Μια φωνή χωρίς ήχο έχει καταντήσει το Κυπριακό ή τουλάχιστον έτσι του συμπεριφέρεται μια σημαντική μερίδα πολιτικών. Μερικά χρόνια πριν, το Κυπριακό αποτελούσε το Α και το Ω στην Κύπρο. Ήταν το κυρίαρχο θέμα στα debates, η συζήτηση σε κάθε οικογενειακό τραπέζι, ο κύριος πυλώνας των προεκλογικών και κατά συνέπεια ο κύριος παράγοντας επιλογής των υποψηφίων. Άλλωστε –αλίμονό μας– ένα ημικατεχόμενο κράτος να είχε ως προτεραιότητα οτιδήποτε άλλο πέραν της απελευθέρωσης και της επανένωσης του τόπου. Θυμάμαι μέχρι και λίγα χρόνια πριν, όντας στέλεχος φοιτητικής παράταξης, πόσα χιλιόμετρα μας χώριζαν από τις θέσεις του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ για το Κυπριακό. Αυτή ήταν πάντοτε και η κύρια διαφορά μας εν τέλει, η ουσία της κυπριακής πολιτικής.
Σήμερα όμως αντικρίζω τη γυμνή πραγματικότητα. Ακούω έκπληκτος τον πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Παπαδόπουλο να αναφέρει πως ΔΗΚΟ και Νίκος Χριστοδουλίδης συμφώνησαν για τις θέσεις τους στο Κυπριακό, ενώ μάλιστα με τεράστια προκλητικότητα τόνισε πως ο κ. Χριστοδουλίδης, με επιστολή του στις 22/6/22, ενημέρωσε το ΔΗΚΟ πως αποδέχεται και ενσωμάτωσε στο πρόγραμμα της διακυβέρνησής του τις θέσεις ΔΗΚΟ. Ακριβώς η ίδια εξέλιξη και με τον πολέμιο της λύσης ΔΔΟ, την ΕΔΕΚ. Επαναλαμβάνω, ο σύμφωνα με τα λεγόμενα του συναγερμικός και υποστηρικτής της ΔΔΟ κ. Νίκος Χριστοδουλίδης ενσωμάτωσε στο πρόγραμμά του τις θέσεις του ΔΗΚΟ για το Κυπριακό, ενώ επίσης τα βρήκε με την αντιομοσπονδιακή ΕΔΕΚ. Η υπονόμευση του κυπριακού προβλήματος στο μεγαλείο της.
Ας μη βιαστούμε όμως να βάλουμε ταφόπλακα σε όση αξιοπρέπεια μάς έμεινε. Υπάρχουν τρία πιθανά σενάρια. 1) ο κ. Χριστοδουλίδης με τεράστια μαγκιά κατάφερε ό,τι δεν κατάφερε κανείς άλλος τόσα χρόνια στην Κύπρο, να αλλάξει την πολιτική κατεύθυνση της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ στο Κυπριακό, 2) ο κ. Χριστοδουλίδης διέγραψε όσα πρεσβεύει για τα τελευταία 9+ χρόνια και πείστηκε από τις θέσεις του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ στο Κυπριακό, εντάσσοντάς τες στο προεκλογικό του πρόγραμμα. Το τρίτο σενάριο είναι εφιαλτικό για τον τόπο μας. Αν λάβουμε ως δεδομένο πως οι θέσεις ΕΔΕΚ - ΔΗΚΟ - Χριστοδουλίδη για λύση του Κυπριακού με βάση τη ΔΔΟ δεν γεφυρώνονται και αν θεωρήσουμε πως ο κ. Χριστοδουλίδης έμεινε πιστός σε όσα ανάφερε στην εξαγγελία της υποψηφιότητάς του, τότε οι τρεις πλευρές θεώρησαν μικρής σημασίας τη διαφωνία τους στο Κυπριακό για να τους αποτρέψει από μια συνεργασία για την καρέκλα της προεδρία της χώρας. Σε μια τέτοια περίπτωση τολμώ να πω πως δεν υπάρχει ελπίδα. Χάθηκε και το τελευταίο ίχνος αξιοπρέπειας στις συζητήσεις για το Κυπριακό, χάθηκε και η τελευταία ελπίδα για επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους.
Για να δούμε το ζήτημα όμως πιο πολιτικά ορθά, ας αναλύσουμε τις δηλώσεις του ΔΗΚΟ για το Κυπριακό. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος ανάφερε πως «Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που υποστηρίζω τον κ. Χριστοδουλίδη είναι γιατί μόνο δύο πολιτικοί δεν αποδέχονταν οτιδήποτε άλλο παρά μηδέν στρατό και μηδέν εγγυήσεις. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ήταν ένας από αυτούς». Την ίδια ώρα όμως, διαβάζω συνέντευξη του κ. Χριστοδουλίδη το 2017: «Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είναι θέση μας το μηδέν εγγυήσεις-μηδέν στρατός».
Δεν χρειάζεσαι οποιαδήποτε πολιτική εξειδίκευση για να αντιληφθείς πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους που το ΔΗΚΟ υποστηρίζει τον κ. Χριστοδουλίδη, όχι απλώς δεν ισχύει αλλά αντιθέτως απορρίφθηκε από τα λόγια του ίδιου του κ. Χριστοδουλίδη. Απορώ λοιπόν, ποιος λέει ψέματα στη συγκεκριμένη περίπτωση; Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ ή ο κ. Χριστοδουλίδης έλεγε ψέματα σε όλους εμάς το 2017; Στην πολιτική σημασία έχουν οι θέσεις, οι αλήθειες και η σοβαρότητα των προτάσεων της κάθε μεριάς.
Αυτά δεν είναι επικοινωνιακά λάθη. Είναι λάθη ουσίας. Λάθη πολιτικής που σε ένα κανονικό κράτος με πολίτες που έχουν ως βαρόμετρο επιλογής την πολιτική ικανότητα και τις ξεκάθαρες θέσεις, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα. Όταν η συζήτηση αφορά το ανώτατο αξίωμα μιας ημικατεχόμενης Δημοκρατίας, δεν μπορείς να είσαι λίγο ομοσπονδιακός και λίγο αντιομοσπονδιακός. Ξεκάθαρες κουβέντες, αυτό θέλουμε. Το «με όλους και με όλα» είναι πολιτικά ανεύθυνο και εθνικά επικίνδυνο.
