Του Απόστολου Κουρουπάκη
Της κουκουβάγιας τα μωρά I
Πάλι λάβρος ο δήμαρχος Πάφου κ. Φαίδων Φαίδωνος για τα επεισόδια στον χώρο φιλοξενίας ασυνόδευτων στην Πάφο. Επεισόδια με αφορμή το ποδόσφαιρο, όπως λένε οι πληροφορίες. Και ξαφνικά γίνεται χαμός, διότι οι νεαροί ασυνόδευτοι μετανάστες πλακώθηκαν και εμείς είμαστε άμαθοι από τέτοια, τα δικά μας τα ανήλικα δεν τα κάνουν αυτά, ούτε στην Κακοπετριά, ούτε στα γήπεδα, ούτε πουθενά, Παναγίες πάνε, Παναγίες έρχονται, αλλά πριν από μερικές ημέρες παραλίγο να κάψουμε ζωντανό ένα νεαρό που πήγαινε τον σκύλο του βόλτα... Οι λαμπρατζιές έγιναν άθλημα... οι προ covid εκδρομές στην Κακοπετριά ήταν πονοκέφαλος για γονείς, σχολεία, και τον Αστυνομικό Σταθμό της περιοχής. Αλλά αυτά είναι δικά μας παιδιά, δικαιούνται... και άφησε τα μωρά... Σαφώς και δεν πρέπει να συμβαίνουν τέτοια άγρια περιστατικά, αλλά αυτό είναι το δέντρο, δεν είναι το δάσος. Το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ ό,τι φαίνεται και οι κραυγές δεν βοηθούν!
Της κουκουβάγιας τα μωρά II
Σαφώς και το πρόβλημα είναι σοβαρό, αλλά έχει καθίσει να σκεφτεί κανείς ότι το πρόβλημα είναι πολύπλευρο; Φτάνει πια με το παραμύθι των επιδομάτων και του ελκυστικού «μεταναστευτικού» προορισμού. Η Πολιτεία, ομού με τις κατά τόπους αρχές, θα πρέπει να συνεργάζονται στενά για να δουν πώς να αμβλύνονται τα προβλήματα. Δεν είναι πάντα επωφελές να πετάνε οι Δήμοι την μπάλα στην Πολιτεία. Επίσης, κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε και τα πάσης φύσεως κυκλώματα εκμετάλλευσης, θα πρέπει να δούμε αν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα... Να δούμε πώς λειτουργούν η Υπηρεσία Ασύλου, οι ΜΚΟ, δικηγόροι και ιδιοκτήτες υποστατικών, που ξαφνικά θυμήθηκαν πού είναι το μέλι... να δούμε και ποιος είναι ανήλικος και φυσικά τι κάνει η Πολιτεία, οργανωμένα, με στόχευση, με βούληση για να βρεθεί μια άκρη... Ενδιαφέρον ανάγνωσμα: «Defending the Undefendable» του Walter Block.
Γκέτο, γκέτο είσαι εδώ;
Και έχουμε και την αρχή της απογκετοποίησης και της Λευκωσίας... από την τριάδα της ανάπτυξης Νουρή-Γιωρκάτζη-Πετρίδη, για μια Λευκωσία άλλη. Και αναρωτιέμαι αν ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνει γκέτο... Γκέτο σημαίνει μπαίνεις μετά φόβου Θεού, αναφωνώντας, ό,τι πάθω να μην το βαρεθώ! Και τη Λευκωσία την Παλιά γκέτο δεν τη λες... Είναι σημαντικό να ληφθούν σοβαρά μέτρα αειφόρου ανάπτυξης της παλιάς πόλης, με σχέδιο αστικής ανάπτυξης και όχι να ονειρευόμαστε να κάνουμε τις πόλεις μας αμερικάνικα προάστεια. Πάντως, δεν μπορώ να φανταστώ την παλιά πόλη γεμάτη φοιτητικές εστίες... και καφέ και φωτοτυπάδικα. Δεν το έχω δει σε καμία παλιά πόλη. Αλλά επειδή δεν είμαι και ο Γκιούλιβερ όρκο δεν παίρνω... Πάντως, ως φοιτητής, για αρκετά χρόνια..., δεν καταλάβαινα τις ανάγκες των μόνιμων κατοίκων... βέβαια οι φοιτητές οι δικοί μας θα είναι από τους άλλους, τους καλούς, Σχολή-Σπίτι-Σχολή και μέσα-μέσα σε κανένα σουαρέ για τσάι! Ξανά ενδιαφέρον ανάγνωσμα: «Defending the Undefendable» του Walter Block.
Λόγια 47 χρόνια!
Σιγά-σιγά το Βαρώσι χάνεται, αλλά εμείς ακόμα βλέπουμε ευκαιρίες και κάνουμε σκέψεις για το πώς μπορεί να αρθεί η δυσχερέστατη κατάσταση που διαμορφώνεται εδώ και χρόνια. Εμείς βέβαια πετάμε χαρταετό ή όπως λένε στη Γερμανία ψιχαλίζει. Και τώρα ένα είναι το ερώτημα στο δικό μου το μυαλό... ποιος μας φυλάει από τους φύλακες; Δύσκολη η απάντηση. Τα διαχρονικά λάθη, τα συμφέροντα, η βολή και οι δένδρα κουφά άνδρες πολιτικοί μας έφεραν την Κύπρο στη δεινότατη θέση σε σχέση με το Κυπριακό. Είναι λοιπόν αναγκαίο να αρχίσουμε και εμείς ως πολίτες να ανησυχούμε περισσότερο για το τι αύριο θέλουμε για το νησί αυτό, διότι «έρρει τα κάλα... [...]. Απορίομες τι χρη δραν», και μιας και πιάσαμε τα ποιητικά, διαβάστε Κυριάκο Χαραλαμπίδη.
Ενώ εμείς σκεφτόμαστε...
Και ενώ εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε και στα Κατεχόμενα η τουρκική κυβέρνηση υπογράφει Πρωτόκολλα Συνεργασίας, τα οποία ουσιαστικά μοιάζουν με συμβόλαια υποτέλειας. Η τ/κ κοινότητα ολοένα νιώθει τον κλοιό να σφίγγει, η κυβέρνηση Ερντογάν καταφέρνει, παρ’ όλες τις κατά καιρούς δυσκολίες, να παίζει ουσιαστικά εν ου παικτοίς, να κάνει και μάνα και να ελέγχει το παιχνίδι... Τα λόγια τα μεγάλα και οι υποσχέσεις δεν αρκούν πια, διότι η διχοτόμηση είναι προ των πυλών, και ο τουρκικός αναθεωρητισμός και όσοι τον υπηρετούν δεν μοιάζουν στον Αννίβα. Και καλό θα είναι να μην περιμένουμε έναν οποιοδήποτε σημερινό Κωνσταντίνο να οραματιστεί ένα «Εν τούτω νίκα» και οι επίδοξοι Κωνσταντίνοι να καταλάβουν πως η ιστορία δεν είναι γαϊδάρα για να γυρνάει στον αφέντη της... Τιμωρεί, αν μη τι άλλο, λοιπόν, ας σκεφτούν την υστεροφημία τους.
