Σήμερα εκδήλωση γίνεται σε μιαν αυλή ωραία

Σήμερα εκδήλωση γίνεται σε μιαν αυλή ωραία

Κόσμος κοσμάκης συγκεντρώθηκε την περασμένη Πέμπτη το απόγευμα στην αυλή του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών για τη δεξίωση-εκδήλωση γνωριμίας με το υφυπουργείο Πολιτισμού και τον πρώτο υφυπουργό Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πραγματικά πολύς κόσμος, από τον χώρο των τεχνών, των γραμμάτων, του θεάτρου, του χορού, της φωτογραφίας, και πολιτικός κόσμος, όπως ο κ. Καδής, ο υπουργός μας της Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος. Για να είμαι ειλικρινής εξεπλάγην όταν τον είδα και σιγοτραγούδησα, τι γυρεύει ο ψαράς o ψαράς μέσα στη χώρα… Λίγο αργότερα όμως κατάλαβα... Πήγε να δώσει κι εκείνος τα συγχαρητήριά του στον κ. Τουμαζή και ίσως να δει αν όλα βαίνουν καλώς με τη στελέχωση του υφυπουργείου, διότι αγωνίστηκε και ο ίδιος, και γλώσσες λένε πως υπάρχουν προεκλογικά παίγνια… Δεν ξέρω, δεν τα ενστερνίζομαι, αλλά μια απορία που την είχα σας την εξομολογούμαι...

Το νέο υφυπουργείο και η έδρα του

Πάντως, πολύ χάρηκα που είδα τόση ζωή σε αυτόν τον σπουδαίο χώρο του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών. Συνήθως ο χώρος είναι έρημος και μοναξιασμένος, αφού το Κέντρο πνέει τα λοίσθια, υποβοηθούσης και της διάθεσης της Πολιτείας..., η οποία δεν έχει καταλάβει ότι το εν λόγω Κέντρο επιτελεί σπουδαία δουλειά στην ιστορική έρευνα και στον τομέα της Λαογραφίας. Ελπίζω τώρα που έγινε έδρα του υφυπουργείου να καταλάβουν και αυτοί που θα το επισκέπτονται ότι αξίζει να κρατηθεί στη ζωή. Αυτό που σίγουρα δεν θα ήθελα να δω είναι η σταδιακή αποδιοργάνωσή του με πρόσχημα τις ανάγκες του υφυπουργείου... στεγαστικές ή άλλες. Δεν είναι ανάγκη επειδή φτιάξαμε κάτι, να χαλάσουμε κάτι άλλο... Ευκαιρία να δει ο κ. Τουμαζής πώς μπορεί το υφυπουργείο του να αξιοποιήσει τον πλούτο του Κέντρου.

Είπαμε – Ξείπαμε και τα ξαναλέμε

Τελικά, σε αυτή τη χώρα έχουμε πρόβλημα με το τι είναι τελειωμένη υπόθεση και τι όχι. Η πρόωρα εκλιπούσα Ζέτα Αιμιλιανίδου είχε βάλει το νερό στ’ αυλάκι για τον κατώτατο μισθό και οδηγούσε τα πράγματα προς ολοκλήρωση. Επήλθε ωστόσο το μοιραίο και δεν πρόλαβε να τελειώσει το έργο της. Μετά τον χαμό της πλείστοι όσοι διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι θα συνεχίσουν το έργο της, θα προχωρήσουν όσα εκείνη άφησε ημιτελή... και πριν αλέκτορα φωνήσαι, πούκουπα όλα. Οι εργοδοτικές οργανώσεις θρηνοδούσες γοερώς για τον θάνατο της Ζέτας Αιμιλιανίδου, αφού απόκλαψαν αποφάνθηκαν ότι τέρμα τα κλάματα... πάμε να δούμε πώς θα συντρίψουμε το κράτος... της ποιότητας ζωής του/της εργαζόμενου/ης. Όπως είχε πει ο κ. Αντωνίου στην «Κ» για τις διαβουλεύσεις με τους ξενοδόχους και την αείμνηστη Ζέτα Αιμιλιανίδου, να κλειστούν στο Προεδρικό και να μη βγουν αν δεν συμφωνήσουν σ’ έναν μισθό που θα διασφαλίζει ότι κανείς και καμία δεν θα κινδυνεύει να καταστεί εμπερίστατος.

Δυο παλεύουν κι ο τρίτος τραγουδά

Η σημερινή δημοσκόπηση της «Κ» (διαβάστε στη σελίδα 4) είναι άκρως ενδιαφέρουσα, αφού δείχνει τον τρίτο πόλο, τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη να παίρνει σβάρνα τους κύριους Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέα Μαυρογιάννη. Ο κ. Νίκος Χριστοδουλίδης φαίνεται ότι παίζει εν ου παικτοίς. Πρόγραμμα δεν έχει εξαγγείλει (κάτι βεβαιότητες παλαιότερα μόνο, που τελικά δεν επαληθεύτηκαν), είναι χαμηλών τόνων, λειτουργεί σιγανά και παντού, έχει δούρειους ίππους επίσης παντού... κυκλοφορεί ταπεινά, εν τέλει πείθει... Ο κ. Νεοφύτου προσπαθεί αλλά άμα δεν σε θέλει, δεν σε θέλει, ό,τι και να κάνεις... όσα περβόλια κι αν οργώσεις, αν σε προγράψει η κοινωνία και πολύ περισσότερο η υψηλή, τελείωσε! Ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης είναι καλός, είναι χρυσός, έχει τις χάρες όλες, αλλά μπήκε στο παιχνίδι αργά, είναι και έτσι και αλλιώς, διπλωμάτης είναι ο άνθρωπος... με τα πίτουρα της πολιτικής τι δουλειά έχει;