Του Αλέξη Παπαχελά
Αυτός ο τόπος έχει μια τρομερή αναγεννητική ικανότητα. Το ένιωσα, για μία ακόμη φορά, σε μια επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια η πόλη μοιάζει να έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση και την εξωστρέφεια που της έλειπαν και την κρατούσαν πίσω. Λίγο οι επιχειρηματικοί κόμβοι που έχουν δημιουργήσει μεγάλες εταιρείες, λίγο οι δυναμικές εξαγωγικές ελληνικές επιχειρήσεις που πάνε πολύ καλά, λίγο τα νέα ξενοδοχεία και εστιατόρια που δίνουν έναν πολύ ζωντανό χαρακτήρα στην πόλη, λίγο οι σημαντικές εκδηλώσεις, όλα αυτά μαζί έχουν δώσει μια μεγάλη ώθηση στη συμπρωτεύουσα. Μεγαλύτερη απόδειξη, οι γειτονιές και τα κτίρια που ήταν ρημαγμένα λίγα χρόνια πριν και τώρα έχουν αποκτήσει ζωντάνια. Προφανώς, θα μπορούσαν ακόμη να γίνουν πολλά. Η Θεσσαλονίκη έχει πάμπολλες δυνατότητες, που περιμένουν την αξιοποίησή τους.
Ανέβηκα, όμως, στην πόλη με αφορμή και τα βραβεία του «Γαστρονόμου». Και ομολογώ ότι για μία ακόμη φορά ενθουσιάστηκα βλέποντας ανθρώπους από όλη τη χώρα να ανεβαίνουν στο βήμα για να πάρουν ένα βραβείο με απίστευτη σεμνότητα, σεβασμό στην παράδοση και περηφάνια γι’ αυτό που κάνουν. Αντικατοπτρίζουν την Ελλάδα που δημιουργεί αθόρυβα και με επαγγελματισμό. Είτε φτιάχνουν μέλι, είτε λουκούμια, είτε παστουρμά με βάση τη συνταγή του προπάππου, μπορούν και συνδυάζουν κάτι το απόλυτα μοντέρνο, πιάνοντας όμως το νήμα της παράδοσης του τόπου τους και της οικογένειάς τους. Δεν είναι άνθρωποι που φωνάζουν, ούτε βολεύονται μίζερα, περιμένοντας κάποιον από μηχανής θεό να τους λύσει τα προβλήματα. Το παλεύουν και το καταφέρνουν, αγαπούν τη δουλειά τους και ζουν από αυτήν. Μακάρι να μπορούσαμε να τους κλωνοποιήσουμε και να πολλαπλασιαστούν.
Ανέβηκα, τέλος, στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφθώ το πειραματικό σχολείο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Νεάπολη, στο πλαίσιο του προγράμματος «Junior Achievement», που προωθεί την επιχειρηματικότητα στα σχολεία. Βρήκα εκεί καθηγητές με όρεξη, μεράκι, ενθουσιασμό, και παιδιά που «το έχουν», για να το πω απλά. Εφυγα με την πεποίθηση πως αυτή η νέα γενιά θα βγάλει σίγουρα κάτι καλύτερο, αισιόδοξο και φιλόδοξο, που θα κάνει τη διαφορά στη χώρα. Νέα παιδιά με αυτοπεποίθηση, που ξέρουν τι θέλουν και θα το κατακτήσουν.
Ενας καλός μου φίλος, που πιστεύει ότι μετά τη Δευτέρα Παρουσία μόνο η Θεσσαλονίκη και η Χαλκιδική θα μείνουν ανέπαφες γιατί είναι ο παράδεισος, μου λέει συχνά και μονότονα ότι «μια βόλτα στη Βόρεια Ελλάδα κάθε τόσο θα σου κάνει καλό». Δεν ζω βέβαια στα σύννεφα, ξέρω και την άλλη όψη, τη ροπή προς την οπισθοδρόμηση, τις θεωρίες συνωμοσίας και τη μίζερη εσωστρέφεια. Υπάρχει όμως ζωντάνια, δημιουργία και μια νέα γενιά που δεν «παίζεται». Και νομίζω ότι ο φίλος έχει δίκιο· λέω να ακολουθήσω πιο τακτικά τη συμβουλή του.