Η τουρκική εισβολή του 1974 κατάφερε να επιβάλει την κατοχή στο 1/3 του εδάφους της ΚΔ. Με τη δύναμη των όπλων εκδίωξε από τα σπίτια και τις περιουσίες τους 200.000 Έλληνες της Κύπρου. Μετέφερε στο κατεχόμενο τμήμα της ΚΔ ολόκληρη την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Έφερε εποίκους από την Τουρκία και παραχώρησε σε όλους περιουσίες των Ελληνοκυπρίων. Εγκατέστησε στο κατεχόμενο τμήμα μια παράνομη και ελεγχόμενη διοίκηση και επέβαλε μια ντε φάκτο διχοτόμηση της Κύπρου. Δημιούργησε έτσι συνθήκες επί του εδάφους, που να ευνοούν την επίτευξη των στόχων και των σχεδίων της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.
Εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σχεδίων της είναι η διατήρηση της ΚΔ κυρίαρχου κράτους, μέλους του ΟΗΕ και ισοτίμου μέλους της Ε.Ε. από το 2004. Έτσι η Τουρκία απέτυχε στον στόχο της για διάλυση και κατάργηση της ΚΔ. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ αναγνωρίζουν την ΚΔ και τον Πρόεδρο που είναι Ελληνοκύπριος ως το μόνο νόμιμο κράτος της Κύπρου με το όνομα ΚΔ.
Η Τουρκία επέβαλε μια παράνομη διχοτόμηση κι ένα παράνομο καθεστώς, που δεν αναγνωρίζει καμιά χώρα ή διεθνής οργανισμός. Παρουσιάζει την κατοχή μέρους της ΚΔ ως πρόβλημα ανάμεσα στις δύο κοινότητες και στοχεύει στην κατάργηση της ΚΔ και στην κυριαρχική ισότητα της ΚΔ και του παράνομου κράτους που εγκατέστησε στην κατεχόμενη περιοχή. Αυτό ως πρώτο βήμα για τον έλεγχο και την επανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου, σύμφωνα με το σχέδιο Νιχάτ Ερίμ από το 1955.
Η νέα πρωτοβουλία του ΠτΔ για εμπλοκή της Ε.Ε. στη διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού και η αντίδραση των ηγετών προκάλεσε αισιοδοξία στον ΠτΔ. Όμως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχτεί συμμετοχή της Ε.Ε. στη διαδικασία. Για να αλλάξει τη θέση της, πρέπει να πάρει ανταλλάγματα. Η Ε.Ε. δεν πρόκειται να πιέσει την Τουρκία για πολλούς λόγους. Αντίθετα, θα πιέσει την ΚΔ για παραχωρήσεις προς την Τουρκία. Και είναι πολύ γνωστό τι αναμένει και τι ζητάει η Τουρκία.
Η Ε.Ε. θέλει να επαναρχίσουν οι συνομιλίες. Και οι πιέσεις για αποδοχή λύσης θα απευθύνονται στην πλευρά μας. Και η πλευρά μας και ο ΠτΔ πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί. Οι υποχωρήσεις των δύο τελευταίων ΠτΔ ξεπέρασαν πολύ τις κόκκινες γραμμές. Οι συγκλίσεις δεν είναι βάση για μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Είναι απίθανο να βελτιωθούν. Η Ε.Ε. θέλει να απαλλαγεί από το Κυπριακό, αλλά χωρίς να θίξει την Τουρκία.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ακόμα και για την ευνοϊκότερη για μας λύση ΔΔΟ πρέπει να παραδώσουμε την ΚΔ και να τη μετατρέψουμε σε συνιστώσα πολιτεία. Δυστυχώς, οι συγκλίσεις δεν προνοούν συστατικά κράτη, αλλά συνιστώντα κράτη, που σημαίνει ίδρυση ενός νέου κράτους και όχι μετεξέλιξη της ΚΔ, που πιθανόν να μας την παρουσιάσουν με μια εποικοδομητική ασάφεια, που θα καταρρεύσει στην πρώτη κρίση.
Καμιά «επανένωση» δεν πρόκειται να αποτελέσει αντιστάθμισμα για την κατάργηση της ΚΔ. Και καμιά «επανένωση» μέσα στο πλαίσιο μιας ΔΔΟ δεν πρόκειται να τερματίσει την κατοχή και τη διχοτόμηση. Απλώς θα τις νομιμοποιήσει, με μία εποικοδομητική ασάφεια, στη διατύπωση των όρων της συμφωνίας. Πρώτη σκέψη του ΠτΔ πρέπει να είναι η διατήρηση της ΚΔ που αποτελεί τη μόνη και αποτελεσματική άμυνα και έπαλξή μας.
Και εμείς ο λαός πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι με ένα νέο ΟΧΙ να υπερασπιστούμε την ΚΔ και τον Ελληνισμό της Κύπρου. Δεν απορρίπτουμε μια συμβιβαστική, αλλά εγγυημένη και βιώσιμη λύση. Αλλά πάνω από τη λύση πρέπει να έχουμε την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Ρεαλισμός δεν είναι ο απαράδεκτος συμβιβασμός για χάρη της λύσης. Ρεαλισμός είναι η απόρριψη μιας λύσης που θα νομιμοποιεί την κατοχή και τη διχοτόμηση, κρυμμένη με εποικοδομητική ασάφεια.
