Η ενέργεια της κυρίας Όλγκιν, με την ανοικτή επιστολή προς τις κοινωνίες και τους πολίτες, είναι πρωτότυπη και ξεφεύγει από τα τετριμμένα, αποτελώντας συνέχεια της 6μηνης αποστολής της. Αυτή η κίνηση διακρίνεται από αμεσότητα και δείχνει άτομο με αναπτυγμένη ενσυναίσθηση και ευαισθησίες, θέτοντας σε νέα βάση την παρουσία μιας απεσταλμένης για το Κυπριακό.
Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για στρατηγική ενέργεια ή εξωτερίκευση συναισθημάτων και διαπιστώσεων, η ουσία βρίσκεται στο αποτέλεσμα και το περιεχόμενο της επιστολής της. Τα κρίσιμα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι ποιος είναι ο στόχος της επιστολής και ποια πρέπει να είναι η αντίδραση της Ελληνοκυπριακής πλευράς.
Ο στόχος της κυρίας Όλγκιν φαίνεται να είναι η δημιουργία ενός πλαισίου αξιοπιστίας γύρω από το πρόσωπό της και η πρόκληση αισθημάτων συμπάθειας, ώστε να μπορέσει να πείσει ή να διαδραματίσει ρόλο σε μελλοντικό στάδιο. Επίσης, επιδιώκει να παρουσιάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα δεδομένα στο νησί μετά από την εξάμηνη εμπειρία της.
Από το περιεχόμενο της επιστολής της δεν προκύπτει καμία διαφορά στα συμπεράσματά της όσον αφορά τις ευθύνες για την υφιστάμενη κατάσταση και την αδυναμία επανέναρξης των συνομιλιών. Δεν μιλώ για ίσες αποστάσεις, γιατί δεν τις τήρησε. Απορώ γιατί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χαιρέτησε το περιεχόμενο της επιστολής ως αισιόδοξη βάση για την επόμενη μέρα.
Αυτό ίσως είναι αποτέλεσμα της συνέχειας των δηλώσεων ικανοποίησης μετά από κάθε συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας με την κυρία Όλγκιν. Φαίνεται κάτι σαν «εγκλωβιστική αβρότητα», όπου η προσπάθεια διατήρησης «καλών» σχέσεων οδηγεί σε επιφανειακές δηλώσεις υποστήριξης. Ίσες αποστάσεις σημαίνει να βρίσκεσαι σε απόσταση τόση, όση αρμόζει από την κάθε πλευρά ανάλογα με τη συμπεριφορά της.
Θα παραθέσω τέσσερις αναφορές από την επιστολή της και θα εξηγήσω γιατί διατηρώ αυτήν την άποψη:
1. Οι ελιές αφθονούν στην πατρίδα μας, αλλά οι ελιές στον νότο είναι ελεύθερες, ενώ αυτές στον βορρά είναι σκλαβωμένες. Πολλοί από εμάς δεν είχαν ποτέ την δυνατότητα να αγγίξουν και να δουν τις ελιές τους στον κατεχόμενο βορρά.
2. Οι διαφορές στο νησί δεν ξεκίνησαν πριν από 60 χρόνια εξ υπαιτιότητας των Ελλήνων της Κύπρου, αλλά ως στρατηγική επιλογή της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Η κυρία Όλγκιν όφειλε να παραμείνει προσηλωμένη στο 1974 και την εισβολή, αντί να ανατρέπει τις Ιστορικές Πραγματικότητες.
3. Η παράλειψη αναφοράς στην αιτία ύπαρξης των μνημείων και των μνημόσυνων είναι αξιοσημείωτη. Αυτά υπάρχουν λόγω του πολέμου, της εισβολής και του πόνου. Η μνήμη των πεσόντων αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνικής μας συνείδησης.
4. Η νευροεπιστημονική προσέγγιση της κυρίας Όλγκιν δεν συνδέεται άμεσα με το Κυπριακό Ζήτημα, το οποίο σχετίζεται περισσότερο με τη νομική επιστήμη, τη φιλοσοφία και το διεθνές δίκαιο. Το Κυπριακό δεν είναι ψυχολογικό πρόβλημα και δεν μπορεί να υποτιμηθεί με μια νευροεπιστημονική προσέγγιση.
Η κυρία Όλγκιν έχει σκοπιμότητα σε κάθε της κίνηση, κάτι αναμενόμενο και θεμιτό. Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η πλευρά μας επιτελεί τη δουλειά της όπως θα έπρεπε. Δεν είναι ώρα για επικοινωνιακές κινήσεις, αλλά για σοβαρή μελέτη και προσεκτική αντίδραση
Ο Δρ Κυριάκος Α. Κενεβέζος ήταν Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα, και Υπουργός Παιδείας & Πολιτισμού
