Ζούμε σε μια περίοδο που ο κάθε πολίτης –το κάθε σπίτι– είναι αντιμέτωπος καθημερινά με προκλήσεις και αδιέξοδα. Η αγοραστική δύναμη είναι στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων ετών, η στεγαστική κρίση θερίζει τις προοπτικές και τους σχεδιασμούς κυρίως των νέων του τόπου μας, η αλόγιστη αύξηση των δανειστικών επιτοκίων επιτείνει το άγχος και την πίεση για να είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους όλοι οι μισθωτοί νοικοκυραίοι –οι καλοπληρωτές όπως συνηθίσαμε να τους λέμε. Την ίδια ώρα, το ενεργειακό αδιέξοδο, κάθε σπιτιού αλλά και της χώρας, αναζητεί διέξοδο. Δυστυχώς, η παραγωγή ενέργειας στα σπίτια δεν δουλεύει από μόνη της. Χρειάζεται αναβάθμιση δικτύου, χρειάζονται λύσεις αποθήκευσης. Αδιέξοδο έχουμε και στο περιβάλλον, που συνδέεται με το ενεργειακό. Προφανώς και όλα επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής μας, την καθημερινότητά μας.
Τα πιο πάνω είναι μόνο οι επικεφαλίδες μερικών από τα ζητήματα, από τα προβλήματα που δημιουργούν αδιέξοδα. Πέραν της απαραίτητης αυτοκριτικής που πρέπει να κάνουμε ως Δημοκρατικός Συναγερμός, πέραν από τις διαπιστώσεις πρέπει να προχωρήσουμε στην αναγκαία δημιουργία των διεξόδων. Γιατί όπως ειπώθηκε και λέγεται πολλάκις, αδιέξοδα στην πολιτική και στη δημοκρατία δεν υπάρχουν. Διεξόδους στα πιο πάνω μα και σε άλλα που μας βασανίζουν, που μας ταλαιπωρούν, πρέπει συνεχώς να αναζητούμε. Πηγή ζητημάτων είναι και η επιδερμική μας προσέγγιση. Η επίκληση πως κάθε τομέας έχει αυτούς που είναι εξειδικευμένοι, η εύκολη απάντηση πως ακολουθούμε τις οδηγίες, τις νόρμες, τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που κάποτε ισχύει, κάποτε όμως όχι.
Στην Κύπρο έχουμε δυστυχώς μία ακόμη δυσμενή παράμετρο. Το Κυπριακό, που δεν μας επιτρέπει να εξελιχθούμε σε ένα κανονικό, φυσιολογικό κράτος. Που προφανώς δεν μπορούμε να το αγνοούμε, ούτε να το ξεχνούμε, αλλά επίσης δεν μπορεί να λειτουργεί ως το τεράστιο αόρατο χαλί που από κάτω να στοιβάζουμε όλα τα αδιέξοδα ή ακόμα χειρότερα να δημιουργούμε περισσότερα με τη συνεχή επίκλησή του. Προσωπικά, δεν θα κουραστώ ποτέ να λέω πως η επίλυσή του είναι η μεγαλύτερη, η πιο ριζοσπαστική μεταρρύθμιση που έχουμε να κάνουμε στον τόπο μας. Που κάποια σημερινά αδιέξοδα θα τα συμπαρασύρει από μόνη της. Που θα αφαιρέσει αυτόματα το ταβάνι που σήμερα έχουμε πάνω στο κεφάλι μας και μας περιορίζει. Αφελής, βεβαίως, η προσέγγιση πως η επίλυση του Κυπριακού θα λύσει αμέσως όλα τα προβλήματά μας, αφελέστερο όμως το αξίωμα πως η μη επίλυσή του δεν δημιουργεί κανένα επιπλέον ζήτημα και μπορούμε να ζήσουμε αγνοώντας την ύπαρξή του. Άλλωστε τα γεγονότα διαψεύδουν σχεδόν καθημερινά αυτή την προσέγγιση.
Τις διεξόδους οφείλουμε να τις δημιουργούμε. Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά μας, εμάς των πολιτικών. Και στον Δημοκρατικό Συναγερμό οφείλουμε να είμαστε στην πρωτοπορία. Να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες. Είτε αφορούν το Κυπριακό, είτε τα επιτόκια, είτε τα ενεργειακά, είτε οποιοδήποτε άλλο ζήτημα. Προφανώς όταν κυβερνούμε, αλλά και τώρα που δεν κυβερνούμε. Δεν είναι ίδιον του Δημοκρατικού Συναγερμού και του DNA μας η προσέγγιση «θα σχολιάσουμε, όταν έχουμε κάτι ενώπιόν μας», ή η αποδοχή χωρίς διερεύνηση πως έτσι γίνεται και σε άλλες χώρες. Πρέπει να έχουμε συνεχώς την πρωτοβουλία. Αυτός είναι ο ρόλος μας, αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε.
*Βουλευτής Λευκωσίας ΔΗΣΥ | πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών | dmdemetriou.com
