Του Αλέξη Παπαχελά
Αν το αμερικανικό Ανώτατο Δικαστήριο ανατρέψει την εμβληματική απόφαση για τις αμβλώσεις, θα πρόκειται για μια ιστορική εξέλιξη. Οι αποφάσεις του σηματοδοτούν συνήθως το πώς κινείται το πολιτικό εκκρεμές και τίποτα δεν είναι πιο ευαίσθητο για την αμερικανική κοινωνία από το συγκεκριμένο ζήτημα. Η ανατροπή στην περίπτωση Roe v. Wade δείχνει το τι πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια στις ΗΠΑ από τους δικαστές που διόρισε ο Ντόναλντ Τραμπ κατά τη θητεία του. Δεν πρόκειται για περιπτώσεις συντηρητικών φωτισμένων δικαστών, αλλά για υπερσυντηρητικούς ακτιβιστές που έχουν στόχο να αλλάξουν το αμερικανικό «παράδειγμα» και να σπρώξουν την κοινωνία προς τον ακραίο συντηρητισμό.
Η αναμενόμενη απόφαση ενδέχεται βέβαια να βοηθήσει τον Μπάιντεν. Μεγάλα τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας είναι μεν συντηρητικά, αλλά δεν συμφωνούν με την απαγόρευση των αμβλώσεων. Μια τέτοια εξέλιξη θα τα κινητοποιήσει ενόψει των κρίσιμων εκλογών για το Κογκρέσο τον Νοέμβριο και ενδεχομένως να στερήσει από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα τις νίκες που περιμένει.
Το ζήτημα είναι πάντως το πώς φτάσαμε έως εδώ, πώς επικράτησε ο συντηρητικός φονταμενταλισμός σε τόσο εκτεταμένα κομμάτια της αμερικανικής κοινωνίας. Σίγουρα δεν έχει βοηθήσει το κύμα της άκρατης πολιτικής ορθότητας που είχε κυριαρχήσει στο Δημοκρατικό Κόμμα τα τελευταία χρόνια, από το αν πρέπει να σταματήσει άμεσα η χρηματοδότηση της αστυνομίας έως το αν κάποιος μπορεί να υπογράφει όχι ως η/ο, αλλά ως κάτι άλλο.
Η υπερβολή συχνά φέρνει τη μεγαλύτερη υπερβολή, ειδικά όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι δύσκολες και οι πολίτες αμφισβητούν τα πάντα γύρω τους.
Η Ιστορία της Αμερικής έχει δείξει βέβαια ότι συχνά πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Στις μέρες μας το εκκρεμές κινείται πιο βίαια, πιο απρόβλεπτα και φτάνει σε πιο ακραία σημεία στις οριακές του κινήσεις. Τα ζητήματα που προκαλούν αυτές τις κινήσεις είναι σχεδόν πάντοτε ταυτοτικά, έχουν να κάνουν με τη θρησκεία, τη μετανάστευση, το δικαίωμα του αυτοορισμού καθενός. Συχνά ξεπερνούν τις κλασικές πολιτικές διαχωριστικές γραμμές. Σε περιόδους κρίσης ανοίγουν βαθύτερα ρήγματα που βρίσκονταν σε ύπνωση. Και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν φωνή και δύναμη σε όσους κάνουν τη μεγαλύτερη φασαρία, είτε από εδώ είτε από εκεί. Κάπου εκεί στη μέση, η μεγάλη πλειοψηφία κινείται πιο λογικά και με μετριοπάθεια. Αντιδρώντας συνήθως σε εξελίξεις που την ξαναφέρνουν στο γήπεδο της πολιτικής, όπως πιθανότατα να συμβεί με την αναμενόμενη απόφαση για τις αμβλώσεις.
