Πενήντα χρόνια φέτος, πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα. Σημασία σήμερα όμως δεν έχει πόσα χρόνια πέρασαν, αλλά πόσα ακόμα θα περάσουν. Εγώ, ήμουν λένε, από τους τυχερούς αφού δεν έζησα τον πόλεμο. Πόσο τραγικό, να λογίζεσαι τυχερός, που η μόνη επαφή που είχες ποτέ με την πόλη, τη γειτονιά και το σπίτι των γονιών σου να είναι κάτι μαυρόασπρες φωτογραφίες.
Ανήκω στη γενιά που πίστεψα σε κάθε λογής ψεύτικες ελπίδες για επιστροφή. Από τη δήθεν απελευθέρωσή μας από το ξανθό γένος, μέχρι το σχέδιο Ανάν και αργότερα τις φρούδες ελπίδες στο Κραν Μοντανά, για να καταλήξουμε τελικά στο σήμερα και να βρισκόμαστε ίσως πιο κοντά στο να χάσουμε και την υπόλοιπη Κύπρο, παρά στο να επιστρέψουμε στα σπίτια μας.
Ακούγεται ίσως σκληρό, αλλά μας κούρασαν και οι ρομαντισμοί και τα μεγάλα λόγια. Η πραγματικότητα είναι σκληρή – είμαστε η γενιά που το Κυπριακό το έχουν προσπεράσει άλλα θέματα. Ποιος μπορεί όμως να κατηγορήσει τους νέους όταν τόσα χρόνια καλά-καλά δεν γνωρίζουμε ποια λύση προτείνουμε ούτε και ποια θα είναι τα οφέλη από την επίλυση του Κυπριακού; Το γνωστό «ποίημα», λύση στηριγμένη στα ψηφίσματα, δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική στη βάση της ΔΔΟ είναι γενικό και αόριστο. Κάθε άνθρωπος είναι εκ φύσεως αρνητικός σε μεγάλες αλλαγές της καθημερινότητάς του, ειδικότερα όταν καλείται να επιλέξει μια αλλαγή για την οποία δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς θα είναι η επόμενη του ημέρα. Γι’ αυτό τον λόγο θεωρώ πως το Κυπριακό δύσκολα μπορεί να λυθεί με τα σημερινά δεδομένα. Η άγνοια των νέων γενιών για το τι εστί η λύση που διεκδικούμε αλλά και για τα οφέλη σε κοινωνικό, οικονομικό, ενεργειακό και κάθε άλλο επίπεδο που θα έχει η Κύπρος σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού, θα αποτελεί πάντα το μεγαλύτερο εμπόδιο της λύσης.
Και εξηγώ με απλά λόγια: Έχει κάποιος την ψευδαίσθηση πως ακόμα και στο απομακρυσμένο σενάριο που σπάσουμε την τουρκική αδιαλλαξία και πετύχουμε συμφωνία στο πλαίσιο της ΔΔΟ, ο ελληνοκυπριακός λαός με τις ελάχιστες γνώσεις που έχει σήμερα για το ζήτημα, θα υπερψηφίσει τη λύση σε μελλοντικό δημοψήφισμα; Θεωρώ πως όχι. Η άγνοια θα προκαλέσει φόβο και άρνηση. Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που προτείνω έστω τώρα και χωρίς χρονοτριβή την πολιτική κατάρτιση του πληθυσμού για όλα τα ζητήματα που αφορούν το κυπριακό πρόβλημα. Χρειάζεται όραμα, πλάνο και έρευνα. Τι σημαίνει ΔΔΟ; Τι θα αλλάξει στη ζωή μας; Ποια τα εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά και άλλα οφέλη μιας λύσης; Να γίνει μία επικαιροποιημένη μελέτη με τα σημερινά δεδομένα, που να καταγράφει την οικονομική πτυχή της λύσης. Να μάθει επιτέλους ο κόσμος τι είναι αυτή η περιβόητη λύση που διεκδικούμε, και αφού καταρτήσουμε τον λαό μας να τους ρωτήσουμε και την άποψή τους. Να τολμήσουμε να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Όσο δεν το πράττουμε, τόσο πιο βαθιά θάβουμε στις μνήμες μας και μόνο τα κατεχόμενα εδάφη μας.
Μία τέτοια πρωτοβουλία μπορεί και πρέπει να αναλάβει η νεολαία. Να γυρίσουμε την κάθε γωνιά της Κύπρου, να ακουμπήσουμε τον κάθε νέο ή φοιτητή μας που ζει στο εξωτερικό, να διαφωτίσουμε επιτέλους τη γενιά που παρέλαβε μισή πατρίδα. Αν πραγματικά συνειδητοποιήσουμε το διακύβευμα αλλά και την προοπτική μιας λύσης του Κυπριακού, τότε ίσως γίνει η νούμερο ένα προτεραιότητα των νέων μας. Αυτό τον ρόλο πρέπει να διαδραματίσει η ΝΕΔΗΣΥ – αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία αυτή, όντας το πιο ζωντανό όργανο της πολιτικής νεολαίας του τόπου μας.
Ο κ. Δήμος Γεωργιάδης είναι αντιπρόεδρος της Νεολαίας ΔΗΣΥ.
