Εξτραβαγκάντζα

Η ανακοίνωση της Βασίλισσας του Λεμεσιανού Καρναβαλιού προκάλεσε αμηχανία στην αστική Λευκωσία. «Βέρα Ευθυμίου Παρλαλίδου. Δύο επίθετα, μια ιστορία!» έριξε αλάτι στην πληγή η σιεροκουτάλα Κούταλου. «Η στέψη θα γίνει την Τσικνοπέμπτη» ήταν η χαριστική βολή που βύθισε το καρέ σε μια βαρύθυμη σιωπή. Ώσπου η οικοδέσποινα σηκώθηκε από τη θέση της και έκανε αυτό που αναπαράχθηκε από τις Φιλοπτώχους της μείζονος περιοχής πρωτευούσης ως «Η Απάντηση Της Χήρας».

Η Ιουλία ξεκλείδωσε το Louis Vuitton μπαούλο και πήρε ένα κουτί από μπλε βελούδο στα χέρια της. Το άνοιξε και τοποθέτησε προσεκτικά στο κεφάλι της το στέμμα. Ξαφνικά, άνθισαν οι μνήμες από τα προπολεμικά μπαλ μασκέ. Ιδιαίτερα από το θρυλικό πάρτι του Δημήτρη Πιερίδη, όπου ντύθηκε Queen Julia, προκαλώντας παραλήρημα στο κοσμικό πλήθος. «Πάμε σαν άλλοτε» είπε στο καρέ. «Με μια εξτραβαγκάντζα!».

Ανήμερα Τσικνοπέμπτης οι καλεσμένοι συνέρρευσαν στον κήπο της Ρενέ Κυπαρίσσι «για κοψίδια και ζιβανία». Το catering ανέλαβε η Ελλού, η οποία ντύθηκε Μις Λαοκρατία, με μια σατέν κορδέλα περασμένη στο μπούστο της που ανέγραφε «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Το Team Ελλού στελεχωνόταν από γραμμωμένα ΕΔΟΝόπουλα στο ψήσιμο και καλλίγραμμες ΔΗΚΟπούλες στο σερβίρισμα. «Αγαπηθείτε γιατί χανόμαστε» φώναξε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού και η νεολαία, σαν να περίμενε το παρασύνθημα, ξεκίνησε τα χαμουρέματα καθώς έπαιζε η dance εκδοχή του Bella Ciao.

Η έκρηξη της ακελοδηκοϊκής λίμπιντο ταρακούνησε επιτέλους τα λιμνάζοντα ύδατα του πάρτι που βούλιαζε στον καθωσπρεπισμό και τη βαρεμάρα. Ακόμα και η Ιουλία αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ένα τσικνο-γλέντι, στο οποίο οι περισσότεροι προσήλθαν ως Μαυρίκιοι και Ιλάειρες, είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. «Το εμπεδώσαμε ότι η ζωή δεν μιμείται την τέχνη αλλά την κακή τηλεόραση. Όμως όλη αυτή η κακογουστιά των αυτοφυών σελέμπριτις εμένα με ξεπερνά» κατακεραύνωσε ένα φωτογενές ζεύγος Μαυρικίου που φόραγε την Άρτα με τα Γιάννενα. «Να βάλεις τα λαμέ και να φυσάει» συμπλήρωσε, προτού τους παρατήσει σύξυλους.

«Ο αποπροσανατολισμένος τι ρόλο βαράει;» έθεσε το βαθύ φιλοσοφικό ερώτημα η Ευγενία η Καλαμαρού, δείχνοντας προς το μέρος του απόστρατου. Ο Ηρακλής Λεοντίου, σαν να κατάλαβε πως μίλαγαν γι’ αυτόν, τους ένευσε μ’ ένα χαμόγελο. «Παπούτσι νούμερο 45!» ψιθύρισε η Κουλλίτσα Κυριακού με νόημα και οι κυρίες άφησαν ένα βαθύ αναστεναγμό. «Τι ντυθήκατε, στρατηγέ μου;» ανέλαβε να διαλευκάνει το μυστήριο η Ρενέ Κυπαρίσσι. «Μαργαρίτης Σχοινάς». «Τουτέστιν;». «Το μεροκάματο του τρόμου».

Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν θα ήταν ιδανικός πρωταγωνιστής του κινηματογραφικού έπους του Νέστορα Μάτσα «Το μεροκάματο του τρόμου», ομοφώνησε το καρέ. «Με εκείνο το απλανές βλέμμα, το μονίμως έκπληκτο… Κι εκείνη τη σπαρακτική ατάκα, “με συγκλονίζει αυτό που βλέπω”, που ράγισε ευαίσθητες ευρωπαϊκές καρδιές» σχολίασε η Ιουλία. «Τι τον συγκλόνισε ακριβώς;» αναρωτήθηκε η αθώα Ρενέ. «Τα χωράφια στην Αθηένου! Την ιδρώνουν τη φανέλα εκεί στις Βρυξέλλες, μάνα μου».

Το πάρτι πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Το μόνο που απόμενε πια ήταν να γονατίσουν μπροστά στη βασίλισσα Βέρα Ευθυμίου Παρλαλίδου και να της παραδώσουν τα κλειδιά της πόλης. «Άλλος ο αέρας της Λεμεσιανής Ριβιέρας» μουρμούρισε προβληματισμένη μια δικηγόρος από τα παλιά τζάκια της Γλάδστωνος. «Πλην όμως, κάποιο καρέ δεν είπε ακόμα την τελευταία του λέξη» απάντησε με νόημα η οικοδέσποινα Ρενέ Κυπαρίσσι, αναπτερώνοντας το ηθικό της ομήγυρης.

Τα φώτα έσβησαν και σίγασε η μουσική. Ένας ψίθυρος κυριάρχησε, ώσπου άναψε ο προβολέας στο βάθος του κήπου αποκαλύπτοντας μια αυτοσχέδια σκηνή. Ευθύς αμέσως, τα γυμνασμένα ΕΔΟΝόπουλα σήκωσαν ψηλά τις σούβλες και οι χυμώδεις ΔΗΚΟπούλες άφησαν πολύχρωμα μπαλόνια στον αέρα. «Team Ιουλία, Τα διαβολόπαιδα: Μια αληθινή ιστορία» ανακοίνωσε η Λαοκρατία Ελλού και οι καλεσμένοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. «Επιτέλους, μια εξτραβαγκάντζα» σχολίασε μια παλαιά δόξα του ποκεριζέ, χωρίς ακόμα να γνωρίζει πως όσα θ’ ακολουθούσαν ήταν βγαλμένα μέσα από τη ζωή.

Το σενάριο της φαρσοκωμωδίας ήταν τα αυθεντικά λόγια του Μητροπολίτη Μόρφου σε ομιλία που έκανε για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Στην παράσταση έπαιξαν με σειρά εμφανίσεως: η Ευγενία Καλαμαρού (Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης), η Κουλλίτσα Κυριακού (Άγιος Ιωάννης Ρώσος), η Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον (Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος) και η Φώφη Κούταλου στον κόντρα ρόλο του Γιώργου Τσαλίκη.

«Πολλή αμαρτία, πολλή ασέβεια και πολλή απιστία στον κόσμο. Γι’ αυτό πρέπει να γίνει πόλεμος» είπε ο Άγιος Ιωάννης. «Όχι, Άγιε μου, από μικρό παιδί όλο σε πολέμους και ταλαιπωρίες βρέθηκα και αν γίνει έξαφνα πόλεμος θα χαθούν και ψυχές πριν προφτάσουν να μετανοήσουν» απάντησε ο Πατήρ Ιάκωβος. «Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος!» μουλάρωσε ο Άγιος. «Αν δεν γίνει πόλεμος, τα παιδιά των παιδιών σου δεν θα είναι κανονικά παιδιά. Θα είναι διαβολόπαιδα. Γι’ αυτό θα προτιμήσει ο Θεός να κάνει ένα ξεκαθάρισμα και ό,τι μείνει».

Ακολούθησε μια φορτισμένη παύση κι ύστερα ακούστηκε ο χριστιανικός λόγος του Μητροπολίτη Μόρφου για την εισβολή στην Ουκρανία: «Όλα αυτά που γίνονται τώρα είναι μια αναγκαία εγχείρηση». Ξανά σιωπή. Και προτού προλάβει το κοινό να συνέλθει από το σοκ, εμφανίζεται η Φώφη Κούταλου τραγουδώντας με μπρίο το σουξέ του συνεπώνυμου του Γέροντα Ιάκωβου, Γιώργου Τσαλίκη: «Θα γίνω δυναμίτης, απόψε στο κορμί της, να την ανατινάξω, τη μοίρα της ν’ αλλάξω». Αυλαία. Χειροκρότημα.