Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μηδενί ονειδίσεις
Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τη Βρετανίδα με την αθώωσή της θεωρώ πως είναι η απόδειξη ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε όλους τους θεσμούς α πριόρι, ούτε φυσικά να δικάζουμε σε λαϊκά δικαστήρια. Φυσικά, δεν θα περίμενε η διεθνής κοινότητα από μία τουρίστρια να μάθει ότι η Αγία Νάπα δεν είναι και ο πιο κατάλληλος τόπος για θρησκευτικό τουρισμό, άρα πρώτα και κύρια θα πρέπει οι ίδιοι στην Αγία Νάπα ν’ αλλάξουν τον προσανατολισμό τους στο τι ποιότητας τουρισμό θέλουν. Ο κ. Καρούσος θα πρέπει λογικά να πήρε το μάθημά του, αφού η δικαιοσύνη έκρινε ότι δεν υπήρξε δημόσια βλάβη. Βιάστηκε ως δήμαρχος της πόλης να πάρει θέση τότε, μάλλον από υπέρμετρη αγάπη για την πόλη του, αλλά κατά μία έννοια «Φίλος με Πλάτων, φιλτάτη δʼ αλήθεια».
ΕΒΚΑ(Φ)λαμε νάμι!
Το ΕΒΚΑΦ προσπαθεί να καταστεί συνομιλητής και νομικώς και άλλως πως για τα Βαρώσια, και στην Επιτροπή Ακίνητης Περιουσίας στα Κατεχόμενα και στο ΕΔΑΔ και σιγά-σιγά θα το καταφέρει και η «Καθημερινή» και άλλες συνάδελφες εφημερίδες το έχουμε θίξει. Αλλά μάλλον ουδείς άκουγε ή διάβαζε, ενόσω άνοιγε, ω τι περίεργο και η περιοχή του μετζίτ του Μπιλάλ Αγά. Εκείνο το τμηματικό άνοιγμα που είχε γράψει η Μαρίνα Οικονομίδου στην «Κ»... τότε που ο γράφων σημείωνε πως γίνονται βολιδοσκοπήσεις για αγορά περιουσιών, τον Σεπτέμβριο του 2019, τότε που όλοι έγραφαν ότι ανοίγει το Βαρώσι, Λυδία λίθος το Βαρώσι για το Κυπριακό... αλλά αλλού στη Γερμανία, ας πούμε, ψιχαλίζει και στην Καραμανιά χιονίζει... και να ξανά το ΕΒΚΑΦ στην εξίσωση... και εμείς κυρώσεις να ζητάμε και να τρώμε κάτι άκυρα...
Η αναμονή είναι αρετή
Ακόμα περιμένω, στωικά και χωρίς να ενοχλήσω το Τμήμα Πολεοδομίας για να μου απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με τους Συνοικισμούς, έχει περάσει χρόνος πολύς, αλλά δεν πειράζει, έχουν δουλειά οι άνθρωποι, αλλά πώς γίνεται ορισμένες υπηρεσίες να πνίγονται από δουλειά και να μην ευκαιρούν να απαντήσουν σ’ ένα mail, που στο κάτω-κάτω αυτοί μου είπαν να το στείλω, για ν’ απαντήσουν αρμοδίως... Βέβαια, αρχές καλοκαιριού του 2018 μου είχαν πει από τη Γραμματεία Δανειστικών Επιτρόπων ότι θα απαντούσαν σε αίτημά μου πως άμα τη επιστροφή της αρμόδιας λειτουργού θα μου απαντούσαν, εντός μιας εβδομάδας... πέρασαν χρόνια και καιροί, αλλά απάντηση καμία.
Θέατρα και αηδίες
Ομολογώ πως δεν το πρόσεξα νωρίτερα πως σε λύκειο της Δασούπολης η διευθύντρια έστειλε ξαφνικά τη σχολική θεατρική ομάδα να κάνει πρόβες στο κλειστό γυμναστήριο του σχολείου, το οποίο τις Κυριακές τα απογεύματα, όταν δηλαδή οι μαθητές έκαναν πρόβες το γυμναστήριο ήταν κρατημένο από ομάδα καλαθόσφαιρας, και όχι στο αμφιθέατρο της μονάδας –κλειστό τις Κυριακές, γιατί εκεί γινόντουσαν συσκέψεις των καθηγητών, σεμινάρια, αλλά και η διενέργεια των rapid test. Το αποτέλεσμα, να ματαιώνεται οριστικά η θεατρική παράσταση των μαθητών. Όπως μαθαίνω από ένα σημείο και μετά άρχισε μία διελκυστίνδα με το ποιος την έχει μεγαλύτερη την εξουσία και τελικά νίκησε η διευθύντρια. Και έτσι οι μαθητές έμαθαν τι εστί Πολιτισμός στη χώρα ετούτη και ότι τα θεατράκια είναι χάσιμο χρόνου.
