Αγάπη ολούθε

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, κάποιοι κακόπιστοι με κατηγορούν ότι είμαι υπέρ το δέον ανταγωνιστική. Πλην όμως, σεμνύνομαι να είπω ότι είμαι ένας άνθρωπος με πάθη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πάταγος που προκλήθηκε όταν παρουσίασα, το πάλαι ποτέ, στην έκθεση «Φιλανθείς και Ικεπάνα», τη σύνθεση «Γαϊδουράγκαθο σε ξένο αχυρώνα». Ένα κατά γενική ομολογία αριστούργημα της ανθοδετικής τέχνης, που άδικα έχασε τη διάκριση από τη σύνθεση «Ένα τριαντάφυλλο δεν φέρνει την άνοιξη» μιας ξινής ονόματι Ρόουζ Παλούκι. Ένα τριαντάφυλλο; Ας καγχάσω! Εδώ, μάνα μου, με τις ντουζίνες μάς γεμίζει τα βάζα η Αυγούστα και δεν το κάνουμε θέμα.

Τότε λοιπόν, το εμβληματικό εκείνο 1989, γεννήθηκε η ιδέα για την ημέρα γιορτής «Αγάπη ολούθε». Για συμβολικούς λόγους επέλεξα την 9η Νοεμβρίου, ημέρα της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου. Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, μαζευόμαστε τα μέλη των Φιλοπτώχων της μείζονος περιοχής πρωτευούσης για κοζερί και φιλανθρωπία. Πρόκειται για μια γιορτή δίχως κακίες, με αγάπη για τον συνάνθρωπο και κατανόηση για τα πολιτικά παράλογα που επισυμβαίνουν στον κυπριακό μας μικρόκοσμο. Ποιος μου το παραλάλησε όμως, αγαπημένο μου ημερολόγιο, ότι μια τέτοια ημέρα το βάλσαμο του χρόνου θα επούλωνε τις πληγές και με τη Ρόουζ Παλούκι!

«Το “Γαϊδουράγκαθο σε ξένο αχυρώνα” άξιζε να κερδίσει» παραδέχτηκε η Ρόουζ Παλούκι, με 23 ολόκληρα χρόνια καθυστέρηση. «Σεμνύνομαι να είπω ότι έχετε δίκαιο, αγαπητή μου» απήντησα και ζήτησα από τη Ρωσίδα ν’ ανανεώσει τα gin and tonic. «Αγάπη ολούθε» ευχήθηκα, καθώς στη δύση του βίου μου δεν διαθέτω πλέον αντοχές για να διαχειριστώ την τοξικότητα που διαχέεται κατά κύματα στην ατμόσφαιρα.

Διαβάζω σχόλια για το Nikaros On Tour, επί παραδείγματι, όλο χολή και πίκρα. Λύσσαξαν γιατί ο Πρόεδρος βγήκε προς άγραν μεταλλίων με το αεροπλάνο που του χάρισε ο Μητσοτάκης. Το Περιδέραιο του Τάγματος του Πάπα Πίου Θ΄ από το Βατικανό, το Μετάλλιο της Τιμής από το Ισραήλ κι έπεται συνέχεια… Ζούμε σε ύποπτους καιρούς βεβαίως, οπότε μια αυτοσυγκράτηση, όταν πρόκειται για δώρα από τον Κούλη εγώ θα τη συνέστηνα. Απ’ την άλλη, καλύτερα ήταν όταν ζητάγαμε χάρες από τους ξένους; Αγάπη ολούθε, αγαπημένο μου ημερολόγιο. Ακόμα κι αν στην περίπτωση του Νίκαρου ισχύει η ατάκα της Μπλανς Ντυμπουά «πάντοτε στηριζόμουν στην καλοσύνη των ξένων».

«Εμείς πάντως δεν είδαμε καλοσύνες, ούτε από δικούς μας, ούτε από ξένους» ξεκίνησε τους ολοφυρμούς η κορυφαία του χορού Ευγενία Καλαμαρού, με αφορμή την εν εξελίξει συναγερμική τραγωδία. «Εσείς να μας πείτε γιατί η Κύπρος είναι κόμβος για εξαγωγή λογισμικών υποκλοπών» πετάχτηκε η Ρόουζ Παλούκι. «Αυτά δεν λέγονται στον κύκλο μας, αγαπητή μου. Δεν είναι κομψό…» προσπάθησα να τη συνετίσω. «Μα το είπε η Σόφι ιντ Βελντ στο πόρισμα της επιτροπής PEGA του Ευρωκοινοβουλίου» μουλάρωσε η Παλούκι. «Αγάπη ολούθε» συμπλήρωσα, αγαπημένο μου ημερολόγιο, καθότι δεν πρέπει να ξεχνάμε και το εορταστικό πνεύμα της ημέρας.

«Αγάπη, αγάπη, αλλά έγιναν τα νεύρα μας τσατάλια!» εξεμάνη η Ευγενία. «Στην αρχή είπαμε ότι φταίει ο ανάδρομος Ερμής. Μετά η έλλειψη φωτογένειας του Φούλη. Ύστερα λέγαμε ότι είναι τα πισώπλατα κτυπήματα από τον Άλλο. Η γραμματέας του Αβέρωφ όμως, τι στον κόρακα θέλει και ανακατεύεται με τους Ισραηλινούς και τα συστήματα παρακολούθησης, μάνα μου;». «Αγάπη ολούθε» ακούστηκε μια αχνή φωνή. Ήταν η λάθος ατάκα, από τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος στιγμή. «Εσύ έβγαλες και το σχοινί και το παλούκι Ρόουζ Παλούκι!» αναφώνησε εν χορώ το καρέ.

Με τούτα και με κείνα, από την ωδή στη θετική σκέψη καταλήξαμε με την ψυχολογία κουρέλια αγαπημένο μου ημερολόγιο. «Πείτε κάτι να ευθυμήσωμεν κοπέλες» τόλμησα να προτείνω στην ομήγυρη. Κάτι πήγε τότε να σχολιάσει η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού για τις δηλώσεις του Ζαχαρία Κουλία σε σχέση με το ΓεΣΥ… «Τι είπε πάλι ο ογκόλιθος του κοινοβουλευτισμού;». «Ότι οι συντεχνίες στο Δ.Σ. του ΟΑΥ απλώνουν τραχανά, είπε, γι’ αυτό και το ΓεΣΥ πρέπει να διοικείται από το υπουργείο Υγείας». «Αναρωτιέμαι, πόσο πιο θλιβερός μπορεί να γίνει ένας πολιτικός;». «Με λίγη ακόμα προσπάθεια μπορεί να γίνει Θεμιστοκλέους». «Έκανε κάποιο καινούργιο κατόρθωμα ο πληθωρικός Αντρέας;». «Συνελήφθη να κυνηγά σε απαγορευμένη περιοχή». «Να του ευχηθούμε εις κατώτερα».

Με τόσα που συμβαίνουν δεν είναι ν’ απορεί κανείς γιατί ο Φούλης βρήκε ως δικαιολογία το πένθος για τον Αρχιεπίσκοπο και εξαφανίστηκε. «Είναι μια χρυσή ευκαιρία για restart» ψέλλισε η απελπισμένη Καλαμαρού, θυμίζοντάς μας ότι restart ήταν και το σλόγκαν της Τζώρτζιας, Εκπροσώπου Τύπου του Αβέρωφ, στις ευρωεκλογές. «Positive thinking» συνέστησα, καθότι τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.

«Αυτό το είδατε;» πετάχτηκε ξανά η αδιόρθωτη Ρόουζ Παλούκι. Ήταν η λάθος ερώτηση, από τον λάθος άνθρωπο, τη λάθος στιγμή. «Φυσικά και το είδαμε ανόητη, αλλά δεν θέλουμε να το θυμόμαστε» σκέφτηκα, όμως δεν είπα κάτι. Τι να πω και τι να εξηγήσω αγαπημένο μου ημερολόγιο; Ότι ο αποχαιρετιστήριος λόγος του Λευτέρη Χριστοφόρου στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν μνημείο επαρχιωτισμού; Ότι αγόρευε όπως τον Μαυρογιαλούρο και οι συνάδελφοί του ευρωβουλευτές γέλαγαν κοροϊδευτικά; «Good luck Lefteris» του ευχήθηκαν από την έδρα. «Goodnight and Goodluck» να ευχηθούμε και σ’ εμάς γιατί κάποια αμαρτία πληρώνουμε, δεν μπορεί, για όλες αυτές τις γελοιότητες που συμβαίνουν μ’ αυτούς που μας έλαχαν αγαπημένο μου ημερολόγιο.