Του Γιάννη Ιωάννου
Η στροφή που επιχειρεί ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν με φόντο τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την Αθήνα δείχνει να σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή παραδείγματος. Όχι γιατί η Τουρκία θα λύσει ξαφνικά, εν μία νυκτί, τις ελληνοτουρκικές διαφορές με φόντο τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο ή το Κυπριακό αλλά ούτε και διότι η Αθήνα και η Λευκωσία θα στήσουν «Πρέσπες του Αιγαίου» όπως μας λένε εδώ και λίγα 24ωρα όσοι προ μηνών υποστήριζαν πως η Τουρκία δεν θα συναινέσει στην είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και κυκλοφορούσαν hashtags #NojetsforTurkey. Το παράδειγμα αλλάζει διότι η τουρκική οικονομία δοκιμάζεται, ο Ερντογάν είναι 70 χρονών και χωρίς αντιπολίτευση ή μεγάλη εκλογική διαδικασία ενώπιον του και ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται και θα συνεχιστεί μέχρι να διαμορφωθεί μια ολόκληρη νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας του διεθνούς συστήματος για τις επόμενες δεκαετίες.
Μέσα σε αυτό το πλέγμα, ο Ελληνισμός, σε Ελλάδα και Κύπρο οφείλει να μετρήσει τις δυνάμεις του με τον ίδιο του τον εαυτό. Τι σημαίνει αυτό; Μια καλά προετοιμασμένη, ειλικρινής και χωρίς σύνδρομα ή ετεροπροσδιορισμούς στρατηγική για την επίλυση των προβλημάτων με την Τουρκία ή οποία θα κοιτάζει όχι μόνο την επόμενη ημέρα και το εσωτερικό αλλά τις επόμενες δεκαετίες. Ακριβώς γιατί «η Τουρκία του Ερντογάν», που δεν είναι μια δημοκρατία δυτικού τύπου όπως η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία σε λίγα χρόνια δεν θα είναι η ίδια -και η πολιτική μετάβαση σε τέτοιες περιπτώσεις εγκυμονεί κινδύνους και ρίσκα, δεδομένων των μεγεθών και της Γεωγραφίας -στη Κύπρο και του ισχύοντος στάτους κβο.
Για το Κυπριακό, δυσκολότερο από τα ελληνοτουρκικά, όλα τα πιόνια δείχνουν να έχουν στηθεί για την παρτίδα που θα ξεκινήσει το επόμενο διάστημα προκειμένου να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες
Σημαίνει αυτό πως η Τουρκία του Ερντογάν θα υποχωρήσει από τις «Γαλάζιες Πατρίδες» και την υψηλή αναθεωρητική ρητορική με φόντο το Αιγαίο, τη Κύπρο και την ανατολική Μεσόγειο, ιδίως αν ο Τούρκος Πρόεδρος αισθανθεί πιο ασφαλής, οικονομικά και εξοπλιστικά, στο εγγύς μέλλον; Πολύ πιθανόν να επανέλθει με υψηλούς τόνους, μπορεί όμως και όχι -όπως συχνά ο μέσος δημοσιολογούντας παραθέτει. Πιθανότερο ωστόσο, και μάλλον ασφαλέστερο και πατριωτικά υπεύθυνο, είναι η Ελλάδα και η Κύπρος να προετοιμαστούν για να τον εμπλέξουν με σκοπό μια καλά σχεδιασμένη διαπραγμάτευση έχοντας, πάντα, και το Plan-B αν ο τελευταίος επανέλθει σε υψηλούς τόνους. Τι ορίζει μια τέτοια προσέγγιση; Μια στιγμή αλήθειας, 200 και πλέον χρόνια από την σύσταση του ελληνικού κράτους, μετά από μισό αιώνα σχεδόν κατοχής στη Κύπρο και έναν αιώνα μετά την γέννηση της σύγχρονης Τουρκίας.
Για το Κυπριακό, δυσκολότερο από τα ελληνοτουρκικά, όλα τα πιόνια δείχνουν να έχουν στηθεί για την παρτίδα που θα ξεκινήσει το επόμενο διάστημα προκειμένου να επανεκκινήσουν οι συνομιλίες. Το αν θα υπάρξει όντως διαδικασία ή αν η Τουρκία, σε αυτή τη γωνιά της περιοχής, έχει επιλέξει να κινηθεί διαφορετικά σε σχέση, πχ, με την Αθήνα θα φανεί και μάλιστα πολύ σύντομα. Όπως επίσης σύντομα θα φανεί κι αν ο Πρόεδρος Χριστουδουλίδης εννοεί όλη αυτή την ρητορική του περί λύσης του Κυπριακού ή απλά θέλει να διαχειριστεί ένα αδιέξοδο, όπως τόσοι πολλοί προκάτοχοί του έκαναν στο παρελθόν, κυλώντας τον χρόνο πιο κάτω.
Η ώρα της αλήθειας δείχνει να φτάνει συνεπώς και στο Κυπριακό και οτιδήποτε κι αν συμβεί, από το ενδεχόμενο επανάληψης των συνομιλιών ή αποτυχίας αυτού του ενδεχομένου μέχρι την επίτευξη λύσης ή ενός νέου ναυαγίου, θα μας ακολουθά, αυτή την φορά, για πάντα. Ας ελπίσουμε πως το έχουν συνειδητοποιήσει αυτοί που πρέπει.
Τwitter: @JohnPikpas
