Η συνήθης τακτική του Νίκου Χριστοδουλίδη να αποφεύγει να δίνει σαφείς απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ως προεδρικός υποψήφιος, φαίνεται να έφτασε στο ταβάνι της στο πρόσφατο debate της 19ης Ιανουαρίου.
Δικαίως, η αδυναμία του κ. Χριστοδουλίδη να πάρει μια ξεκάθαρη θέση ενάντια στο ενδεχόμενο συμμετοχής του φασιστικού ΕΛΑΜ σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, προκάλεσε πολιτικές αντιδράσεις («δεν αποκλείουμε κανένα, είμαστε εδώ για να ενώσουμε»). Φαίνεται δε να αποτελεί το κερασάκι στην απολίτικη αυτή τούρτα που φιλοδοξεί να κυβερνά από τον ερχόμενο Μάρτιο.
Μάταια, ο κ. Χριστοδουλίδης προσπαθούσε το επόμενο πρωί στο ραδιόφωνο του Πολίτη να αλλάξει τροπάριο, λέγοντας ότι με το ΕΛΑΜ δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία, διότι υπάρχουν διαφωνίες. Ποιες είναι αυτές οι διαφωνίες δεν μας είπε. Είναι στο Κυπριακό; Όπου ο κ. Χριστοδουλίδης στα λόγια στηρίζει τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, αλλά στην πράξη φαίνεται να ήταν εξ αυτών που απέτρεψαν τη συμφωνία σε Μον Πελεράν και Κραν Μοντανά;
Είναι στο μεταναστευτικό; Που ο κ. Χριστοδουλίδης επαινεί τα ρατσιστικά μέτρα του υπουργού Εσωτερικών ενάντια στους αιτητές ασύλου; Ή που δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον στηρίζουν βουλευτές όπως ο ανεκδιήγητος Χρύσανθος Σαββίδης, ο οποίος ένιωθε άνετα να ηγείται ξενοφοβικής πορείας στη Χλώρακα, φωνάζοντας «Διώξτε τους»;
Και ενώ ο κ. Χριστοδουλίδης προσπαθούσε κάποιες ώρες μετά από το debate να τηρήσει αποστάσεις από τους (φανερούς) φασίστες, ισχυριζόμενος πως «ξέρει πολύ καλά τι λέει», αμέσως μετά σε άλλη ραδιοφωνική εκπομπή στον ΣΠΟΡ FM, εκπρόσωπος του επιτελείου του δήλωνε ότι ως πρόεδρος θα μιλά με όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Τι κι αν η μητρική οργάνωση του ΕΛΑΜ, η Χρυσή Αυγή για όσες και όσους μπορεί να λησμονούν, καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση στην Ελλάδα; Το εδώ παράρτημα το βλέπουμε ακόμα ως κοινοβουλευτικό κόμμα.
Πρόκειται για άλλη μια υπεκφυγή από την ομάδα Χριστοδουλίδη. Η ιστορία έχει δείξει πολλές φορές πως η λαϊκή ετυμηγορία και λανθασμένη μπορεί να αποδειχτεί και επικίνδυνη. Και όχι, δεν λέμε ότι πρέπει να αγνοείται η λαϊκή ετυμηγορία. Υπάρχουν όμως τρόποι, όσοι πολεμούν τη δημοκρατία, να περιθωριοποιούνται.
Αντί όμως να περιθωριοποιείται, το ΕΛΑΜ κανονικοποιείται σταθερά. Και η κανονικοποίηση του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού που εκπροσωπεί το ΕΛΑΜ, δεν ήρθε μόνο από τον κ. Χριστοδουλίδη και τις κωλοτούμπες του επιτελείου του στα τέλη της προηγούμενης βδομάδας.
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση, να βγαίνει ο ΔΗΣΥ να επικρίνει το πρώην πουλέν του για τη διστακτικότητά του να αποστασιοποιηθεί από το ΕΛΑΜ. Ο ΔΗΣΥ, ο πρόεδρος του οποίου ήταν αυτός που στις 10 Ιουνίου του 2021, στην πρώτη Ολομέλεια μετά τις βουλευτικές εκλογές για την εκλογή προέδρου της Βουλής, γύριζε προς τους βουλευτές του ΕΛΑΜ, υποδεικνύοντάς τους να ψηφίσουν την Αννίτα Δημητρίου στον β΄ γύρο της ψηφοφορίας. Τότε ήταν καλό το ΕΛΑΜ;
Ή μήπως πρέπει να ξεχάσουμε την κρίση που προκάλεσε στις συνομιλίες το κυβερνών κόμμα, υιοθετώντας τον Γενάρη του 2017 την πρόταση του ΕΛΑΜ να τιμάται η συλλογή υπογραφών από την Εκκλησία της Κύπρου στις 15 Γενάρη 1950, υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα;
Τα όψιμα κροκοδείλια δάκρυα, λοιπόν, δεν πείθουν. Γιατί μπορεί ο Αντρέας Κημήτρης να πέταξε την μπανανόφλουδα στα πόδια του κ. Χριστοδουλίδη (και αυτός να την πάτησε και με τα δύο), αλλά ο κ. Νεοφύτου δεν μπορεί να επικαλείται πρότερο έντιμο βίο σε ό,τι αφορά τη σχέση του ΔΗΣΥ με το ΕΛΑΜ.
