά θα αναμέναμε σε μια δημοκρατία που μετράει αισίως πάνω από 60 χρόνια αυτά τα φαινόμενα να έχουν απαλειφθεί ή τουλάχιστον να αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.
Από την στιγμή που ο Αβέρωφ Νεοφύτου αποφάσισε να κηρύξει την πρόωρη έναρξη του προεκλογικού αγώνα για να εξαλείψει το τότε εσωτερικό ανταγωνισμό με τον Νίκο Χριστοδουλίδη μέσα στον ΔΗΣΥ, έχουν περάσει σχεδόν δέκα μήνες. Δέκα μήνες στους οποίους δεν υπάρχει καμία άρθρωση πολιτικού λόγου έστω και για τους τύπους και καμία πρόταση ουσίας δεν έχει υποβληθεί. Ακόμα αναμένουμε να δούμε προγράμματα διακυβέρνησης από τους κύριους υποψηφίους. Καλά τα οράματα και οι προτάσεις σε σημεία, όμως απέχουν πολύ από το να καταστούν πρόταση διακυβέρνησης. Το σημαντικότερο που θα έπρεπε ήδη να έχει υποβληθεί είναι με ποιο τρόπο θα γίνουν όσα οραματίζονται οι υποψήφιοι πράξη. Ειδικά όταν μιλούμε για μια εκλογική διαδικασία που πιθανόν να καθορίσει το μέλλον του τόπου για τα επόμενα τουλάχιστον πέντε χρόνια.
H συζήτηση περιστρέφεται κυρίως γύρω από επουσιώδη ζητήματα. Θέματα όπως η παρουσία σε debate, αντιγραφές προεκλογικών ομιλιών, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που αποσύρθηκαν κακήν κακώς, φράκτες, επισκέψεις στο Κογκό, ποιος πάλεψε περισσότερο σε μια αποτυχημένη διάσκεψη στο Κυπριακό. Είναι ζητήματα τα οποία μονοπωλούν την επικαιρότητα για μέρες ή ακόμα και εβδομάδες που όμως δεν έχουν καμιά σημασία για τον μέσο πολίτη και τα προβλήματα τα οποία βιώνει σήμερα. Γεγονότα που έπρεπε να συζητηθούν και να αναλυθούν πριν από χρόνια, επανέρχονται στο προσκήνιο γιατί απλά εξυπηρετούν στην παρούσα στιγμή τους μικροπολιτικούς στόχους του καθενός. Τη στιγμή που οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε ένα ρευστό εξωτερικό περιβάλλον είναι τεράστιες, οι άνθρωποι που φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν έχουν επιδοθεί σ’ έναν ανηλεή καβγά που δεν τιμά κανένα. Ο πολιτικός διάλογος έχει αντικατασταθεί με το κουτσομπολιό με τη διαδικασία να έχει ευτελιστεί σε ανησυχητικό βαθμό
Σε αυτό προστίθενται και οι αθέμιτες πρακτικές όπως η δημιουργία ψεύτικων λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την ενορχήστρωση προσωπικών επιθέσεων προς όσους ασκούν κριτική προς κάποιον υποψήφιο. Σίγουρα δεν είναι κάτι το καινούργιο ούτε κυπριακή πρωτοτυπία, όμως η προσωπική εμπλοκή ενός υποψηφίου έχει πάρει το όλο ζήτημα σε άλλο επίπεδο. Είναι ακόμα ένα παράδειγμα του πόσο χαμηλά βρίσκεται ο πήχης σε αυτή την προεκλογική. Ίσως το χειρότερο είναι πως ελάχιστοι έχουν εκπλαγεί, καθώς πλέον αυτές οι πρακτικές θεωρούνται, κακώς, εντελώς φυσιολογικές. Εδώ πρέπει να τονιστεί και η υποκρισία των πολιτικών του αντιπάλων που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το συγκεκριμένο ατόπημα του Νίκου Χριστοδουλίδη και να ζητήσουν εξηγήσεις, καθώς είναι γνωστό πως οι εν λόγω πρακτικές χρησιμοποιούνται κατά κόρον σχεδόν απ’ όλους. Από την άλλη όμως αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επιχείρημα που μπορεί να αιτιολογήσει τα όσα έχουν αποκαλυφθεί και ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτό και να μην επιλέξει τη σιωπή για ακόμα μια φορά μέχρι το όλο θέμα να ξεχαστεί.
Σε μια κοινωνία που η κυρίαρχη τάση είναι η αποπολιτικοποίηση, όλα όσα έχουν περιγραφεί πιο πάνω σε συνδυασμό με τα φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής οδηγούν σε μεγαλύτερη απαξίωση της πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα δημιουργούν καταστάσεις τις οποίες πολύ πιθανόν να εκμεταλλευτούν λαϊκιστές πολιτικοί, οι οποίοι εμφανίζονται ή θα εμφανιστούν στο μέλλον και που θα περιφέρονται ως οι από μηχανής θεοί που θα απαλλάξουν τη χώρα από το σάπιο σύστημα. Στην ουσία όμως θα είναι δημιούργημα του ίδιου του συστήματος από το οποίο θα ισχυρίζονται πως θα μας απαλλάξουν.
Ο κ. Χρίστος Κυπριανού κατέχει πτυχίο Κοινωνιολογίας και Ma New Media and Society.
