ΜΕΛΙΝΤΑ ΒΕΝΕΡ ΜΟΓΙΕΡ / THE NEW YORK TIMES
Η εφηβεία μπορεί να είναι εκ φύσεως μια έντονη ηλικία, όμως η εποχή που διανύουμε δεν μοιάζει με καμία άλλη. Η πανδημία αλλά και η παγκόσμια αβεβαιότητα των τελευταίων ετών έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχολογία των εφήβων. Eρευνα που δημοσιεύθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στις ΗΠΑ έδειξε ότι το 42% των μαθητών λυκείου βίωσε έντονα συναισθήματα θλίψης και απόγνωσης από το 2021 και έπειτα, ενώ το 22% σκέφθηκε σοβαρά να αυτοκτονήσει.
Ψυχική υγεία είναι να έχουμε συναισθήματα που ταιριάζουν με τις περιστάσεις –ακόμη κι αν είναι δυσάρεστα– και να τα διαχειριζόμαστε.
Ζητήσαμε από την κλινική ψυχολόγο Λίζα Ντέιμουρ που βοηθάει εφήβους και τις οικογένειές τους περισσότερα από 25 χρόνια, και η οποία έχει συγγράψει δημοφιλή βιβλία σχετικά με τη μετάβαση των νέων στην ενήλικη ζωή, να μας δώσει κάποιες συμβουλές. «Συχνά εξισώνουμε την ψυχική υγεία με το να νιώθει κάποιος ή κάποια καλά, ήρεμα, χαρούμενα», μας λέει. «Ψυχική υγεία είναι όμως να έχουμε συναισθήματα που ταιριάζουν με τις περιστάσεις –ακόμη κι αν είναι δυσάρεστα ή και ανεπιθύμητα– και να τα διαχειριζόμαστε με λειτουργικό τρόπο», εξηγεί.
Εντονα συναισθήματα
«Οι έφηβοι βιώνουν τα συναισθήματά τους πιο έντονα από τα παιδιά αλλά και από τους ενηλίκους. Μια αποτυχία σε ένα σημαντικό διαγώνισμα, ένας χωρισμός είναι πράγματα που ενδέχεται να τους κάνουν να νιώσουν μεγάλη θλίψη. Δεν πρέπει να θεωρούμε αυτά τα συναισθήματα αταίριαστα με την περίσταση. Φυσικά δεν θέλουμε τα παιδιά μας να βιώνουν επίπονα συναισθήματα, όμως όλοι γνωρίζουμε πως αυτά είναι αναπόφευκτα. Συχνά μπορούν και κάτι να τους διδάξουν για τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα. Εάν, για παράδειγμα, πιαστούν να αντιγράφουν σε ένα τεστ, το άσχημο συναίσθημα που θα βιώσουν μπορεί να τα αποτρέψει από μια παρόμοια επιλογή στο μέλλον. Αυτό που δεν θέλουμε να δούμε, ωστόσο, είναι δύο πράγματα: Πρώτον, οι έφηβοι να αναπτύξουν στρατηγικές που απαλύνουν αυτά τα συναισθήματα, αλλά έχουν κόστος, όπως είναι οι διάφοροι εθισμοί και εξαρτήσεις, και δεύτερον τα συναισθήματα να “πάρουν τα ηνία” εμποδίζοντάς τους από το να κάνουν θεμελιώδη πράγματα για τη ζωή τους, όπως το να πηγαίνουν στο σχολείο», λέει η Αμερικανίδα ψυχολόγος.
«Εάν ένας έφηβος αντιμετωπίζει κάτι δύσκολο, μπορούμε να το δούμε σαν μια καλή ευκαιρία να αναπτύξει ψυχολογικούς μηχανισμούς υγιούς αντίδρασης και διαχείρισης επίπονων συναισθημάτων. Εάν, ωστόσο, αυτά τα συναισθήματα είναι μη διαχειρίσιμα, εκεί μπορούμε να επέμβουμε λέγοντας “έχεις να αντιμετωπίσεις περισσότερα απ’ όσα περιμένει κανείς να διαχειριστείς μόνος σου. Σου αξίζει μια βοήθεια” και να δούμε ποια βοήθεια θα είναι αυτή», μας συμβουλεύει.
