Τα Ιουλιανά
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, μάταια προσπαθούμε να πείσουμε και να πεισθούμε ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν». Η ένταξη στην Ε.Ε. μπορεί να βοήθησε κάπως να τιθασεύσουμε τον ανατολίτικό μας εαυτό, πλην όμως ουδείς γλυτώνει από το γεωγραφικό κάρμα. Το συνειδητοποίησα και φέτος, όταν ανυποψίαστη –φευ– επιχείρησα να διασχίσω το γιοφύρι της Ζάχα. Εκεί, στα φλεγόμενα μπετά, ένιωσα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν καθώς οι διαχρονικοί στίχοι του ανυπέρβλητου σουξέ βοούσαν στο κεφάλι μου: «Μετράω τον πυρετό μου, πιάνει ο υδράργυρος φωτιά, τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά…». Και κατέρρευσα. Στην κόλαση της Ζάχα!
«Madam kala?» ρώταγαν οι φτωχούληδες του Θεού –Αφρικανοί, Ινδοί, Πακιστανοί– οι μόνοι που υπομένουν αγόγγυστα την πλατεία - γλυπτό στους 43 βαθμούς υπό σκιάν. «Teli nero madam?». «Τέλι τέλι τέλι, κάλπικε ντουνιά, μ’ έκανες κουρέλι, δε σ’ αντέχω πια…» απάντησα, με όσο χιούμορ διέσωσα από το ολοκαύτωμα, αλλά οι αλλοδαποί δεν έπιασαν το υπονοούμενο. Να είναι καλά οι άνθρωποι πάντως, με βοήθησαν να επιβιβαστώ σε ένα ταξί και να γλυτώσω από της Ζάχα τα δόντια. Ηθικό δίδαγμα; Τα αρχιτεκτονήματα από μπετόν, «στης ανατολής τα μέρη», είναι υπέροχα μόνο όταν τα βλέπεις από τον παραπλήσιο Πύργο του Jean Nouvel, αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Σε άθλια κατάσταση έφτασαν στο καθιερωμένο μας απογευματινό ραντεβού τόσο η Ευγενία η Καλαμαρού όσο και η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού. Η Ρωσίδα έσπευσε να σερβίρει λεμονάδες σπιτικές, ενώ οι φιλενάδες μου παραδίδονταν στην παρηγορητική αγκαλιά του air condition. «Σύμφωνα με τα έγκυρα “Ξεροτήανα Πάφου”, η Καθολική Εκκλησία αγιοποίησε τον εφευρέτη του κλιματιστικού Willis Carrier» ψέλλισε η καταρρακωμένη Κουλλίτσα. Δύο πράγματα έχω να σημειώσω αγαπημένο μου ημερολόγιο: πρώτον, χαλάλι το fake news και δεύτερον, μεγάλη η χάρη του!
Έπειτα από ένα ελαφρύ gin and tonic, με μπόλικο πάγο και δενδρολίβανο, ήμασταν επιτέλους σε θέση να σχολιάσουμε τα του πολιτικού καύσωνα. «Τουτέστιν;» ρώτησε η Καλαμαρού, η οποία αν και θερμόπληκτη μια χαρά το τσάκισε το μπιριμπάκι. «Τουτέστιν, ο Αντρέας Χασαπόπουλος, πρώην διευθυντικό στέλεχος της Ελεγκτικής Υπηρεσίας και νυν διαχειριστής της “Ομάδας Στήριξης Γενικού Ελεγκτή” στο Facebook ξανακτύπησε. Ανάρτησε φωτογραφία του δικτάτορα της Ταϊλάνδης, στον οποίο αποδίδεται δήλωση για θανάτωση δημοσιογράφων, γράφοντας: Εσένα χρειαζόμαστε στην Κύπρο». Ομόφωνη ήταν η ετυμηγορία του καρέ, αγαπημένο μου ημερολόγιο: Ξεφύγαμε! Τόση τοξικότητα, ιδιαίτερα σε συνθήκες καύσωνα, είναι εξουθενωτική.
Μιλώντας για τοξικότητα, μέρες που ’ναι, δεν γίνεται να μη σχολιάσουμε την απόδοση τιμών από το κράτος σε αυτούς που επιχείρησαν να καταλύσουν το… κράτος! «Είναι ζήτημα που απασχόλησε και στο παρελθόν την Πολιτεία, δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί ειδικά φέτος υπήρξε τόσο έντονη αντίδραση» αναρωτήθηκε το πουλέν του Προεδρικού Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης. Γιατί, χρυσέ μου Εκπρόσωπε, υποτίθεται ότι εσείς θα τα κάνατε αλλιώς. Κι ότι σας στηρίζουν και κόμματα με αντιστασιακό παρελθόν. Ξεκάθαρο;
Ανάχωμα στην τοξικότητα ήταν η ανάρτηση του Κρις Τριανταφυλλίδη, πρώην προέδρου της ΚΟΠ και του ΑΠΟΕΛ, γεγονός που δεν πρέπει να θεωρείται διόλου αυτονόητο στους άγριους καιρούς που ζούμε: «Η 15/7 παραπέμπει στη προδοσία μερίδας Ελλαδιτών και Κύπριων που άνοιξε τη πόρτα στην Τουρκία να μπει στη Κύπρο το 1974. Το να φωνάξει μερίδα της κερκίδας του ΑΠΟΕΛ χθες 15/7/23 “ΕΟΚΑ Β ξανακτύπα” είναι προσβολή για την ιστορία του. Η διοίκηση δεν το καταδίκασε ακόμη. Απαράδεκτο.». Αυτό ναι, ήταν ξεκάθαρο και απαιτούσε πολιτικά κότσια για να λεχθεί.
Δεν είμαι βέβαιη αν ο άγιος Willis Carrier έκανε το θαύμα του ή απλώς έφεξε της Καλαμαρούς ενόσω εγώ καυτηρίαζα (sic) τα κακώς κείμενα. Το γεγονός πάντως είναι ότι η Ευγενία έκανε την τρίτη καθαρή μπιρίμπα σε συνθήκες αδιανόητου καύσωνα. Το επόμενο βήμα ήταν να θέσει το καυτό ειρωνικό ερώτημα, από το υψηλότερο βάθρο των χαρτοπαιχτικών αγώνων, με σαρκαστική διάθεση: «Άλλα καυτά πολιτικά νέα, κοπέλες;».
Καυτά νέα δεν είναι, όμως στο πλαίσιο της πολιτικής ανομβρίας το αντάρτικο στο Πριγκιπάτο του ΔΗΚΟ προκάλεσε μια κάποια αίσθηση. Οι τρεις αντάρτες –Κουλίας, Μυλωνάς και Ορφανίδης– παρουσιάστηκαν ενώπιον του Εκτελεστικού Γραφείου, όπου κάποιοι δυσφόρησαν για την α λα καρτ κομματική πειθαρχία. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Ο Νικόλας κατάφερε να αποσοβήσει και αυτή την εσωκομματική κρίση, ενώ σύμφωνα με έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες –τα πηγαδάκια της Μπέμπας όπου θεάθηκε την Τρίτη– είναι περισσότερο cool από ποτέ.
Με τούτα και με κείνα κύλησε ένα ακόμα καυτό απόγευμα στη φλεγόμενη από τον καύσωνα μικρή μας πόλη. Κι ενώ τίποτε δεν έδειχνε ότι μπορούσε να ανεβάσει τον υδράργυρο αγαπημένο μου ημερολόγιο, η πάντα απρόβλεπτη Καλαμαρού κράτησε για το τέλος το πιο ζουμερό νέο: «Save the date κοπέλες! 7-8 Σεπτεμβρίου θα διεξαχθεί The Xylofagou Big Potato International Festival! Η ανακοίνωση του Δημοτικού Συμβουλίου λέει πολλά (και κουλά) αλλά ένα είναι το πετράδι του στέμματος: “Η κοινότητα απευθύνει ανοιχτή πρόσκληση σε όλο τον κόσμο να παραστεί στο φεστιβάλ και να βγάλει αναμνηστικές φωτογραφίες στο χώρο της μεγάλης πατάτας, που αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για την Ξυλοφάγου”. Μα τον άγιο Willis Carrier αυτός που σκέφτηκε το “πελλότοπος” νήστευε 40 ημέρες, μάνα μου. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη, στην Ξυλοφάγου!».
