Του Γιάννη Ιωάννου
Ο πόλεμος στη Γάζα δεν προσθέτει κάτι καινούργιο για όσους, εξειδικευμένα, παρακολουθούν, μελετούν και καταγράφουν συγκρούσεις, και δη στη Μέση Ανατολή στο πλαίσιο των αραβοϊσραηλινών συγκρούσεων. Είναι ένας πόλεμος με ανυπολόγιστο αποτύπωμα ανθρωπιστικής καταστροφής, χιλιάδες νεκρούς αμάχους, και μια Γάζα –τοπογραφικά– που έχει ισοπεδωθεί, με τον λαό της να πεινάει –γυρίζοντας το Μεσανατολικό δεκαετίες πίσω.
Στον πόλεμο αυτό, ο ισραηλινός στρατός (IDF) έχει πλήξει εκατοντάδες αμάχους και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων, και πολύ πιθανόν εμπλέκεται σε συμβάντα που σε διεθνές επίπεδο θα στοιχειοθετούσαν εγκλήματα πολέμου. Το ίδιο έχει πράξει και η Χαμάς –μια τρομοκρατική οργάνωση που δρα σε αυτό το περιβάλλον urban warfare με πρακτικές ανθρώπινης ομηρείας και που με τις βαρβαρικές της πράξεις άνοιξε, στις 7 Οκτωβρίου, τον ασκό του Αιόλου στη Μέση Ανατολή. Το χτύπημα στο κονβόι της οργάνωσης «World Central Kitchen» –που δραστηριοποιείται στη Γάζα εδώ και χρόνια και που ανέλαβε να υλοποιήσει, ως βασικός εταίρος, την κυπριακή πρωτοβουλία «Αμάλθειας»– ήταν αυτό που ήρθε να επιβεβαιώσει την τραγωδία της Γάζας. Όχι γιατί δεν γνωρίζαμε πως άμαχοι χάνουν τη ζωή τους ή νοσοκομεία πολιορκούνται, αλλά διότι μας ξύπνησε από την κυπροκεντρική αντίληψή μας για το τι συμβαίνει λίγα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μας.
Στην Κύπρο αυτή η προσέγγιση πάσχει. Νοσεί βαριά. Γιατί ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, όπως και ο πόλεμος στη Συρία, την Ουκρανία, τον Καύκασο, κοκ, δεν τυγχάνει ποτέ μιας ψύχραιμης προσέγγισης, μιας τεχνοκρατικής ανάλυσης ως προς το πολιτικό και επιχειρησιακό –ως προς τη διεξαγωγή του– υπόβαθρο και ως προς την προσέγγιση των γεγονότων από σκοπιάς ελέγχου, επαλήθευσης και επιστημονικής στοιχειοθέτησης. Υπάρχει μόνο το ιδεολογικό πλαίσιο –που ξεχνά τη θεωρία και καταντά ιδεοληπτικό, το whataboutism και η έλλειψη στοιχειώδους γραμματισμού– που σε ένα περιβάλλον συστηματικής παραπληροφόρησης –στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης– απλώς επιβεβαιώνει τη γνωστική του ασυμφωνία.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, εντελώς κυνικά δήλωσε πως το πλήγμα στη ΜΚΟ ήταν «χωρίς πρόθεση», και πως «στον πόλεμο συμβαίνουν αυτά». Σε αυτόν εδώ τον κυνισμό, ενός πρωθυπουργού που είναι πλέον ο χειρότερος στην ιστορία του Ισραήλ, ενυπάρχει ακριβώς και η ίδια ανηθικότητα όσων αντισημιτικά τα βάζουν «με το κράτος του Ισραήλ», όσων επιχαίρουν γιατί το Ισραήλ εξοντώνει τους Παλαιστινίους, ή όσων ξεπλένουν τη Χαμάς –μια οργάνωση που σκότωσε μωρά στον ύπνο τους και βίασε γυναίκες. Δεν διαφέρουν πουθενά από τον Νετανιάχου, όσοι στην Κύπρο –ακούσια ή εκούσια– αναπαράγουν την παραπληροφόρηση που θα στοιχειοθετήσει την ιδεοληψία τους και θα ακυρώσει τον ιδεολογικό τους αντίπαλο. Και, κυριότερα, δεν θα σώσουν ούτε τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, ούτε τους πολιορκημένους της Γάζας από τον λιμό, αλλά και ποτέ, μα ποτέ, δεν θα κατανοήσουν σύνθετα προβλήματα διεθνών σχέσεων που παράγουν πόνο, βία, καταστροφή και ανθρωπιστικές κρίσεις. Θα μείνουν για πάντα στην άγνοιά τους.
Πάλι πίσω στο πεδίο, ο Νετανιάχου παίζει all in στον πόλεμο της Γάζας. Διέρρηξε τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, θέλει να πολιορκήσει τη Ράφα για να συνεχιστεί ο πόλεμος που παρατείνει την πολιτική του επιβίωση, και δεν θέλει να επωμιστεί την ευθύνη για την καταστροφή της 7ης Οκτωβρίου. Ας αρχίσουμε λοιπόν την κατανόηση της καταστροφής –σε εξέλιξη– της Γάζας από αυτή την κυνική παραδοχή, πριν βγάλουμε τη γλώσσα μας περίπατο σε ένα αξιακό σύστημα όπου, υποκριτικά, ο Νετανιάχου είναι το απόλυτο κακό, αλλά ο Πούτιν ή ο Άσαντ φωτισμένοι ηγέτες των λαών τους…
Twitter: @JohnPikpas
