Του Κώστα Ιορδανίδη
Σε τρεις ημέρες από σήμερα θα έχουμε το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλική Δημοκρατία και επιτέλους θα ησυχάσουμε όλοι. Η προεκλογική διαμάχη έχει προσλάβει τον χαρακτήρα μιας συγκρούσεως μέχρις εσχάτων μεταξύ των δυνάμεων του φωτός και του σκότους, που ενσαρκούνται στη Γαλλία αντιστοίχως από τον κ. Εμανουέλ Μακρόν και την κ. Μαρίν Λεπέν.
Λέγεται ότι πρόκειται για μια σύγκρουση μεταξύ της «βαθιάς Γαλλίας» και της ιδέας μιας «ενωμένης και αυτοδύναμης Ευρώπης» ή μεταξύ του «αναχρονιστικού εθνικισμού» της Δεξιάς και των φιλοευρωπαϊκών «δυνάμεων της προόδου».
Μόνον που η διάκριση είναι αναντίστοιχη προς την ισχύουσα πραγματικότητα, διότι από τη στιγμή που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν αποφάσισε την πολιτική εξόντωση του Ρώσου ομολόγου του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ευρωπαϊκή Ενωση κατέστη απλώς παρακολούθημα της αμερικανικής πολιτικής.
Διότι όταν μια ισχυρότατη οικονομική οντότητα, όπως η Ενωση, με διακεκηρυγμένες φιλοδοξίες πολιτικής ενοποιήσεως και αμυντικής αυτονομίας, εξαναγκάζεται να αναπροσαρμόσει βίαια και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την ενεργειακή της πολιτική –με τις φρικτές οικονομικές συνέπειες που συνεπάγεται μια τέτοια αλλαγή– είναι σαφές ότι η έδρα των κρισιμοτέρων αποφάσεων έχει μεταφερθεί από τις Βρυξέλλες στην Ουάσιγκτον.
Οταν ο κ. Ολαφ Σολτς ανέλαβε το αξίωμα του καγκελαρίου της Γερμανίας, ο κ. Μακρόν θα πρέπει να θεώρησε πως στόχος των εκλογών που ολοκληρώνονται την Κυριακή δεν ήταν απλώς η επανεκλογή του στην προεδρία της Γαλλίας, αλλά η ηγεμονία στην Ευρώπη.
Τις βοναπαρτικές του διαθέσεις, που δια-χρονικώς είναι ανιχνεύσιμες στους Γάλλους πολιτικούς, σχολίαζαν ειρωνικά κάποιοι συντηρητικοί Βρετανοί αναλυτές. Το ατύχημα του κ. Μακρόν είναι ότι σε αυτόν τον πανευρωπαϊκό αγώνα δρόμου τον πρόλαβε ο γηραιός Τζο Μπάιντεν.
Τέλος, καθόσον αφορά στο ενδεχόμενο επικρατήσεως της κ. Λεπέν στις εκλογές της Κυριακής, το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να συνταράξει εκ θεμελίων την Ε.Ε. Θα προκαλέσει ασφαλώς όχληση στο ληθαργικό πολιτικό και γραφειοκρατικό σύστημα της Ενώσεως, κάτι που ίσως να είναι και αναγκαίο. Ούτως ή άλλως, άλλοι είναι αυτοί που σύρουν το άρμα της Ευρώπης σε μια εποχή πράγματι σεισμικών ανατροπών.
