Του Κώστα Ιορδανίδη
Υπέβαλαν επισήμως χθες η Σουηδία και η Φινλανδία αιτήσεις για ένταξή τους εις το ΝΑΤΟ, λόγω εντόνων ανησυχιών της κοινής γνώμης των κατοίκων τους και φυσικά των ηγετών τους από την επεκτατική πολιτική της μετακομμουνιστικής Ρωσίας του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αξιον παρατηρήσεως ασφαλώς ότι αυτές οι δύο χώρες δεν διακατέχονταν από ανασφάλεια επί της κραταιάς Σοβιετικής Ενώσεως του δικτάτορος Ιωσήφ Στάλιν και των επιγόνων του, καθ’ όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά περί της ασφαλείας μιας χώρας αποφασίζουν οι πολίτες και οι εκάστοτε ηγέτες της.
Η αντίδραση του προέδρου Πούτιν, λίγες ημέρες πριν, υπήρξε ψύχραιμη. Δεν ήταν δυνατόν εξάλλου να είχε συμβεί αλλιώς. Θα ήταν έκφραση ύψιστης αδυναμίας εάν δημιουργούσε την εντύπωση ότι η ένταξη των δύο αυτών κρατών στο ΝΑΤΟ θα άλλαζε τον συσχετισμό ισχύος στη σημερινή αντιπαράθεση Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Ισως ο κ. Πούτιν να σκέφτεται για τον αντίπαλό του το ποιητικό εκείνο ότι «με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθεί» ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Πάσχουν όλοι οι ηγέτες άλλωστε από αυταπάτες ισχύος και έχουν την τάση να υποτιμούν τους αντιπάλους τους ή να προεξοφλούν με βεβαιότητα τις εξελίξεις.
Πρόβλημα ανέκυψε με τη στάση της Αγκυρας ως προς το θέμα της νέας διευρύνσεως του ΝΑΤΟ. Παρά τα περισπούδαστα που ακούγονται, ωστόσο, η Τουρκία δεν «παραλογίζεται», δεν «παζαρεύει», δεν «εκβιάζει», όπως ευρύτατα υποστηρίζουν στην Ελλάδα πολιτικοί και αναλυτές, όταν θέτει προϋποθέσεις για να εγκρίνει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στη Συμμαχία. Απλώς η Αγκυρα διαπραγματεύεται για να διασφαλίσει ρύθμιση ευνοϊκή ζητήματος υψίστης σημασίας, άμεσα σχετιζομένου με την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Διότι για τον όποιον Τούρκο που ασκεί κατά περίπτωση την εξουσία, το Κουρδικό και το εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων σχετίζονται –καλώς ή κακώς– με θέματα υψίστης ασφαλείας.
Διπλωματία ασκεί με δυο λέξεις η Τουρκία ως προς την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, ασκώντας κυριαρχικό δικαίωμα και αρνούμενη να υποβάλει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Ισως να αποβεί εις βάρος της το όλο θέμα. Αναλαμβάνει όμως τους κινδύνους. Διαφορετική η θεώρηση πραγμάτων στην Τουρκία, όμως όχι ακατανόητη.
