Του Απόστολου Κουρουπάκη
«I have a dream»
«Ζητούμε από τους εταίρους μας σε όλο τον κόσμο που μοιράζονται το όραμά μας, να μας βοηθήσουν να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας για μια επανενωμένη, ελεύθερη Κύπρο». Τάδε έφη ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης. Ο δε υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ιωάννου ανέφερε ότι «από την πρώτη μέρα ανάληψης της διακυβέρνησης του τόπου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, ξεκίνησε ένα διπλωματικό μαραθώνιο για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων» προσθέτοντας: «η προσπάθεια της Τουρκίας για σφετερισμό της περιουσίας των Ε/Κ κατοίκων δεν αποτελεί παρά μέρος της προσπάθειας της για δημιουργία δύο κρατών. Αυτή η προσπάθεια νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, θα πέσει και πάλι στο κενό». Δεν μπορώ να μην παραδεχθώ την αισιοδοξία και του κ. Χριστοδουλίδη και του κ. Ιωάννου. Αλλά αναρωτιέμαι, μήπως αντί για μαραθώνιο να περνάγαμε σε 200άρι; Διότι με τους μαραθώνιους και τους μακροχρόνιους φτάσαμε να έχει ανοίξει το Βαρώσι, να ζητάμε αντιπροσώπους και να μη βρίσκουμε και σε λίγο, οι άλλοι που τρέχουν 100άρι –ούτε καν 200άρι– θα μας προσπεράσουν και εμείς ακόμα θα είμαστε στα ωραία συνθήματα…
«I have a dream» ΙΙ
Ο κ. Ιωάννου έκανε τις δηλώσεις του σε έκθεση στο Μουσείο Θάλασσα στην Αγία Νάπα, αφιερωμένη στην Αμμόχωστο με τίτλο «Ημέρα Μνήμης Αμμοχώστου». Να θυμίσω στον κ. Ιωάννου ότι και ο βασιλιάς Πέτρος Α΄ είχε βγει στην Ευρώπη και έψαχνε συμμάχους και έλλειπε και πολλά χρόνια και τα πράγματα δεν πήγαν και πολύ καλά. Το ίδιο και ο γιος του, ο Πέτρος Β΄, ο οποίος μάλιστα αιχμαλωτίστηκε από τους Γενουάτες, όταν αυτοί κατέλαβαν την Αμμόχωστο. Τι θέλω να πω… Η ιστορία, αν τη διαβάσει κανείς με ανοικτό μυαλό, μπορεί να πει πολλά. Άλλωστε, ο κ. Χριστοδουλίδης διαθέτει βιβλιοθήκη 6.000 τόμων, οπωσδήποτε μια-δυο έγκριτες ιστορίες της Κύπρου θα τις διαθέτει. Οι εξελίξεις τρέχουν, οι φίλοι και σύμμαχοί μας έχουν ταυτόχρονα και συμφέροντα…
Όχι άλλο κάρβουνο!
Καταντάει τραγελαφικό αυτό με τα καύσιμα και τους ελέγχους στα οδοφράγματα. Και δυστυχώς δεν είναι το μόνο που δείχνει πως δεν μπορούμε να δούμε παραπέρα από τη μύτη μας. Όπως δεν μπορούν οι πολιτικοί μας να καταλάβουν ότι μία μέρα θα ξυπνήσουμε και δεν θα υπάρχει η βόρεια κατεχόμενη Κύπρος όπως την ήξεραν ή την είχαν γνωρίσει. Από τη μία η ιλιγγιώδης τουριστική ανάπτυξη περιοχών όπως των Λιβερών, του Καραβά-Λαπήθου, του Αγίου Επίκτητου, η οικιστική ανάπτυξη όπως στο Τρίκωμο και στα περίχωρα της Λευκωσίας και της Κυθρέας, και από την άλλη τα τεράστια στρατόπεδα που καταλαμβάνουν χιλιάδες σκάλες σε πάρα πολλές περιοχές, διαμορφώνουν οσημέραι νέες γεωγραφικές και χωρογραφικές πραγματικότητες. Και από εδώ κάποιοι να το παίζουν πατριώτες και ταυτόχρονα να εγγράφουν εταιρίες που έχουν διεθνή παρουσία… Πώς το είχε γράψει ο Ανδρέας Παστελλάς στο ποίημά του «Εμπορεία Φοινικικά»: «Στην πατρίδα μου πλήθυναν οι Φοίνικες / την πατρίδα μου πουλάν καθημερινά μεσοτιμής οι Φοίνικες» και στο «Το αυτοκέφαλον»: «Απ’ τον καιρό που γίναμε αυτοκέφαλοι / θρίαμβος της βυζαντινής διπλωματίας μας […] γίναμε ξεροκέφαλοι / κι όλο του κεφαλιού μας κάναμε, / αλλά κάθε φορά το κάθε μας μοιραίο σφάλμα / ανάθεμα φορτώναμε την τύφλα μας / σ’ άλλων ανύποπτων κεφάλια».
