Με μεγάλη μου αγανάκτηση διαπιστώνω ότι η λειτουργία της δημοκρατίας στην ιδιαίτερή μου πατρίδα την Κύπρο πάσχει ανίατα, όπως ένας δύσμοιρος ασθενής, με σοβαρά προβλήματα υγείας, ευρισκόμενος στην επιθανάτιό του κλίνη. Αυτό συμβαίνει διότι τα δύο ουσιαστικά στοιχεία και βασικά θεμέλια στη λειτουργία μιας υγιούς δημοκρατίας, δυστυχώς, υποσκάπτονται επικίνδυνα. Το πρώτο αφορά τα κόμματα τα οποία, όταν σε εκλογές διεκδικούν την εξουσία, πρέπει απαραίτητα να παρουσιάζουν με κάθε λεπτομέρεια και κατανοητό τρόπο ποια είναι η διαφορετική ιδεολογία τους. Δηλαδή, όταν κερδίσουν στις εκλογές και πάρουν την εξουσία, τι πρόγραμμα θα εφαρμόσουν, για να περάσουν κυρίως υλικά καλά και γενικότερα καλά οι πολίτες τους στη ζωή αυτή. Το δεύτερο αφορά τους εθνικούς στόχους για την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, για τους οποίους στόχους απαιτείται, όπως όλα τα κόμματα έχουν ομόνοια και κοινή γραμμή και όχι καυγάδες ανελέητους. Δυστυχώς, όμως, τα κόμματα ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο πράττουν, και το μόνο που πράττουν είναι να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων.
Όσον αφορά το πρώτο πρόβλημα, στη λειτουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα κόμματα, επιτέλους, ας μιμηθούν τις θρησκείες, οι οποίες με κάθε λεπτομέρεια και κατανόηση από τον απλό άνθρωπο, παρουσιάζουν την ιδεολογία τους – ας μου επιτραπεί να την ονομάσω θρησκευτική ιδεολογία – δηλαδή, τι πρέπει να πράξουν οι άνθρωποι σ’ αυτήν τη ζωή, για να περάσουν καλά μετά θάνατο στην αιώνια. Όπως, είναι γνωστό, κατά τη λειτουργία της δημοκρατίας, έχουν επικρατήσει κόμματα με τις πιο κάτω ιδεολογίες, τις οποίες δυστυχώς, δεν τις παρουσιάζουν στον λαό, αλλά τις πετάνε στον κάλαθο των αχρήστων.
Α. Το δεξιό κόμμα έχει τη δεξιά ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία το κράτος πρέπει να απόσχει από την παραγωγή υλικών αγαθών και υπηρεσιών, και τις οποίες παραγωγές, πρέπει να τις πράττει ελεύθερα ο λαός, διότι, όταν η παραγωγή υλικών αγαθών και υπηρεσιών πραγματοποιείται ελεύθερα από τους πολίτες, δημιουργείται έντονος ανταγωνισμός, και αναπόφευκτα, με τον ανταγωνισμό, δημιουργούνται υλικά αγαθά ποιοτικά καλύτερα και φθηνότερα και υπηρεσίες ποιοτικά καλύτερες και φθηνότερες.
Β. Το κεντρώο κόμμα έχει την κεντρώα ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία, για το συμφέρον του λαού, πρέπει το ίδιο το κράτος να παράγει λίγα υλικά αγαθά και υπηρεσίες και θα πρέπει να αναφέρει, λεπτομερώς, εάν αναλάβει στο μέλλον την εξουσία, ποια υλικά αγαθά και υπηρεσίες θα παράγει το κράτος και όχι οι πολίτες.
Γ. Το σοσιαλιστικό κόμμα έχει τη σοσιαλιστική ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία, για το συμφέρον του λαού, πρέπει, το ίδιο το κράτος να παράγει περίπου το ήμισυ των υλικών αγαθών και υπηρεσιών, και επίσης, θα πρέπει να αναφέρει, λεπτομερώς, εάν λάβει στο μέλλον την εξουσία, ποια υλικά αγαθά και υπηρεσίες θα παράγει το κράτος, και όχι οι πολίτες και
Δ. Το κομμουνιστικό κόμμα έχει την κομμουνιστική ιδεολογία, σύμφωνα με την οποία το κράτος το ίδιο πρέπει να είναι ο ιδιοκτήτης της γης, να παράγει όλα τα υλικά αγαθά, μηδενός εξαιρουμένου, και όλες τις υπηρεσίες μηδεμιάς εξαιρουμένης, και ό,τι οικονομικά εξασφαλίζεται να το μοιράζονται εξίσου όλοι οι πολίτες.
Η κομμουνιστική αυτή ιδεολογία είναι μια ιδεολογία άψογα και καθαρά χριστιανική, η οποία επιδιώκει να εφαρμόσει στην πράξη, την εντολή του Υψίστου «Αγαπάτε Αλλήλους», η οποία αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια της χριστιανικής θρησκείας.
Δυστυχώς, όμως, εκεί όπου εφαρμόστηκε η ιδεολογία αυτή, π.χ. στην πρώην Σοβιετική Ένωση, στην εφαρμογή της απέτυχε παταγωδώς το πιο πάνω σημαντικό χριστιανικό θεμέλιο, και επέτυχε το γνωστό τραγούδι «τα πήρες όλα κι έφυγες...». Ίσως η αποτυχία αυτή οφείλεται, στην ύπαρξη μυαλού στην κεφαλή των ανθρώπων, το οποίο, συνήθως, χρησιμοποιούν αποκλειστικά για τα συμφέροντά τους.
Ένα παράδοξο γεγονός, όσον αφορά την κομμουνιστική ιδεολογία, συνέβη όταν το έτος 2009 εξελέγη στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο μ. Δημήτρης Χριστόφιας, ένας άνθρωπος, ο οποίος, μέχρι την εκλογή του, ήταν επικεφαλής των οπαδών της κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ως πρόεδρος, άλλα πίστευε «ψυχή τε και σώματι» και άλλα έπραττε. Εάν σύμφωνα με το Σύνταγμα και τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, εμποδίζετο να εφαρμόσει την κομμουνιστική ιδεολογία, στην οποία πίστευε, έπρεπε να παραιτηθεί και να προκηρυχθούν νέες εκλογές. Διεκδικώντας την προεδρία στις νέες εκλογές ο μ. Χριστόφιας θα έπρεπε, αν μπορούσε, είτε να επιδιώξει να τροποποιηθεί το Σύνταγμα και η Νομοθεσία, ώστε, η κομμουνιστική ιδεολογία να είναι συνταγματική και νόμιμη, είτε έπρεπε, να αλλάξει την κομμουνιστική του ιδεολογία, ώστε να προσέλθει στις εκλογές με νόμιμη ιδεολογία. Επίσης, αν η νέα ιδεολογία του μ. Χριστόφια διέφερε από την ιδεολογία των Νέων Δυνάμεων και επειδή οι νέες εκλογές θα ήταν πρώτες εκλογές, ακυρουμένων των πρώτων, θα έπρεπε ο μ. Χριστόφιας να εξασφάλιζε διαζύγιο από τις Νέες Δυνάμεις.
Ο κ. Ανδρέας Κ. Δαμιανός είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και στο Συμβούλιο της Επικρατείας της Ελλάδας.
