Του ΝΙΚΟΥ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ*
Η κινητικότητα στο Κυπριακό, που τόσο έχει πολυδιαφημισθεί, ίσως για επικοινωνιακούς λόγους, παρά από έλλειψη επίγνωσης της τραγικής πραγματικότητας, δεν μπορεί από μόνη της να οδηγήσει σε επίλυση του Κυπριακού που θα είναι βιώσιμη και κοινά αποδεκτή. Επιπρόσθετα αναλύοντας την όλη κατάσταση και την αμετακίνητη στάση της Τουρκίας, για λύση δύο κρατών, δημιουργεί έντονα ερωτηματικά και αμφιβολίες, πώς είναι δυνατόν η ε/κ πλευρά να οδηγηθεί στο τραπέζι των συνομιλιών αν βεβαίως και αυτό γίνει κατορθωτό, με την Τουρκία να διακηρύσσει με κάθε ευκαιρία ότι συζητάει μόνο πάνω στη βάση λύσης δύο κρατών.
Την ίδια ώρα δεν φαίνεται από την Ε.Ε. ή το ΝΑΤΟ διάθεση να πιέσουν την Τουρκία να μετακινηθεί από την αδιάλλακτη και απαράδεκτη θέση της. Ακόμα και εμείς και η Ελλάδα και οι συμμαχoί μας να περιορίζονται μόνο σε δηλώσεις για λύση του Κυπριακού στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα.
Αυτό δεν είναι σίγουρα αρκετό, ούτε αποτελεσματικό για να πιεσθεί και να μετακινηθεί η Τουρκία από τις θέσεις της για λύση δύο κρατών. Αντίθετα κανένας σύμμαχός μας δεν είναι πρόθυμος να ασκήσει πιέσεις στην Τουρκία. Και το χειρότερο ούτε η Αθήνα είναι διατεθειμένη να ασκήσει οποιαδήποτε πίεση για να μη χαλάσει το «καλό κλίμα» του ελληνοτουρκικού διαλόγου, που συνεχίζεται με το Κυπριακό στην πραγματικότητα να παραμένει στο «ράφι».
Και η Λευκωσία παρακολουθεί και ακολουθεί χωρίς να ενοχλείται. Και όλα αυτά όταν οι παρούσες γεωπολιτικές εξελίξεις και διεθνείς συγκυρίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια μοναδική ευκαιρία να ζητήσουμε και να απαιτήσουμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά και τους συμμάχους μας τις ΗΠΑ, να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία ως μια κατoxική δύναμη που τόσο έχουν ευαισθητοποιηθεί μόνο για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Για την Κύπρο, ούτε βλέπουν ούτε συγκινούνται. Λες και στην Κύπρο η Τουρκία να ήρθε μόνο για ένα «υγιεινό περίπατο» και παραμένει για 51 χρόνια ως «τουριστική και όχι κατοχική δύναμη». Η υποκρισία της Δύσης άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναξιοπιστία της. Αυτές είναι οι πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες οδηγούμαστε στην άτυπη πενταμερή, που στο τέλος υπάρχει ο κίνδυνος όχι μόνο για ναυάγιο, αλλά παράλληλα και η Τουρκία να εκμεταλλευθεί τη δική μας αδράνεια και να επιδιώξει «πακετοποίηση» του Κυπριακού με τα ελλαδοτουρκικά για να επιτύχει τον στόχο της για λύση δύο κρατών. «Αλήθεια μοιάζουμε να πηγαίνουμε ξυπόλητοι στα αγκάθια». Έστω και τώρα οφείλουμε να αφυπνισθούμε και να αντιδράσουμε, γιατί μετά θα είναι πολύ αργά.
*Πρώην αναπληρωτής πρόεδρος / βουλευτής ΔΗΚΟ
