Καλημέρα κυρία Ουίλσον

Τη βδομάδα του Δεκαπενταύγουστου δύσκολα συναντούσες ελληνόφωνο να κυκλοφορεί στο κέντρο της Λευκωσίας. Γι’ αυτό ήταν μεγάλη έκπληξη όταν, περνώντας ένα πρωί από την πλατεία Ελευθερίας, είδα την εκκεντρική φιγούρα της κάτω στην τάφρο. Με κοντοκουρεμένο κεφάλι και υπερμεγέθη κοκάλινα γυαλιά ηλίου, δύσκολα περνούσε απαρατήρητη άλλωστε. Βοηθούσε βεβαίως γι’ αυτό το μεταξωτό κιμονό και τα αρχαιοελληνικά σανδάλια. Το στιλ υπήρξε ανέκαθεν σύμμαχος της Ιουλίας Παλαιολόγου Ουίλσον σκέφτηκα και την πλησίασα…

–Είστε πάντα τόσο λαμπερή, κυρία Ουίλσον.

–Καμιά γυναίκα στην ηλικία μου δεν έχει την πολυτέλεια να αρνηθεί ένα κομπλιμάν, αγαπητέ. Θα το δεχτώ λοιπόν.

–Επιστρέψατε από τις διακοπές σας;

–Επέστρεψα και απολαμβάνω την ησυχία της μικρής μας πόλης. Το γιοφύρι της Ζάχα το πρωί είναι χάρμα. Ως το μεσημέρι βέβαια, κοχλάζουν τα μπετά και μια απλή βόλτα με αυτές τις θερμοκρασίες είναι σκέτη κόλαση.

–Να υποθέσω ότι και φέτος ακολουθήσατε τις θερινές παραδόσεις;

–Μα δεν έχω πλέον αντοχές για πειραματισμούς. Οπότε κατέλυσα στο κλεινόν άστυ με την ξαδέλφη μου Ευφημία Παλαιολόγου Τσαμπά και επιχειρήσαμε μόνο μία απόδραση στην Ύδρα. Ο Δάκης Ιωάννου εκθέτει φέτος στα Σφαγεία George Condo, καλό άλλοθι για να απολαύσουμε ένα υπέροχο δείπνο στο Téchne και τις βόλτες μας στο νησί.

–Οι φίλες σας;

–Η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού θυμήθηκε τα νιάτα της και ακολούθησε ένα μαραμένο (πάλαι ποτέ) παιδί των λουλουδιών στις Μικρές Κυκλάδες. Σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις το ρομάντζο πήγε περίφημα, με απογευματινά gin and tonic και μαγευτικά ηλιοβασιλέματα. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των καθημερινών βαρκάδων για τις παραλίες εμπλούτισε και τις μουσικές της γνώσεις. Γνωρίζετε εσείς μια τραγουδίστρια ονόματι Lila;

–Ομολογώ πως με πιάνετε αδιάβαστο.

–Η εν λόγω Lila τραγουδάει ένα σουξέ με τίτλο «à tout à l’heure», που το γράφει όμως «atoutaler», για να είναι υποθέτω πιο εύληπτο στους βαρκάρηδες που την αποθεώνουν. Σύμφωνα με την Κουλλίτσα κάνει θραύση στο YouTube καθότι διαθέτει στίχους που μιλάνε στην ψυχή των νέων παιδιών. Όπως «κλείσε, no communication, έχει χαθεί το connection» ή «Atoutaler, δεν θα με ξεχάσεις ποτέ, φεύγω με το μαύρο κουπέ», ή επίσης «Baby boy boy baby boy boy calma / φεύγω μακριά θα σου γίνει τραύμα/ ήσουν πιστός μα έχασες το θαύμα / όχι άλλο stress, όχι άλλο drama». Καλά μιλάμε ότι εδώ έγινε σοβαρή δουλίτσα.

–Είστε πάντα τόσο ενημερωμένη κυρία Ουίλσον!

–Εδώ, χρυσέ μου, από τη βαρεμάρα διαβάζω ρεπορτάζ με τίτλο «Αρχηγοί, σε θερινή ραστώνη», τη Lila δεν θα μάθω; A propos η Αννίτα επέλεξε ελληνικά νησιά, ο Στέφανος πήγε Γερμανία όπου σπουδάζει η κόρη του, ο Νικόλας πήγε στην Κρήτη και ο Καρογιάν στη Μολδαβία. Αυτό που λάτρεψα όμως ήταν η κατακλείδα: «Σημειώνεται ότι, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Μαρίνος Σιζόπουλος, δεν θέλησε να αποκαλύψει ποια περιοχή επέλεξε για να περάσει τις διακοπές του». Μιλάμε για σταρ ολκής, όχι αστεία.

–Την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων την είδατε;

–Από το μετερίζι της Πατριάρχου Ιωακείμ με την ξαδέλφη Έφη φυσικά. Το καλύτερό μας ήταν τα εγκεφαλικά που μοίρασε στο χριστεπώνυμο πλήρωμα. Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Ιερώνυμο: «Στην τελετή έναρξης είδαμε να βλασφημείται το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και των μαθητών του και στην τελετή λήξης, μας έδειξαν τον Εωσφόρο να κατεβαίνει ολόχρυσος και μέσα σε φως, στο Στάδιο από τον ουρανό». Αυτή που το τερμάτισε όμως ήταν η Θεοφανία Παπαθωμά.

–Η γνωστή ηθοποιός;

–Παλαιά δόξα της Tv όταν ζούσε τον αμαρτωλό έρωτα με τον παπά στο «Άγγιγμα Ψυχής» και νυν θεούσα, αντιεμβολιάστρια και οπαδός του conspiracy theory γενικώς. Ανάρτησε λοιπόν δύο φωτογραφίες (μία με την ελληνική σημαία και τον «Εωσφόρο» του Ιερώνυμου και μία με τις φωτιές της Αττικής) και σχόλιο: «Όποιος πιστεύει, ότι οι δύο ταυτόχρονα ληφθείσες φωτογραφίες δεν έχουνε καμία σχέση μεταξύ τους, να σηκώσει το χέρι του!». Τι ζούμε και δεν το μαρτυρούμε, αγόρι μου!

–Με τούτα και με κείνα δεν σας ρώτησα για την κυρία Ευγενία.

–Η Καλαμαρού θρηνεί την απώλεια του ινδάλματος της νεότητάς μας. Η Le Monde το διατύπωσε θαυμάσια: «Ο Αλέν Ντελόν ενσάρκωσε την τελειότητα ως ηθοποιός, βιώνοντας την τέχνη του με απαράμιλλη ένταση». Από τα πολλά πάντως που λέχθηκαν εγώ κράτησα το τελευταίο αντίο από την Μπριζίτ Μπαρντό: «Με τον θάνατό του ο Αλέν βάζει τέλος στο μαγευτικό κεφάλαιο μιας περασμένης εποχής, της οποίας υπήρξε το κυρίαρχο μνημείο. Εκπροσώπησε το καλύτερο του “κινηματογραφικού θαύματος” της Γαλλίας. Ένας πρεσβευτής της κομψότητας, του ταλέντου, της ομορφιάς».

–Σας ακούω συγκινημένη.

–Για τα χρόνια που φεύγουν, αγαπητέ. Δεν εξιδανικεύω το παρελθόν, αλλά αυτή ήταν η ζωή μας. Και ο Ντελόν, ένα γκρο πλαν που θα θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία. Ο οποίος, ώριμος πια, είπε και κάτι πολύ νόστιμο για τη φιλία, που με βρίσκει απολύτως σύμφωνη: «Ποιος είναι πραγματικός φίλος; Εκείνος που μπορείς να του τηλεφωνήσεις στις τρεις το πρωί και να του πεις ότι μόλις διέπραξες ένα έγκλημα. Και το μόνο που θα σου απαντήσει είναι: Πού είναι το πτώμα;».

–Να σας ευχηθώ Καλό Χειμώνα με τις φίλες σας λοιπόν.

–Θαρρώ πως μια καλημέρα είναι αρκετή, αγαπητέ.

–Καλημέρα, κυρία Ουίλσον.