Αγαπημένο μου ημερολόγιο

«Είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη» κλαψούρισε η Κουλλίτσα, αλλά δεν υπέκυψα στον συναισθηματικό εκβιασμό αγαπημένο μου ημερολόγιο. «Είναι σκληρό για μια γριά γυναίκα να είναι τόσο αλλού ξημερωμένη» απάντησα και της έκλεισα το τηλέφωνο.

Τρεις μέρες την ψάχναμε την Κουλλίτσα αλλά ήταν εξαφανισμένη. Με κάτι γελοίες δικαιολογίες για «κακή ψυχολογία ένεκα του πολέμου» και άλλα εξίσου ζοφερά. Ώσπου έσκασε το story στο Instagram και η αστική Λευκωσία άναυδη είδε την αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού να ξεσαλώνει στα μπουζούκια στη Λεμεσό. Βουνό τα γαρύφαλλα στα πόδια της Δέσποινας Βανδή, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Όπως παλαιά!

«Εγώ εν τζιαι» ψέλλισε το όνειδος της τρίτης ηλικίας. «Καλέ εσύ δεν ολοφύρεσαι “στην ζωή μου στην αυλή μου νυχτολούλουδο” περιστοιχισμένη από τη χορωδία τεκνών; Εδώ, χρυσή μου, υπάρχουν τεκμήρια!» εξεμάνη η Καλαμαρού, καθότι παραμένει βράχος σε θέματα ελαφρολαϊκής ηθικής. «Το διαψεύδω» μουλάρωσε η άλλη. «Κουλλίτσα, ψεύδεσαι. Και ψεύδεσαι και τρως!» την αποστόμωσε η Ευγενία, θίγοντας το θέμα ταμπού.

Η Κουλλίτσα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν υπήρξε ποτέ μίσχος, για να το θέσω όσο πιο κομψά μπορώ. Ανέκαθεν ήτο ολίγον τσουπωτή, γεγονός που την τοποθετούσε ψηλά στην κλίμακα του κυπριακού sexiness. Το άτιμο το γήρας όμως ήρθε και φάρδυνε την περιφέρεια Κυριακού στα μη περαιτέρω. «Η νέα μόδα στον κύκλο μας είναι το αδυνάτισμα με ενέσεις» ομολόγησε η Κουλλίτσα την αιτία που την οδήγησε στη Λεμεσιανή Ριβιέρα. «Απ’ εκεί και πέρα, τα μπουζούκια ήταν μονόδρομος…».

Πάντοτε πρωτοπόρα η Λεμεσός, αγαπημένο μου ημερολόγιο. «Και με το θάρρος της γνώμης της» υπερθεμάτισε η αναγεννημένη Κουλλίτσα, κλείνοντας με νόημα το μάτι στις υποσημειώσεις της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας. Όλες φυσικά καταλάβαμε ότι αναφερόταν στην παρέμβαση της ηγερίας των Λεμεσιανών σοσιαλιτέ για την πιθανή υποψηφιότητα της Χριστιάνας Ερωτοκρίτου στις προεδρικές. «Αξέχαστο μου μένει πως ενώ δεν ήταν μέλος της διακομματικής επιτροπής η πρώτη έγνοια μετά από συζήτηση στη Βουλή ήταν να πάρει το βήμα και να ακυρώσει και τον συνάδελφό της που ήταν παρών και τη μεταρρύθμιση δικαιοσύνης με βαρύγδουπες δηλώσεις». «Καταπέλτης η Ακατανόμαστη!» ομοφώνησε το καρέ μετά και την επιστροφή της Ασώτου.

«Πείτε κάτι ευχάριστο να ευθυμήσουμε, κοπέλες» προκάλεσε την τύχη της η συνταξιούχος θεολόγος Θεοπίστη Θεοδούλου κατά τη διευρυμένη σύνθεση του καρέ για ποκεριζέ. «Ο Εμανουέλ είναι hot!» είπε η αδίστακτη Κουλλίτσα και σκόρπισε εγκεφαλικά. Προτού προλάβουν οι άλλες να συνέλθουν από την έκπληξη, τους έδειξε στο κινητό της φωτογραφίες του αξύριστου Μακρόν με το φούτερ, βυθίζοντας το καρέ σε βαθιά περισυλλογή. «Δεν βγαίνει και σε κυπριακή βερσιόν;» ψέλλισε η Μαργαρίτα Πεύκου Hazelwood, με το υπόλοιπο καρέ να συμφωνεί ότι έφτασε η ώρα για να ξαναράψουν το κοστούμι του υποψηφίου. «Ή καλύτερα το φούτερ της αεροπορίας» συμπλήρωσε η χήρα Hazelwood, εμφανώς συγκλονισμένη από αυτό που έβλεπαν τα μάτια της.

Δεν είναι εύκολο να εξηγήσω πώς από την τσαλακωμένη εικόνα του Εμανουέλ Μακρόν και τη φυλλορροούσα λίμπιντο του καρέ η συζήτηση κατέληξε στον πόλεμο της Ουκρανίας. Εκεί όμως που φάνηκε ότι είχαμε ολοκληρώσει το ελαφρολαϊκό ρεπερτόριο, η Λητώ Περιστέρη Μουσουπέττη μάς διέψευσε πανηγυρικά. Και μοιράστηκε την αγωνία όσων πλατσουρίζουν στα απόνερα του lifestyle για τον δισεκατομμυριούχο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, ο οποίος παλεύει να σώσει ό,τι σώζεται από τις κυρώσεις που επέβαλε η Δύση στους Ρώσους κροίσους. Ένα ανθρώπινο δράμα αγαπημένο μου ημερολόγιο…

«Δύο σούπερ γιοτ αξίας 1 δισεκατομμυρίου λιρών, ένα ιδιωτικό τζετ αξίας 49 εκατομμυρίων λιρών και ένας πακτωλός εκατομμυρίων σε καταθέσεις κινδυνεύουν» ενημέρωσε το καρέ η αενάως μελοδραματική Μουσουπέττη, συμπληρώνοντας ότι ο ιδιοκτήτης της Τσέλσι θεάθηκε στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ ατημέλητος και κουρασμένος. Ακολούθησε μια παρατεταμένη σιωπή. Κάτι τέτοιες στιγμές τα λόγια δύσκολα μπορούν να εκφράσουν το γελοίον του πράγματος σκέφτηκα, αλλά προτίμησα να μην πω κάτι.

Σαν να στέρεψε ξαφνικά το πηγάδι των λέξεων. Ή μάλλον, σαν να μην είχε νόημα πια η προσπάθεια με χαζολογήματα να αποφεύγουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Ο πόλεμος δεν ξεγελιέται με ευφυολογήματα, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Όσο και να θέλουμε να κρατηθούμε στον αφρό της ζωής, αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι μια άβυσσος που απειλεί να μας καταπιεί όλους. Αυτά σκεφτόμουν, αλλά και πάλι δεν είπα κάτι. Ώσπου κάποια ανέφερε το προεδρικό σόου στο Πουρνάρα και έσπασε την αμήχανη σιωπή.

Αν πέτυχε με τον Πάπα Φραγκίσκο, γιατί όχι και με τον δικό μας; Αυτό μάλλον σκέφτηκαν εκεί στον Λόφο και τον έστειλαν με την κουστωδία του στο Πουρνάρα. Έστησαν ένα σκηνικό υποδοχής, έντυσαν ένα προσφυγάκι με ζεστά ρούχα για τη φωτογραφία και όλα καλά. Μόνο την έλλειψη ενός ζεστού ροφήματος εντόπισε ο Πρόεδρος και έδωσε συγχαρητήρια στον Νουρή για το άριστο του έργο. Αν δεν ήταν και ο μετανάστης που φώναξε «κοιμάστε καλά τη νύχτα;» μπορεί να έπειθε τον εαυτό του ότι όλα καλά ήταν καμωμένα.

«Αφού πέτυχε με τον Πάπα, γιατί όχι και με τον δικό μας;» δυσφόρησε η Ευγενία η Καλαμαρού. «Επειδή για να πείσεις απαιτείται ειλικρίνεια» ακούστηκε η φωνή της Ελλούς από το μέσα δωμάτιο. «Την ώρα που σιδέρωνε, της ήρθε πως ημέρωνε στα γόνατα λιοντάρι» σιγοτραγούδησε η Κουλλίτσα και ζήτησε μπιριμπάκι.