Ιστορικής σημασίας η επίσημη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στην Αθήνα. Ομολογουμένως καλά προετοιμασμένη αυτή τη φορά, με όλη τη σημειολογία να φανερώνει την κοινή διάθεση να περάσει μια καλή εικόνα προς τα έξω, αλλά και να δοθεί συνέχεια σε αυτή. Βεβαίως δεν θα ήταν φρόνιμο να καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις αναφορικά με το μέχρι που μπορεί να φτάσει όσον αφορά στα δύσκολα ζητήματα. Είναι εξάλλου πολύ νωρίς για εκτιμήσεις. Το δεδομένο όμως είναι πως κάθε φορά που οι ελλαδοτουρκικές σχέσεις διέρχονται μίας καλής πορείας και υπάρχει ανοικτό κανάλι συνεργασίας, αυτό ευνοεί έμμεσα και τις συνθήκες στο Κυπριακό. Αυτό φάνηκε και στις δημόσιες δηλώσεις όπου ο Τούρκος πρόεδρος, όταν κλήθηκε να μιλήσει γι’ αυτό, δε θέλησε να χαλάσει το καλό κλίμα ακόμη και όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός αναφέρθηκε στη θέση αρχής τής ελληνικής κυβέρνησης για λύση στη βάση του πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών. Ο ίδιος με μία φειδωλή απάντηση, οριοθέτησε από τη μια την ανάγκη επίτευξης συνολικής και βιώσιμης λύσης με έμφαση, όμως στις σημερινές πραγματικότητες.
Παράλληλα με τις σημαντικές εξελίξεις σε επίπεδο ελλαδοτουρκικών και την υπογραφή μνημονίου φιλίας με στόχο την εξομάλυνση και της δημόσιας ρητορικής που συχνά έφερε τις δύο χώρες αντιμέτωπες έχει διοριστεί επιτέλους η νέα εκπρόσωπος του γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών για την Κύπρο.
Εξ αρχής ορισμένοι έσπευσαν να επιβεβαιώσουν αυτό που συχνά λέγεται, ότι δηλαδή, η Κύπρος μετατράπηκε σε κοιμητήριο διπλωματών, αφού, στις πλείστες περιπτώσεις οι απεσταλμένοι έφυγαν από το νησί κακήν κακώς, και εφόσον και οι δύο πλευρές τούς απέδωσαν κακές υπηρεσίες και ιδιοτελή συμφέροντα πίσω από τις προσπάθειές τους. Σε κάθε περίπτωση, φαντάζομαι πως αυτό είναι ήδη γνωστό και συνυπολογίζεται από τον ΟΗΕ. Αυτό που δεν φαίνεται να γίνεται κατανοητό όμως από κύκλους στο εσωτερικό, είναι πως κάθε φορά που απαξιώνεται μία ειρηνευτική διαδικασία και που ορισμένοι με ανακούφιση πιστεύουν ότι φτάνουμε πιο κοντά στο λεγόμενο «βελούδινο διαζύγιο», στο μόνο που φτάνουμε είναι σε μία μόνιμη ατελέσφορη αποκαθήλωση οποιουδήποτε μεγάλου οράματος για το μέλλον της χώρας.
Επειδή το ιδιάζον καθεστώς ένταξής μας στην Ενωμένη Ευρώπη θα μας φέρνει διαρκώς ενώπιον των ευθυνών μας ως Δημοκρατία έναντι των Τουρκοκυπρίων και παράλληλα η συνεχιζόμενη κατοχή θα μας αναγκάζει να διαχειριζόμαστε τις συνέπειες των ενεργειών που η Τουρκία θα κάνει στα Κατεχόμενα.
Για όσους παρακολουθούν τι συμβαίνει, η διχοτόμηση βρίσκεται ήδη προ των πυλών με τρόπο εντελώς ανεξέλεγκτο, και δεν αναφέρομαι μόνο στα όσα καθημερινά τσιμεντώνονται επί του εδάφους με τον οικοδομικό οργασμό στα κατεχόμενα. Αναφέρομαι στην πολιτική, οικονομική, θρησκευτική και εκπαιδευτική προσπάθεια αποκαθήλωσης της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Τουρκία. Στην πρωτοβουλία αλλαγής ταυτότητας, ονόματος και λειτουργιών, με σκοπό την πλήρη ποδηγέτηση. Αυτό θα είναι καταστροφικό για κάθε ενδεχόμενη πορεία του Κυπριακού. Με λύση ή χωρίς. Αν χαθεί η τ/κ κοινότητα θα χαθεί κάθε ιστορική, κοινωνική και πολιτισμική συνάφεια που μπορεί να κρατήσει συνεκτικά ενωμένο το νησί. Θα βρεθούμε επιπλέον ενώπιον νέων προκλήσεων με ανυπολόγιστες προεκτάσεις που μπορεί να δημιουργηθούν σε επίπεδο ανταγωνισμού στους τομείς τουρισμού, προϊόντων, μεταφορών, υπηρεσιών κ.λπ.
Το ερώτημα που παραμένει είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Ο διορισμός της νέας απεσταλμένης δημιουργεί μία ευκαιρία να θέσει η πλευρά μας ξεκάθαρο πλαίσιο ως προς το τι στοχεύουμε ως τελικό αποτέλεσμα και να πάμε βήμα-βήμα να αποδείξουμε ότι εμείς και θέλουμε και μπορούμε. Με μικρά βήματα που θα στέλνουν και μηνύματα προς την τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση που αντιστέκεται με κάθε τρόπο και μέσο που διαθέτει ενάντια στα σχέδια της Τουρκίας. Όσον αφορά την ίδια την Τουρκία, φαίνεται η συνεργασία για το αέριο να την ενδιαφέρει. Αν αυτό μπορεί να ξεκλειδώσει τη διάθεσή της για λύση του Κυπριακού, οπωσδήποτε θα πρέπει να τύχει διερεύνησης.
Σήμερα, το μείζον είναι να πείσουμε με πράξεις –εντός και εκτός– ότι η λύση δεν είναι αδύνατη και ότι το όραμα ένταξης ολόκληρου του νησιού στην Ευρώπη δεν είναι άπιαστο. Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση, και εδώ ακριβώς είναι που θα κριθεί ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης κατά πόσο θα φανεί θαρραλέος και τολμηρός ή αν θα υποκύψει στις αντιδράσεις μερίδας των κομμάτων που τον στηρίζουν και αφήσει τα πράγματα να εξελιχθούν ερήμην του εις βάρος τελικά και των δύο κοινοτήτων και κάθε επόμενης γενιάς Κυπρίων.
Η κα Ξένια Κωνσταντίνου είναι αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου Δημοκρατικού Συναγερμού, υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού.
