Η κατάσταση αν δεν είναι ανεξέλεγκτη, είναι ένα βήμα πριν γίνει. Η αποθράσυνση των ανθρώπων της νύχτας, που εδώ και μερικά χρόνια έχουν γίνει και της μέρας, είναι άνευ προηγούμενου, σε σημείο που διερωτόμαστε αν ζούμε στο Τέξας ή στην Κύπρο. Δεν θα επαναλάβω όσα έγιναν τις προηγούμενες μέρες, πιστεύω πως είναι σπατάλη χώρου. Φοβάμαι μόνο να μη το συνηθίσουμε και να το εκλαμβάνουμε και αυτό, εννοώ τις ακραίες συνθήκες εγκληματικότητας, ως ακόμα μια κανονικότητα.
Το ερώτημα που πλανάται είναι πώς φτάσαμε ώς εδώ. Τι πήγε τόσο λάθος που σήμερα το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών να είναι καταχωνιασμένο στα μαύρα κατάστιχα της νύχτας; Τα σώματα ασφαλείας, η αστυνομία, μπορεί να αντιμετωπίσει κατάφατσα το έγκλημα; Και αν η απάντηση είναι καταφατική, τι τους κρατά πίσω τόσο καιρό; Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αστυνομία. Το ότι χρειάζεται μια αναδόμηση στο οργανόγραμμά της που είναι ξεπερασμένο, είναι γεγονός. Μας το είπε και η Greco στον 5ο γύρο αξιολόγησης της χώρας μας, που αφορούσε τα σώματα ασφαλείας. Δεν μπορεί η ισχυρή πλειοψηφία του αστυνομικού σώματος να σχολάει το μεσημέρι λες και είναι ακόμα ένα τμήμα της δημόσιας υπηρεσίας και τις νύχτες οι σταθμοί να είναι ελλειμματικά στελεχωμένοι, όπως επίσης και οι αστυνομικοί της πρώτης γραμμής, στις καίριες υπηρεσίες να μειοψηφούν σε σχέση με όσους βρίσκονται στα μετόπισθεν. Το κυρίαρχο βεβαίως είναι να νιώσουν, να κατανοήσουν τα μέλη της δύναμης, που τα πλείστα είναι και έντιμα και φιλότιμα, πως ακριβώς αφενός δεν είναι μέλη ενός τμήματος του Δημοσίου που εργάζονται σε ένα γραφείο με ένα ωράριο και αφετέρου πως η διοίκηση, η διεύθυνση είναι μαζί τους, τους υποστηρίζει και δεν θα βρεθεί απέναντί τους σε μια δύσκολη στιγμή.
Το επόμενο ερώτημα είναι το εξής: Έστω ότι τα κάνει όλα αυτά η αστυνομία ή έστω ότι σήμερα δεν είχε ζητήματα, θα έλυνε αμέσως ή δεν θα είχαμε πρόβλημα με το οργανωμένο έγκλημα; Σαφώς και η απάντηση είναι όχι. Γιατί πιστεύω, ή θέλω να πιστεύω, πως η αστυνομία μας γνωρίζει όλα αυτά που σήμερα σιγοψιθυρίζονται στη Λευκωσία τουλάχιστον. Για τη μάχη επικράτησης στη νύχτα μετά τη δολοφονία Μαυρομιχάλη, για τα ναρκωτικά που ρέουν ανεξάντλητα και ανέλεγκτα, για το ποιοι είναι σήμερα οι βαρόνοι και ποιοι θέλουν να γίνουν. Με λίγα λόγια, δεν πιστεύω το ζήτημα να είναι στο δίκτυο πληροφόρησης. Αυτό που ίσως λείπει είναι η θέληση, η βούληση, πολιτική και επιχειρησιακή, να αντιμετωπιστεί μετωπικά το έγκλημα. Δεν θέλω να πιστέψω όσα οι κακές γλώσσες λένε, πως δηλαδή οι δεσμοί του οργανωμένου εγκλήματος με την αστυνομία αλλά και με πολιτικούς κύκλους είναι τέτοιοι που δεν πρόκειται να τους αγγίξουν. Αυτά τα θεωρώ κακόβουλα και θεωρίες συνωμοσίας. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να βγάλει από την εξίσωση πως οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί δεν είναι φανταστικοί και πως όσοι λίγοι και αν είναι δεν παύουν να είναι αρκετοί για να διαβρώσουν το Σώμα. Επίσης, ο καλύτερος τρόπος να αποβάλει από πάνω του το πολιτικό σύστημα αυτές τις θεωρίες είναι να καταφέρει να αντιμετωπίσει το έγκλημα. Μια άλλη παράμετρος είναι το πώς οι βαρόνοι της νύχτας ξεπλένουν και το χρήμα τους και την υπόληψή τους. Με τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες να επεκτείνονται και στο φως της μέρας, στο εμπόριο και στην εστίαση κυρίως και δυστυχώς χωρίς κανείς να ρωτά ή να διερευνά την πηγή του πλούτου που κατέχουν και που με τόσο κρότο πολλές φορές επιδεικνύουν. Είναι και αυτή παράμετρος που επιτείνει τις συνωμοσίες, αν τελικά είναι τέτοιες, δυστυχώς. Πολιτικά τώρα, πιστεύω πως είναι η ώρα να ανάψουμε το φως και να οργανωθούμε. O υπουργός της Δημόσιας Τάξης μετρά μόνο μερικές μέρες αλλά δεν έχει χρόνο. Η ηγεσία της αστυνομίας, αν πραγματικά θέλει να αντιμετωπίσει το θεριό, πρέπει κατά τη γνώμη μου να ζητήσει πεισματικά τον συντονισμό με όλες τις υπηρεσίες του κράτους που χρειάζεται, για παράδειγμα το Τμήμα Φορολογίας, και να κυνηγήσει αυτούς που πραγματικά διαταράσσουν το αίσθημα ασφάλειας στη χώρα. Και αυτοί δεν είναι οι διακινητές την ινδικής κάνναβης. Τέλος, μια γραμμή για τη βία στα γήπεδα. Ταυτόχρονη, αιφνιδιαστική έφοδος στους συνδέσμους φιλάθλων των ομάδων που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα. Ίσως να είναι και η αρχή για να αντιμετωπίσουν οργανωμένα το οργανωμένο. Και να λύσουν και το διαχρονικό πρόβλημα της βίας στους αγωνιστικούς χώρους.
Ο κ. Δημήτρης Δημητρίου είναι Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΣΥ, πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών twitter: @dmdemetriou
