Ευρισκόμενος στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες, είχα την τύχη να παραβρεθώ σε μια πραγματικά εξαιρετική εκδήλωση, που διοργάνωσε η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Ελίζα Βόζεμπεργκ, με το, δυστυχώς, επίκαιρο θέμα «Αύξηση της βίας κατά των γυναικών, αιτίες και πολιτικές αντιμετώπισης». Στην εκδήλωση είχαν κληθεί και μίλησαν, μεταξύ άλλων, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αννίτα Δημητρίου, και η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Όλγα Κεφαλογιάννη, ενώ παρέστη ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα Κυριάκος Κενεβέζος. Τα όσα ακούσαμε στη διάρκεια αυτής της καλά οργανωμένης και ζεστής εκδήλωσης, μας προκάλεσαν ανάμεικτα αισθήματα. Αφενός θλίψη και οργή για το εύρος του προβλήματος της βίας κατά των γυναικών, που φαίνεται να λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Αφετέρου, αισιοδοξία ότι υπάρχει μια γενικότερη αφύπνιση, μια συντονισμένη κινητοποίηση θεσμών και φορέων για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα.
Ήταν πολύ σημαντικά τα όσα ανέφεραν οι εξέχουσες ομιλήτριες, που αποτελούν το ιδανικότερο παράδειγμα της επιτυχίας των γυναικών σε όλους τους τομείς της ζωής - επαγγελματικό, ακαδημαϊκό και πολιτικό. Φώτισαν πλευρές του ζητήματος, αλλά κυρίως κάλεσαν σε δράση τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ώστε όλοι μαζί να βάλουμε ένα τέλος σε αυτές τις απεχθείς συμπεριφορές. Πολύ πρόσφατα η Κυπριακή Βουλή ψήφισε ειδικό, προς τούτο το σκοπό, νόμο καθιστώντας την γυναικοκτονία ως ιδιώνυμο ποινικό αδίκημα, που επισύρει ποινή διά βίου φυλάκισης . Το σχετικό νομοθέτημα, οδηγήθηκε μετά από μήνες διαβουλεύσεων ενώπιον της ολομέλειας της Βουλής και ψηφίστηκε από την πλειοψηφία της. Η Κύπρος, έγινε μία από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης, που αναγνώρισε νομικά ως ξεχωριστό αδίκημα τη «γυναικοκτονία», η οποία στις πλείστες των περιπτώσεων, είναι αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, βασανισμού και μισογυνισμού και άσκησης ενδοοικογενειακής βίας.
Ωστόσο, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν φθάνει η ψήφιση και η εφαρμογή μιας αυστηρής νομοθεσίας, με βαριές ποινές κολασμού για τους δράστες. Απαιτείται, ταυτόχρονα, να εξαλειφθεί ο φόβος από τα θύματα. Να έχουν τη δύναμη να καταγγείλουν τη φρίκη που τους συμβαίνει στους κόλπους της οικογένειας ή σε οποιαδήποτε σχέση τους. Αλλά και όσοι αντιλαμβάνονται ότι συμβαίνει κάτι άσχημο εναντίον μιας γυναίκας, επίσης, να το μεταφέρουν στα αρμόδια όργανα. Το κακό, πάντως, μπορεί να εξαλειφθεί μόνον αν ξεριζωθούν ξεπερασμένα στερεότυπα που προέρχονται από το παρελθόν, μαζί με μια κουλτούρα βίας, που αναπαράγεται ειδικά στις ηλικίες των νέων. Εκεί είναι που πρέπει να στοχεύσουμε, και να εστιάσουμε την προσοχή μας, στην οικογένεια και στα σχολεία. Εκεί πρέπει να καλλιεργείται ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο. Και αυτό είναι ευθύνη των γονιών και των δασκάλων. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την συλλογική προσπάθεια που επιβάλλεται να εντατικοποιηθεί, μπορούν να διαδραματίσουν επίσης η εκκλησία, τα Μέσα Ενημέρωσης και ασφαλώς το διαδίκτυο. Για να μπορέσουμε να περιορίσουμε όσο το δυνατό περισσότερο, ή ακόμα και να εξαλείψουμε μια μέρα, τα φαινόμενα βίας κατά των γυναικών.
*Ο Πανίκος Λεωνίδου είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ, Νομικός και Μέλος της Επιτροπής Νομικών της Βουλής.
